In de rode cijfers
Voor De Firma Interview zit het seizoen er op, en het leek wel of men had besloten om in de laatste uitzending, woensdagavond, nog eenmaal onverholen te laten zien wat er mis is met de formule van het programma....
Geen van de drie interviewers begon er echter over. Tot schrik van presentatrice Marjoke Roorda en tot verbazing van Cohen zelf, die er evenwel aan toevoegde dat hij vermoedelijk 'veel op de automatische piloot had kunnen beantwoorden'. Een schrale troost voor zijn gesprekspartners, want hij gaf er tevens mee aan dat ze het hem niet erg moeilijk hadden gemaakt. En dat klopte. Geen van hen bleek bij machte om door het fluwelen pantser van de burgemeester te breken.
AT5-journaliste Tjitske Speckman stelde hem ruimschoots in de gelegenheid om alle nobele beleidsvoornemens inzake de bestrijding van criminaliteit en vandalisme op te sommen, en alsof dat nog niet genoeg was eindigde ze met de vraag: 'Wat voor stad wilt u achterlaten qua criminaliteit?' De burgemeester miste deze kans voor open doel niet: 'Een veiliger stad!' Margalith Kleijwegt, redactrice van Vrij Nederland, had veel woorden nodig om te vragen wat Cohen denkt te bereiken door met imams te gaan praten over integratie. Ze verwees naar kritiek op Cohens standpunt, maar onduidelijk bleef zowel wat deze kritiek behelst als wat de inzet van de dialoog moet zijn.
Tussendoor speurde Simon Vinkenoog naar de mens Cohen. Een amusant intermezzo vanwege Vinkenoogs aanstekelijke elan en omdat hij ondanks een stortvloed van vragen er niet in slaagde de tien minuten vol te maken, zodat hij en Cohen elkaar op het laatst grijnzend zaten aan te staren. Maar over de mens achter de burgemeester kwamen we niets te weten.
De Firma Interview heeft een paar uitschieters gehad, met als belangrijkste wapenfeit de woede-uitval van Joop Schafthuizen. Maar het merendeel van de vraaggesprekken ging de mist in doordat er onervaren of slecht voorbereide interviewers aan het werk waren.
Het is honorabel om iets nieuws te proberen, maar interviewen blijft toch een vak apart. Een goed voorbeeld van wat vakkundigheid vermag: het geserreerde gesprek dat Paul Witteman gisteren in B & W voerde met Joost Zwagerman over de zelfmoordpoging van diens vader (indirect verwerkt in zijn nieuwe roman). Zo'n gesprek is verre te verkiezen boven drie opslagbeurten van tien minuten.
