In Nederland is klasse een groter taboe dan etniciteit
Recentelijk schreef David Brooks in The New York Times over klasse in Amerika. Brooks gaf een inmiddels berucht voorbeeld. Een vriend van Brooks zonder universitaire opleiding voelde zich in een broodjeswinkel onbehaaglijk bij een broodje genaamd 'Padrino'. Dinsdag kwam Brooks er indirect op terug en vatte het werk van de socioloog Bourdieu samen.
De Padrino-anekdote is geridiculiseerd, maar over klasse wordt wel degelijk te weinig gesproken. In Nederland is klasse een groter taboe dan etniciteit.
Geld moet alles verklaren, terwijl cultureel kapitaal - om bij Brooks te blijven, dat je weet wat soppressata is - minstens zo belangrijk is.
Economische onzekerheid alleen kan populisme niet verklaren, sociale klasse is meer dan een loonstrookje. Zo is de opstand tegen de elite een poging het cultureel kapitaal van anderen te ontwaarden en te vervangen.
In Nederland, land van kooplieden en postmarxisten, wordt het cultureel en symbolisch kapitaal al te graag vergeten.
