Postuum
Huisarts en zeiler Boudewijn Binkhorst (1942-2021) eiste veel van zichzelf én anderen
Hij wordt beschouwd als een van de beste zeilers die Nederland heeft gekend, deed drie keer mee aan de Olympische Spelen, bouwde zijn eigen boot, en dat alles naast een carrière als huisarts. Boudewijn Binkhorst eiste heel veel van zichzelf én van anderen, zeggen zijn kinderen en zijn zeilmaten: geen makkelijke man, vaak de kop in de wind. Een man die zelf de tekst boven zijn overlijdensadvertentie bedacht: ‘Nooit meer overstag.’
Binkhorst werd geboren in Oegstgeest, als zoon van een bekende oogarts. Zijn zus Rusha herinnert zich dat hij zijn eerste, zelfgebouwde boot kreeg van de familie Stork, als dank omdat zijn moeder grootvader Stork jaren had verzorgd. ‘Met die boot verdiende Boudewijn wat geld door mensen de Alkmaarse vaart over te zetten. Daarmee kon hij zijn eerste zeilen kopen.’
Hij studeerde geneeskunde in Groningen en deed in 1968 mee aan zijn eerste Olympische Spelen, in de Finn, een eenmansboot. Daarna stapte hij over naar de Star, een tweemanskielboot.
Technisch en tactisch was hij ijzersterk, zeggen zijn Olympische zeilpartners Kobus van den Berg (Moskou, 1980, zesde plek) en Willem van Walt Meijer (Los Angeles, 1984, achtste plek). ‘Ik heb met veel zeilers gevaren maar hij was de beste’, aldus Van den Berg. Gebrek aan tijd en geld stonden een Olympische medaille in de weg, het is hem altijd dwars blijven zitten.
Creatieve geest
Een jaar na zijn tweede Olympische deelname kwam hij met een ontwerp voor een nieuwe boot, een Star met een zelflozende kuip, waarmee water in de boot snel kon worden afgevoerd. Symbolisch voor zijn creatieve geest, zegt Van Walt Meijer: ‘Hij zocht altijd naar mogelijkheden om de sport beter te maken.’
Maar zijn revolutionaire boot, die veiliger én sneller was, werd na aanvankelijke goedkeuring om onduidelijke redenen door de internationale Star-organisatie geweerd van wedstrijden. Het leidde tot een rel in de zeilwereld, waarbij Binkhorst vlak voor het wereldkampioenschap in Medemblik met een rechterlijke uitspraak in de hand beslag liet leggen op het meest waardevolle wat de zeilorganisatie daar voorhanden had: de bekers. Binkhorst werd geschorst wegens onsportief gedrag. Dankzij bemiddeling van Van Walt Meijer kon hij uiteindelijk toch met zijn nieuwe boot naar de Spelen.
Hij kon bars zijn en bikkelhard, herinnert zijn zoon Joris zich: ‘De lat lag ook voor ons erg hoog. Maar ik heb altijd zijn steun gevoeld.’ Op latere leeftijd verhuisde Binkhorst met zijn vrouw Marjan naar het Zeeuwse Breskens, waar hij vanuit hun appartement zicht had op de haven. Hij kocht een 13 meter lang jacht, de Nomad, die hij vanuit zijn bed kon zien liggen. Zoon Joris: ‘Dat waren gelukkige jaren. Hij keek naar de wind, raadpleegde de buienradar en vertrok.’
Laatste reis
Totdat hij op weg naar Frankrijk op de boot een hartinfarct kreeg. Hij merkte als arts zelf wat er aan de hand was, voer door naar Bretagne waar hij werd gedotterd. Het zou zijn laatste reis zijn: voor het zware werk op de boot kwam hij kracht tekort. De Nomad werd verkocht. Iedere ochtend zag hij na het opstaan een lege plek in de haven, zegt Joris, en dat was confronterend.
Op radarbeelden volgde hij de nieuwe Britse eigenaar, die nauwelijks met de Nomad het water op ging. Dat zat hem zeer dwars. De dag voor zijn dood, op 16 juli, vroeg hij zijn zoon of de boot misschien kon worden teruggekocht.
Zijn drie kinderen en zes kleinkinderen kregen niet zijn liefde voor het water mee en dat vond hij diep in zijn hart jammer, weet zijn zoon. ‘Ik ben er trots op dat hij het maximale in zijn sport heeft bereikt, ondanks alle grenzen waar hij tegenaan liep.’
