'Internet volledig onbekendewereld vol aasgieren'

Machteld de Roos (37)was: bibliothecaresseis: directeur eigeninternetbedrijf '..

Tekst Carine Damen en foto Thomas Slijper

NU BEN IK euforisch maar als ik vooraf had geweten dat het zo moeilijk zou zijn dan was ik er niet aan begonnen. Ik heb ontzettend veel tegenslagen gehad. Internet was een volledig onbekende wereld vol aasgieren die aan mij wilden verdienen. Ik wist niet wie ik kon vertrouwen en tegelijkertijd was ik gedwongen hulp te zoeken want alleen kon ik het niet.

Ik heb een contract gesloten met een bedrijf dat de betalingen op internet beveiligt. Zonder hen kan ik niet, maar het maakt je wel kwetsbaar. Daarmee vergeleken is de bibliotheekwereld ontzettend beschermd. Non-profit, relaxed, aardige collega's en een vast salaris.

Het fenomeen informatie heeft me altijd geboeid. Informatievoorziening voor iedereen, voor weinig geld, in iedere stad. Daarom koos ik indertijd het bibliotheekvak. Internet boeide mij ook al vanaf het begin. Als hoofd van de afdeling bladmuziek bij de bibliotheekservice Gelderland kwam ik op het idee een internetsite voor die afdeling te bouwen: Daardoor konden we de informatie over ons aanbod voortaan via internet aan de bibliotheken aanbieden. Normaal stond die informatie in een bibliotheekblad dat zes keer per jaar uitkwam. Maar dat vond ik niet meer van deze tijd.

Ik kreeg er steeds meer plezier in. Ik nam muziekfragmenten op, maakte een mooie layout. Op een gegeven moment dacht ik: het is toch zonde dat alleen de bibliotheken van deze site gebruik maken. Het moet toegankelijk worden voor iedereen. Ik surfte rond en zag dat zo'n site, die alle soorten bladmuziek aanbiedt, nog niet bestond.

Bovendien wist ik dat de verkoop van bladmuziek nog erg in de kinderschoenen stond. Het is een traditionele wereld. Bladmuziek komt in mooi vormgegeven boeken, die op houten schappen in de winkel staan. Als klant moet je de verkoper vragen of hij zo'n boek uit het schap achter de balie wil halen en dan mag je het inkijken. Heel plechtig van sfeer dus en ook mooi. Maar bladmuziek is een internationaal product: het notenschrift is universeel.

Het is perfect om via internet te verkopen. Ook omdat er maar driehonderd winkels in Nederland zijn die bladmuziek verkopen. Woon je in een klein dorp buiten de randstad, dan moet je ver reizen. Bovendien hebben die winkels maar een schijntje in voorraad van wat er allemaal wordt gedrukt.

En dat terwijl de bladmuziekmarkt groeiende is. Ik deed wat marktonderzoek en wat bleek? Er is steeds meer vraag naar bladmuziek van popliedjes. Veel popmuziek is klassiek geworden, zoals de liedjes van The Beatles. Mensen willen dat nazingen en -spelen.

De bladmuziek is dan ook lang niet alleen een markt van klassieke muziekliefhebbers, bejaarden en stoffige baarden. Er zijn 3,8 miljoen Nederlanders die in hun vrije tijd 'aan muziek doen'. De helft bespeelt een instrument in orkesten en groepen, de andere 1,9 miljoen zingt in koren. De bladmuziekmarkt voor arrangementen, bijvoorbeeld de Bolero van Ravel bewerkt voor gemengd koor, is ook groeiende.

Met de bibliotheeksite kon ik echter niet verder. Het ligt natuurlijk niet in de aard van een bibliothekenservice om een commerciële internetsite te exploiteren. Ik moest een eigen BV oprichten. Dat ging uiteraard niet zomaar. Eerst moest ik een businessplan schrijven om investeerders binnen te halen.

Dat lijkt moeilijk, maar valt mee. Het bibliotheekwezen bestaat ook voornamelijk uit plannen maken; daar had ik ervaring mee. Verder heb ik alle informatie over bedrijven starten opgezocht. Als bibliothecaresse was ik daarin bedreven.

Pas toen die investeerders behoorlijk gehaaid waren op mijn plannen, drong tot me door dat ik echt een gat in de markt had gevonden. Dat gaf me ook zekerheid het bedrijf door te zetten en mijn baan op te zeggen. Mijn collega's hadden het allang zien aankomen, ik was toch al maanden naast mijn werk met die site bezig. Zelf heb ik de beslissing tot ontslag niet weloverwogen genomen. Het was gewoon erg spannend en die bibliotheek had ik nu wel gezien, ik werkte daar al dertien jaar. Ik heb het ineens gedaan.

De site, avantamusic.com geheten, is behoorlijk uniek. In Amerika heb je al twee internetsites die bladmuziek aanbieden maar die doen het anders dan ik. Ik weet namelijk dat een klant graag begeleid wil worden naar zijn keuze. Iemand die een muziekstuk voor, ik zeg maar wat, drie celli zoekt, wil eerst weten wat er allemaal voor die bezetting geschreven is, door welke componisten, hoe moeilijk het is en hoe het klinkt. Je moet dus een combinatie van zoeksleutels maken, zodat een klant kan zoeken op soort muziek, componist en woorden uit de titel.

Die andere sites werken zoals veel cd-sites het doen: je kunt alleen een componist aanklikken en verder krijg je geen nadere informatie over de cd. Maar iemand die een klassieke cd wil hebben, wil niet alleen weten dat het muziek van bijvoorbeeld Mozart is, maar ook welk orkest het uitvoert en welke stukken er precies op staan. Als je bladmuziek bestelt, wil je het notenbeeld zien om te kijken of het moeilijk is.

Ik ben erg trots op mijn bedrijf. Toch blijf ik ervan doordrongen dat het gewoon een eigen bedrijf is, zoals een ander een bakkerij heeft. Internet is en blijft een medium, niets meer. Ik heb geen etalageruit en de klanten betalen via creditcard in plaats van met munten. Maar verder is alles hetzelfde.'

Wilt u belangrijke informatie delen met de Volkskrant?

Tip hier onze journalisten


Op alle verhalen van de Volkskrant rust uiteraard copyright.
Wil je tekst overnemen of een video(fragment), foto of illustratie gebruiken, mail dan naar copyright @volkskrant.nl.
© 2023 DPG Media B.V. - alle rechten voorbehouden