In het weekend eet cabaretier Erik van Muiswinkel soep

Het lijkt misschien saai, in je eentje in een café zitten en naar buiten koekeloeren, maar het uitzicht vanuit Spaarne 66 in Haarlem, de favoriete uitspanning van Erik van Muiswinkel (55), is het uitzicht op het Spaarne ter hoogte van nummer 66, en dat is weergaloos. 'Een van de oudste stukjes stad', knikt hij naar de overkant van het water, 'op de kaart ziet het eruit als een eiland in de vorm van een parel.' (Dat hebben we even gecheckt - een parel is nogal wat, niet? - en het blijkt meer een haaientandachtige vorm te zijn, maar... Afijn, mocht u een rondje stad lopen dan weet u dus: driehoek, niet rond). En er gebeurt altijd wel wat: 'Ik word vaak aangesproken door mensen, gisteren nog door een jongen die zijn halve levensverhaal uitstortte, over adoptie en toestanden, zo boven mijn bord soep.' Bekend gezicht, vriendelijk ogend ook nog, dan zal je dat wel krijgen.

Goed, Haarlem dus, een verademing na jaren in het naastgelegen Heemstede, leuk voor de kinderen maar 'er was geen zak te doen', met uitzondering van een goede boekwinkel: Blokker. 'De eigenaar zit nu in het DWDD-panel.' Niet dat deze stad nou per se uitblinkt in diversiteit, 't is nogal blond en bakfietserig, maar de bioscopen en theaters liggen vanaf de parel op twee minuten lopen en anders is er dus deze zaak. Krantje, beetje werken en sowieso soep. 'Ik ben een soepman.' Even kijken, vandaag is er... Knolselderij-bleekselderijsoep. 'Da's wel erg gezond.' En waarom hier? 'In bijna alle andere grand-caféachtige zaken bárst het van de vrouwen aan de koffie en de taart en de spullen, daar ga je als man niet naar binnen. Je slalomt tussen de kinderwagens door. Ik zei laatst nog tegen mijn eigen vrouw: ik ben 1 op de 5.' Hé, wat gebeurt er nou buiten? Een wegopbreking. En een man op een fiets met een stoel aan zijn arm. Zonder zitting! Fascinerend.

_{Erik van Muiswinkel toert door Nederland met zijn nieuwe voorstelling Erik en Justus vertellen een film.}