Iets leuks

Wat zou een vrouw in haar positie leuk vinden?

Niet bij haar man in de zaak, lijkt me. Daar zit haar dochter trouwens al. De commissariaten van de koningin zijn voorzover ik weet voorlopig allemaal vergeven, tenzij Zalm er straks nog een provincie bij weet te ritselen. Alle grote steden hebben al een tamelijk verse burgemeester, en voor een gemeente met minder dan vijftigduizend inwoners zie ik haar niet warm lopen. Dan blijft ze net zo lief nog een jaartje of wat in de fractie.

Maar hoe lang wil Eenhoorn het nog aanzien?

Kort, vrees ik.

De partijvoorzitter gaf haar in een radio-interview de resterende zomermaanden om tot een besluit te komen.

En op de vraag of hij hoopte haar te behouden, liet hij geen ruimte voor misverstand. 'Ik hoop dat ze iets leuks vindt', zei hij, en daar bedoelde hij niet het parlement mee.

In één moeite door zegde hij bovendien de voormalige nummer één van z'n voormaligedreamteam de wacht aan: voor een linksbuiten als Dijkstal was in het nieuwe tijdsgewricht uiteraard geen plaats meer.

Het gaat snel, bij de VVD.

Hoe lang is het helemaal geleden dat de nieuwe politieke leider op principieel-democratische gronden (veertien zetels verloren) eerst tegen de koningin en vervolgens tegen Donner zei dat ze beter een winnaar als Jan Marijnissen voor de formatie konden uitnodigen? 'Wij zijn door het electoraat veroordeeld tot de oppositiebankjes', verklaarde hij zo devoot dat sommige mensen het nog schijnen te hebben geloofd ook.

Drie dagen later voerde hij al 't hoogste woord aan de onderhandelingstafel met Balkenende en Herben.

Zonder vergeetachtigheid kom je nergens in de politiek.

'Een gevaarlijke man', heb ik hem nog eens over Pim Fortuyn horen zeggen. Zijn geestverwant Bolkestein noemde de populaire nieuwe leider - nog beledigender eigenlijk - 'een Emile Ratelband', en voorspelde dat het koninkrijk met zo iemand op een Euro-top 'een pleefiguur' zou slaan. En voorzitter Eenhoorn had ergens de vergelijking gelezen met een Italiaanse dictator van tachtig jaar geleden, en maakte daar goede sier mee bij de achterban in Nijkerk.

Allemaal uitspraken van maart en april 2002. Allemaal met een haastige druk op de knop uit het geheugen gewist zodra op 15 mei de verkiezingsuitslag bekend was.

Zalm vond in z'n tekstbestand nog een geheime notitie die hij helemaal was vergeten, maar die nu goed van pas kwam, want je kon er uit lezen dat hij Paars II al in 1998 een puinhoop had gevonden. 'Kun jij dat even discreet naar de pers laten lekken?', vroeg hij aan z'n assistent.

En voorzitter Eenhoorn had er tegenover z'n radio-interviewer geen enkele moeite mee de prille coalitiepartners met het gedachtegoed waarvoor hij zijn Gelderse partijgenoten nog maar drie maanden geleden ernstig had gewaarschuwd, te prijzen om hun constructieve opstelling die getuigde van zo veel verwantschap met het liberale erfdeel.

Zo gaan die dingen.

Leken hebben wel eens de neiging zulke mensen aan te zien voor opportunist, januskop of draaikont.

Maar leken kennen Den Haag niet. In Den Haag heten ze briljant, vindingrijk, of op z'n ergst 'een politiek dier'.

Intussen weet ik wel wat ik zou hebben gedaan als ik per ongeluk op de kandidatenlijst van de VVD terecht was gekomen.

Ik zou god hebben gesmeekt om zo gauw mogelijk iets leuks langs te sturen.