‘Ik ben mijn broer verloren, maar met Peter heb ik er een goede vriend voor teruggekregen’

Bauke Vaatstra, vader van de in 1999 verkrachte en vermoorde Marianne

‘Toen Peter voor het eerst bij me langskwam, zei hij: waarom is jullie telefoon toch steeds in gesprek? Toen heb ik hem laten horen wat er gebeurde als ik de hoorn weer op de haak zou leggen: een onophoudelijk gerinkel. Het eerste wat Peter toen voor ons heeft geregeld, was een geheim nummer. Hoe hij dat deed, weet ik nog steeds niet. Mij was verteld dat het vier weken zou duren, maar hij had het binnen vijf minuten voor elkaar.’

Het verlies van zijn dochter Marianne heeft ook Peter R. de Vries niet kunnen compenseren, vertelt Bauke Vaatstra. ‘Maar hij probeerde steeds iets nieuws om haar toch te kunnen vinden. Ik vond het geweldig hoe hij zich voor ons inzette. Een enorme strijdlust, dat typeert hem. Pakken wat je pakken kon, nooit opgeven. Dat zie je ook terug met Nicky Verstappen en die twee van Putten.’ Herman du Bois en Wilco Viets werden onterecht veroordeeld voor de moord op stewardess Christel Ambrosius.

Wilt u dit verhaal liever beluisteren? Hieronder staat de door Blendle voorgelezen versie.

Al kort na de moord op Marianne Vaatstra zocht haar vader contact met de bekende misdaadreporter. ‘Wacht nog zes weken, laat politie en justitie eerst hun werk doen’, zei De Vries. ‘En als dat niks heeft opgeleverd, bel me dan.’

Zorgzaam, is het woord wat bij Bauke Vaatstra opkomt, als hij zijn jarenlange contact met Peter R. de Vries analyseert. ‘Hij had het zeker niet alleen over de moord, je kon van alles met hem bespreken. Hij heeft iets heel innemends, daarmee kreeg hij deuren open die voor anderen gesloten bleven. Daarom probeerden ook allerlei mensen uit de omgeving hier met hem in contact te komen. Ze wisten: Peter gaat voor je door het vuur.’

Herman du-Bois, een van de twee ten onrechte veroordeelden van de Puttense moordzaak

‘Na de gerechtelijke dwaling in de Puttense Moordzaak, waardoor ik in 1994 voor zeven jaar in de gevangenis belandde, heeft Peter er alles aan gedaan om mijn onschuld te bewijzen. Dat is hem met veel volharding gelukt, terwijl hij aan alle kanten voor gek werd verklaard en tegengewerkt. Hij heeft destijds 44 uitzendingen van zijn tv-programma aan mijn zaak besteed, en dan heb ik het nog niet over alles wat hij achter de schermen voor mij heeft gedaan. Als Peter er niet was geweest, was ik nu nog steeds een moordenaar en een verkrachter. Hij betekent alles voor mij. We zijn altijd dik bevriend gebleven en we bellen elkaar over alles. Een vriend voor het leven.’

Anja du-Bois, echtgenote van Herman: ‘Wat heel veel mensen niet weten is dat Peter al 27 jaar er altijd voor ons is. Sinds Hermans vrijspraak denken heel veel mensen: nu is het klaar. Maar toen begon voor ons veel ellende pas. Je kunt geen baan krijgen, hoewel toenmalig Justitieminister Hirsch Ballin ons dat had beloofd. Je krijgt geen enkele hulp, op geen enkel vlak, hoewel je dat heel hard nodig hebt na zeven jaar van elkaar gescheiden te zijn geweest. Peter belde toen me altijd om me moed in te spreken en vol te houden, en dat doet hij nog steeds. Zijn berichtjes eindigt hij vaak met: ‘Friends forever’.

‘Toen Herman twee jaar geleden in coma in het ziekenhuis lag na een hartstilstand, belde ik Peter ’s avonds laat om hem dat te vertellen. De volgende dag stond ie al aan Hermans ziekenhuisbed te huilen. Zolang Herman op de intensive care lag, kwam Peter elke dag op bezoek. In die spannende tijd – we wisten niet of het goed ging aflopen – belde hij me al gauw drie keer per dag. Zo’n vriend gun je iedereen.’

Renald Majoor, zocht contact met De Vries omdat hij als jonge voetballer seksueel werd misbruikt

Als in Engeland de ene na de andere voormalig profvoetballer vertelt seksueel te zijn misbruikt in de jeugdopleiding, wordt Renald Majoor steeds onrustiger. Hij maakte in de jeugd van Vitesse iets soortgelijks mee, het kostte hem zijn profcarrière. Nu, twintig jaar later, wil hij excuses van de club. Maar, denkt hij, als eenling is hij kansloos.

Hij doet wat tientallen slachtoffers in de loop der jaren deden: hij mailt Peter R. de Vries. ‘Ik dacht: als ik straks tegenover die clubbestuurders sta, moet ik een stevig iemand aan mijn zijde hebben’, zegt hij. ‘Meteen kwam ik uit bij Peter. Hij is er altijd voor de onderliggende partij, hij komt op voor je rechten.’

Soms kreeg De Vries het verwijt dat hij alleen aandacht besteedde aan geruchtmakende zaken, met alle media-aandacht van dien. Maar tot Majoors verbazing antwoordt de misdaadverslaggever ook hem al snel. ‘Hij kon mij niet bijstaan, omdat hij als zaakwaarnemer spelers onder zijn hoede had die bij Vitesse speelden’, zegt Majoor. ‘Maar hij adviseerde me wel hoe ik verder kon gaan.’

