Ingrid Visser, een bescheiden volleybaldier
Het leven van Ingrid Visser stond jarenlang volledig in het teken van volleybal. In de ruim 16 jaar op topniveau groeide ze uit tot een van de beste speelsters van de wereld. Ondanks haar vele successen bleef de op 4 juni 1977 in Gouda geboren recordinternational (514 interlands) altijd bescheiden. Haar lichaam zou zondagavond samen met dat van haar vriend Lodewijk Severein (57) volgens Spaanse media zijn gevonden in Murcia.
De 1,91 meter lange Visser was nog een tiener toen ze 5 oktober 1994 tegen Oekraïne haar debuut mocht maken bij het 'grote' Oranje.
Het jaar daarop maakte de middenaanvalster deel uit van jonge ploeg die in eigen land verrassend de Europese titel veroverde. In 1996 eindigde ze met Nederland als vijfde bij de Olympische Spelen in Atlanta.
Het talent van Visser bleef ook in het buitenland niet onopgemerkt. Ze verhuisde in 1997 van VC Vught naar het Braziliaanse Minas Tenis Clube. Ze was daar twee seizoenen actief. Daarna maakte ze de overstap naar het Italiaanse Vicenza Volley, maar haar verblijf in Italië duurde niet lang. Ze kwam daarna in Spanje terecht, waar ze succesvol was bij Las Palmas en Tenerife. Onder leiding van Avital Selinger behaalde ze de Spaanse titel, de beker en won de Champions League.
| Profiel Ingrid Visser | |
|---|---|
| Geboren: | 4 juni 1977 in Gouda. |
| Sport: | volleybal. |
| Clubs: | Nesselande, Vught, Minas Tenis Club (Bra), Vicenza Volley (Ita), CV Las Palmas (Spa), Tenerife (Spa), TVC Amstelveen, Leningradka (Rus), CAV Murcia (Spa), Bakoe Baki (Arz). |
| Belangrijkste prijzen: | Spaanse landstitel (2003, 2004, 2005, 2006), Champions League (2004), CEV Challenge Cup (2001), Nederlandse titel (1996, 1997, 2008). |
| Interlands: | 514 (recordinternational). |
| Belangrijkste successen met Oranje: | 1995: Europese titel, 1996: 5e bij Olympische Spelen in Atlanta, 2007: eindzege World Grand Prix, 2009: zilver bij EK. |
Ze gaf daarna haar commitment aan de ambitieuze bondscoach Selinger. Om de olympische droom te verwezenlijken keerde ze samen met de andere internationals terug in de Nederlandse competitie.
Aanvoerster Visser en Oranje boekte in 2007 een fraai succes door de prestigieuze World Grand Prix te winnen. Maar de olympische missie om de Spelen in Peking te halen mislukte. Visser ging weer in het buitenland spelen. Na een uitstapje naar Rusland keerde ze bij Murcia terug in Spanje.
In 2009 was Visser met Nederland opnieuw dicht bij een Europese titel, maar dit keer moest ze genoegen nemen met zilver. In 2011 beleefde ze een persoonlijke mijlpaal door het record aantal interlands van Peter Blange (500) te verbeteren.
Het was haar droom om haar loopbaan bij de Spelen in Londen te beëindigen. Maar de kwalificatie voor het toernooi eindigde in een deceptie. Oranje speelde een teleurstellend EK. De volleybalbond besloot daarop tot grote teleurstelling van Visser om bondscoach Selinger te ontslaan.
Visser maakte daarna bekend haar interlandloopbaan te beëindigen. Ze kon het niet meer opbrengen door te gaan met het project zonder de geestelijk vader.
