Homohuwelijk staat als een huis

Onnogate wordt aangegrepen om Hoes uit de Maastrichtse ambtswoning te jagen, om roddelkoning Verlinde zijn verdiende loon te geven en Paul Hekkens grijpt het schandaal aan om uiting te geven aan zijn schaamteloos homofobe overtuigingen, zo was te lezen in de Volkskrant van afgelopen zaterdag.

Het onzedelijke gedrag van Onno Hoes zou een bedreiging kunnen vormen voor zijn burgemeesterschap, daar heeft de Maastrichtse gemeenteraad over vergaderd en hij is tot een besluit gekomen. Dat zijn gedrag een bedreiging zou kunnen vormen voor het homohuwelijk is de mening die Paul Hekkens ons nog snel de strot door duwt voordat de discussie volledig uitdooft. De duurzaamheid van relaties tussen twee mensen van hetzelfde geslacht zou zich volgens hem in de praktijk nog moeten bewijzen. Hij schrijft: 'Als het homohuwelijk dus eenzelfde status wil verwerven als het heterohuwelijk, dan moet blijken dat een homohuwelijk leidt tot stabiele, om niet te zeggen degelijke relaties.'

Hekkens gaat hier meteen in de fout. Het huwelijk tussen twee mensen van hetzelfde geslacht heeft juridisch reeds dezelfde status als het heterohuwelijk. Ik geloof niet dat hij verkeerd is geïnformeerd, maar dat hij de affaire aangrijpt om een tendentieus en stigmatiserend artikel te schrijven waarin homo's worden neergezet als promiscue, onverantwoordelijke wezens. Hoes en Verlinde zouden slechte reclame maken voor het homohuwelijk.

Als een burgemeester een fout begaat, wordt dit hard aangepakt omdat hij of zij niet langer in staat zou zijn een voorbeeldfunctie te bekleden. Nu een homoseksuele burgemeester een fout maakt, wijst Hekkens met zijn vinger naar de homogemeenschap omdat hij Hoes als een goed voorbeeld van een slechte homo wil neerzetten.

Hij vervolgt zijn stuk met het stellen van de volgende vraag: 'Stelt zo'n homohuwelijk eigenlijk wel wat voor?' Het lijkt me een goed idee de dubbele moraal van Hekkens om te buigen en het huwelijk van Hoes niet alleen als voorbeeld te nemen voor homohuwelijken maar alle Nederlandse huwelijken.

Volgens mij is een stabiele relatie er niet een zonder fouten, maar kan deze alleen bestaan als twee mensen aan hun fouten willen werken. Als het homohuwelijk zich alleen kan bewijzen door duurzame relaties voort te brengen, voldoet dat van Hoes en Verlinde daaraan: in plaats van een scheiding aan te vragen willen ze werken aan het voortbestaan van hun relatie. Zonder in te gaan op wat ik vind van het burgemeesterschap van Onno Hoes, de kwaliteit van zijn profielfoto op Grindr of de vogelvrijheid van Albert Verlinde vind ik het bewonderenswaardig dat zij, zoals Onno het verwoordde, 'de reset-knop van hun relatie hebben gevonden'.

Volwassen relaties zijn rommelig, mensen maken fouten. Als je in staat bent die misstap toe te geven en samen aan een betere toekomst te werken, schets je een mooi voorbeeld voor andere relaties, homo- dan wel hetero-, huwelijk of verkering. In dat licht maakt het huwelijk van Hoes en Verlinde juist goede reclame voor niet alleen het homohuwelijk, maar voor het huwelijk in algemene zin.

Deze affaire maakt duidelijk hoe sterk homorelaties lijken op die van hetero's. Als relaties van voetballers, burgemeesters of roddelkoningen te kampen krijgen met moeilijkheden, laat dat zien hoe ontstellend normaal deze relaties zijn. Hoe menselijk hun perikelen zijn, hoezeer ze lijken op die van ons en op die van de buren. Dat maakt deze verhalen sappig, het maakt dat we er alles van willen weten. Overspel en twijfel over het voortbestaan van je relatie overkomt homo's en hetero's, zelfs mensen die een voorbeeldfunctie bekleden. Van Maastrichtse burgemeesters tot Amerikaanse presidenten.

Er zijn zeker verschillen tussen de relaties van homo's en hetero's en een ervan is de stigmatisering die volgt op het publieke schandaal. Toen Rafael en Sylvies huwelijk begin vorig jaar explodeerde, werd daar oneindig veel over geschreven, maar niemand bedacht dat we het huwelijk moesten heroverwegen. Er werd in 2013 vreemdgegaan en of gescheiden door zo'n beetje half bekend Nederland, maar niemand zei: 'Wat stelt zo'n huwelijk eigenlijk nog voor?'

Het homohuwelijk hoeft zich niet te bewijzen, zoals Hekkens ons wil doen geloven. Er gelden geen andere regels voor homo's die een huwelijk hebben gesloten en ideeën die dat wel ondersteunen zijn homofoob. En als homo's alleen worden gedoogd zolang ze zich gedragen, ligt er nog een grote, belangrijke taak voor de homo-emancipatie in ons land.

Onno en Albert verpesten het niet voor de rest, homo's hoeven geen bewijs van goed gedrag af te geven om gelijke rechten te verdienen. Homo's in Nederland hoeven zich niet aan te passen aan een systeem dat aan alle kanten rammelt.

Beschouw de inclusie van homo's als een verrijking van het instituut huwelijk, laten we de regels van een rammelend systeem herschrijven in plaats ze in te zetten om elkaar te demoniseren.

Het bestaan van het homohuwelijk is geen bewijs van goed gedrag, het is het resultaat van het bevechten van homorechten door activisten, publieke figuren en politici van een vuur dat sinds 19de eeuw brandt.

Laten we inderdaad goed kijken naar relaties tussen twee mensen van hetzelfde geslacht. Kijk maar, ze zijn een prachtig voorbeeld van acceptatie, vooruitstrevendheid en pluriformiteit en laten zien dat geen mens perfect of deugdzaam is.

undefined