Uiteindelijk doet Majoor zijn verhaal in de Volkskrant. Een paar dagen later zit hij aan tafel bij talkshow RTL Late Night van Humberto Tan. Zijn buurman die avond: Peter R. de Vries.

‘Ik was zo nerveus, dat ik letterlijk in een boekje had opgeschreven wat ik tijdens de uitzending wilde zeggen’, vertelt Majoor. ‘Toen Peter dat zag, zei hij: je moet het boekje wegleggen. Spreek vanuit je gevoel, vanuit je hart, dan komt het goed. Dat heb ik gedaan.’

Een tijd later, als Majoor een stichting opzet om lotgenoten te helpen, klopt hij weer aan bij De Vries voor advies. ‘Ik mocht langskomen in zijn kantoor bij de Arena. Hij stelde lastige vragen, ik hoefde hem niks wijs te maken. Maar hij begreep waar ik naartoe wilde en adviseerde me daarbij. Hij was oprecht betrokken en wilde er geen cent voor hebben.’

Peter Wiegmink, broer van de in 2003 doodgeschoten huisschilder Alex Wiegmink (de Posbankmoord)

‘Ik heb in de rechtbank weleens gezegd: ik ben mijn broer verloren, maar door Peter heb ik er een goede vriend voor teruggekregen.’

Via via kreeg Peter Wiegmink ooit het nummer van Peter R. de Vries, korte tijd later spraken ze elkaar over de moord op Wiegminks broer Alex, die werd doodgeschoten tijdens het hardlopen op de Posbank, bij Rhenen. Hun contact werd inniger en groeide uit tot een vriendschap.

Een paar weken geleden appte De Vries nog met Wiegmink: kon hij niet een paar rijke vrienden bellen die een miljoen hadden liggen om de verdwijning van Tanja Groen op te lossen? ‘Ik zei toen: ik heb maar één rijke vriend en daar spreek ik nu mee.’ De Vries richtte onlangs een stichting op om via crowdfunding geld in te zamelen voor de gouden tip over de verdwijning van Tanja Groen in 1993.

Na de oplossing van de Posbankmoord in november 2016, dertien jaar na dato, reed De Vries naar Baarn. Daar haalde hij Wiegmink thuis op voor de uitzending van Pauw waar ze ’s avonds te gast waren. ‘Stapte die grote kerel van 1 meter 92 uit zijn BMW, en heeft hij daar een potje tegen mij aan staan janken. Toen pas dacht ik: ik heb het nooit aan je gemerkt, maar wat heeft die zaak je dan eigenlijk beroerd. Want toen het onderzoek nog liep, was het: grote jongen zijn en stoer blijven. Niet kwetsbaar zijn. Dat vond ik heel knap van hem.’

De Vries had de beste ‘ombudsman voor crimezaken’ kunnen zijn die Nederland nooit heeft gehad, vindt Wiegmink. ‘Geef hem een zak met geld en een eigen kantoor en je zult versteld staan hoeveel moordzaken hij oplost. Zijn ijver, die voortkomt uit zijn perfectionisme, is ongekend. Maar voor mij is hij veel meer dan misdaadverslaggever. Dat bedoelde ik ook te zeggen toen ik vertelde dat ik mijn broer ben verloren, maar er Peter als vriend voor heb terug gekregen. Een gouden kerel, uniek in zijn soort.’

De jongste zus van Milica van Doorn, die in 1992 werd vermoord

‘Toen Milica net was overleden, stond Peter op een dag voor onze deur. Hij was toen nog een jonge hond. Op dat moment overviel hij mijn ouders en zeiden ze nee. Peter begreep dat. Hij drong niet aan. Toch is hij de zaak daarna al die tijd blijven volgen. Toen de dader tien jaar later nog niet was gevonden, schreef hij ons een brief. Daarop gingen we wel in.’

De Vries deed alles om de zaak op te lossen, zegt ze. ‘Vlak voor die uitzending liet hij duizenden flyers drukken met de boodschap: allemaal kijken vanavond. Die flyers liet hij in heel Zaandam huis aan huis aan huis verspreiden. De uitzending was ook langer dan de zender toeliet, maar dat regelde hij gewoon met John de Mol. Als hij het nodig vond, dan gebeurde het. Hij liet ook geen gelegenheid onbenut om de zaak van Milica in de media te noemen.’

‘Ik vond hem altijd ongelooflijk attent. Jarenlang stuurde hij ons met Kerst een wijnpakket. Met een lief, persoonlijk kaartje met de belofte dat hij zich zou blijven inzetten voor ons. We moesten ook met hem lachen. Ik herinner me die keer dat zijn kantoor blauw stond van de rook, omdat mijn zus en ik wilden roken. Vond hij prima. Terwijl hij net was uitgeroepen tot niet-roker van het jaar. Zijn redacteur Kees van der Spek zag toen voor het eerst zijn kans schoon er ook een binnen op te steken.

‘Toen de verdachte van de moord op Milica in 2017 werd opgespoord, zei Peter in de media: dit is het nieuws van het jaar. De vondst heeft mijn leven veranderd. Peter is daarna bij elke rechtszaak geweest. Ook bij alle pro forma’s. Het gaf me een gerust gevoel. Altijd als ik hem in de rechtbank zag, dacht ik: oh gelukkig, Peter is er. Toen de verdachte zei dat hij een geheime relatie met Milica had, wond Peter zich zichtbaar op. Daar kon hij niet over uit. Respectloos vond hij het. Op die momenten zag ik zijn gevoelige kant.’