'In Luttenberg heeft iedereen een bijnaam'

'In Luttenberg heeft iedereen een bijnaam. Mijn vaders voorletters maken samen Gam. Zo noemde de basisschoolleraar hem: Gam. Aan dezelfde leraar heb ik mijn bijnaam 'Gammie' te danken. Ja, ik lijk wel op mijn vader. Altijd eerlijk zijn, zei hij, want als je altijd eerlijk bent, hoef je nooit na te denken over wat je zegt. Makkelijk, geen stress.

'Sinds vorige week wonen mijn ouders tegenover de kerkweide, waar elk jaar het dorpsfeest wordt georganiseerd. Ik ben 2,5 kilometer buiten Luttenberg opgegroeid, aan het einde van een doodlopende weg. Als daar een auto kwam, was het óf bezoek óf iemand die verkeerd was gereden. Het was er zo stil dat je er in de zomer de koeien kon horen grazen. Geweldig.

'Mijn ouders hadden een melkveehouderij en varkens. Vanaf mijn 12de werkte ik bij een boer in de buurt. Inmiddels verkoop ik diergeneesmiddelen. Het bedrijf waar ik werk, heeft een kantoor in Naaldwijk, maar ik ben meestal onderweg. Als ik bereid was om te verhuizen, zou ik misschien een andere functie kunnen krijgen. Maar ik ben hier niet weg te slaan, geen discussie over mogelijk. 'Alles wat ik nodig heb, is hier. Alleen voor nieuwe blouses moet ik naar Rijssen. Met de kameraden organiseren we elk jaar een kameradendag, altijd op de derde dag van september zodat niemand zich kan excuseren. Rond elf uur komen we bij elkaar, met koffie en broodjes. Dan gaan we naar het graf van onze overleden vriend, een bloemetje zetten. Daarna is er een activiteit en gaan we aan het bier.

'Toen ik naar het hbo ging, heb ik op kamers gezeten in Dronten. Elk weekend kwam ik terug. De meeste kameraden werkten toen al in de bouw. Zij verdienden al geld en konden op stap. Ik heb bewust een studielening genomen. Tegen de tijd dat ik ga werken, dacht ik, zijn zij misschien al een huis aan het bouwen en kunnen zij weer minder op stap. Ik wilde meegroeien met de kameradengroep. De vakantie naar de Canarische Eilanden sloeg ik over, maar mee naar de kroeg, dat moest.'