Horror en tijdgeest
Een golden retriever. Natuurlijk heeft het gezin een golden retriever. En als ik me niet vergis ook een Volvo stationcar. In Amerikaanse films de twee stereotypen van burgerlijk geluk. Want dat moet het gezin van Michael Douglas uitstralen. Des te harder is dan de klap in het gezicht van de kijker wanneer de huisvader zich tijdens een eenzaam weekend laat verleiden door de gulzige Glenn Close. Stomende seks in haar hippe loft, gevolgd door de ontnuchterende thuiskomst. En daarna het gezin weer herenigd. Dat helpt bij het uit het hoofd zetten van het enerverende weekend. Alleen denkt zij daar anders over en ontpopt ze zich als een te vrezen stalker waarvan het hele gezin last gaat krijgen, tot en met de omstreden horrorslotscène.
Fatal Attraction, uit 1987, staat onder meer te boek als een tijdgeestfilm. De volledig uit de hand lopende affaire werd een verbeelding genoemd van de angst voor de nieuwe ziekte aids. En de 'omkering van de geslachten' paste goed in de feminiserende samenleving. De vrouw verleidt de man, de man is een bijna onwillig slachtoffer. En zij heet Alex.
Het knappe van Fatal Attraction is dat die kwaliteiten afgeleiden zijn. Want primair is de film een commerciële thriller, schatplichtig aan Hitchcock en de horrorfilm. Zodoende zijn er voor iedereen identificatiemogelijkheden. Je kunt lang lekker tegendraads meegaan met de vrouw die niet accepteert aan de kant te worden gezet, of je een voelen met de echtgenoot die hard gestraft wordt voor zijn misstap, of je identificeren met de bedrogen echtgenote die vecht voor het behoud van haar gezin. Met golden retriever.
'Fatal Attraction had een geweldige film kunnen zijn.Maar dan hadden de makers aan het slot niet de geloofwaardigheid overboord moeten gooien om hun versie van Friday the 13th te verbeelden'
De Amerikaanse filmcriticus Roger Ebert was in 1987 een van de weinigen die Fatal Attraction níét omarmden.
Fatal Attraction (Adrian Lyne, 1987)
RTL 8, 20.30-23.00 uur.
Le cri du hibou
(Claude Chabrol, 1987) De gescheiden Robert Forestier (Christophe Malavoy) heeft Parijs verruild voor het rustigere Vichy, waar hij werkt als tekenaar. Maar veel rust is hem niet gegund. Hij raakt geobsedeerd door de jonge Juliette Voland (Mathilda May), die weliswaar verloofd is, maar niet gelukkig. Wanneer hij eindelijk de moed vindt haar aan te spreken, bloeit er snel iets moois. Maar zowel de ex van Robert als de verloofde van Juliette laat zich niet onbetuigd. Bij de Franse veelfilmer Claude Chabrol kan dat maar één ding betekenen: moord, doodslag en spanning.
TV 5, 14.00-15.45 uur.
Sliding Doors
(Peter Howitt, 1998) Geen kunstvorm zo geschikt als film om de grilligheid van noodlot en toeval te verbeelden. In het kielzog van Krzysztof Kieslowski's Blind Chance en Tom Tykwers Lola rennt beweegt de Londense kantoordame Helen (Gwyneth Paltrow) zich door twee parallelle verhalen, die zich door willekeurigheden een andere kant op laten sturen. Ze neemt de metro, of mist deze. Ze vindt haar vent (net niet) in bed met een ander, en begint een leven zonder hem (of niet). Scenarist en regisseur Peter Howitt maakte er met al zijn tweesprongen een zowel warme als wat droeve romantische komedie van. Paltrow speelt haar dubbelrol luchtig en charmant; John Hannah is prima als haar nieuwe, stuntelende vriend.
BBC 1, 00.15-01.50 uur.
undefined
