Hoe zou Trump het doen als president?

De onderhandelaar

Zie ze daar staan, in het Oval Office. President Trump en Vladimir Poetin. Dit zijn mannen die elkaar begrijpen. Ze gaan het straks na de foto's eerst over de lange benen van Slavische vrouwen hebben. De rest komt daarna wel.

'Onderhandelen' is het woord dat Donald Trump het meest gebruikt, als hij het heeft over zijn eerste honderd dagen als president. De vastgoedmagnaat, auteur van de bestseller The Art of The Deal, ziet het als zijn belangrijkste kracht. Zijn campagne stond er bol van. Amerika sluit slechte deals. Laat hem maar.

En dus wil hij hard zijn tegen oude bondgenoten (profiteurs, in zijn ogen) en zacht tegen oude vijanden. Trumps isolationistische buitenlandpolitiek is een enorme breuk met dat van zijn voorgangers. Geen opgeheven vingertje meer, geen overmoedige invasies meer. Een dictatuur is echt niet minder dan een democratie, als die maar voor stabiliteit zorgt. Trump wil wel een sterk leger, maar grijpt alleen in als er Amerikaanse belangen ermee gediend zijn.

De bondgenoten laat hij even bungelen. 'Dat is geen prioriteit', zei hij tegen The New York Times. 'Ik ga hen niet bellen om meer verstrikt te raken in die relatie.'

En dus is Poetin de eerste die op bezoek komt. Het eerste wat een onderhandelaar doet: op zoek gaan naar een gemeenschappelijke basis, naar het gedeelde belang. En dat is overduidelijk. IS moet eraan, vindt Trump, en dat vindt Poetin ook. Zo, ze zijn eruit. Wat deed die Obama nou moeilijk?

De bouwer

Daar landt de Air Force One voor het eerst op het totaal onherkenbare vliegveld La Guardia van New York, door Trump vaak een derdewereldvliegveld genoemd. Donald Trump stapt uit en loopt naar de klaarstaande microfoons bij het spreekgestoelte, gedrapeerd met de slogan Great Again. Met zijn kenmerkende armgebaren begint hij. 'Dit is zo mooi. Dit is zo fantastisch. Dit is het begin! Jullie gaan zo veel mooie dingen zien, zo veel, dat je er moe van wordt. Amerika eerst!'

Het publiek scandeert ('Trump-Trump-Trump!'), terwijl de president via het spiegelende stationsgebouw in de nieuwe monorail naar Manhattan stapt. Central Park is het logische eindpunt: dat hier wat groen moest wijken is niet zo gek, vonden de ontwikkelaars die het hebben gebouwd. In New York wijkt het groen al eeuwen.

Trump pakt het land aan zoals hij beloofde in zijn boek Crippled America. 'Onze wegen zijn bezaaid met kuilen. Een schande. Ons stroomnet is verouderd. Onze hogesnelheidsinternet staat slechts op de zestiende plaats in de wereld. Als ik in het buitenland op reis ben, zie ik schitterende plekken, je gelooft het niet. Ik zie bruggen en tunnels die onderhouden worden. We moeten dit fiksen.'

En wie beter dan hij, Trump de bouwer? Dat het begrotingstekort met miljarden oploopt, een grote zonde in orthodoxe Republikeinse ogen, is voor Trump geen probleem. 'I love debt', verkondigde hij in de verkiezingsrace. Een Keynesiaanse Republikein. The New New Deal.

De zakenman

Hij zei het de hele campagne. President Trump zou de banen 'terugbrengen'. Of niet laten vertrekken. Hij dreigde met een 35 procent importheffing op producten van bedrijven die naar lagelonenlanden waren vertrokken. 'We laten dat niet gebeuren, mensen.' Hij zei in de Appalachen, zwaar getroffen door de ingestorte steenkoolbehoefte, zelfs dat hij 'die mijnwerkers weer aan werk zo krijgen'. 'In West-Virginia en Pennsylvania, Ohio en overal, geloof me. Ze zullen weer trots zijn dat ze mijnwerkers zijn.'

Nu staat hij daar, in het plaatsje Whitesville, West-Virginia. De mijnbouw is volledig verdwenen; er is geen bedrijf dat nog een business case ziet in een stervende bedrijfstak. En er zijn wel een paar fabrieken teruggekomen, na Trumps dreigementen aan de bestuursvoorzitters, maar die hebben de werkzaamheden grotendeels geautomatiseerd. Toerisme, dat leek de oplossing. In de hele oude mijnstreek werden skioorden, golfbanen en zwemparadijzen geopend. De rivieren waar vroeger de kolenschepen voeren, werden omgetoverd in wildwaterbanen.

Nu is het wachten op bezoekers. De hoge importtarieven hebben het leven zo veel duurder gemaakt voor Amerikanen dat ze nog minder te besteden hebben dan vóór Trump. Vakanties zijn, nog meer dan voorheen, een luxe geworden. En toch houdt Trump zijn belofte. Vandaag gaat een van mijnen weer open. Er komt een casino in. 'Ik weet hoe ik banen moet creëren', schreef hij in Crippled America over zijn ervaring als schepper van werkgelegenheid. 'Ik wil dat ons land weer gaat winnen.'

De xenofoob

Het is het eerste agendapunt op zijn eerste dag, zei Trump tegen The New York Times. Een vergadering met ambtenaren van het ministerie van Binnenlandse Veiligheid en generaals van het leger, om de bewaking van de grenzen aan te scherpen. Die dag zal hij ook een streep zetten door de presidentiële besluiten van Obama op het gebied van immigratie. Geen uitstel meer met het uitzetten van illegale kinderen. Aan de slag.

Die avond zal hij misschien naar een 'prachtig' gala gaan, maar daarna moet hij door. Hij zal snel met Mexico gaan praten, over de muur langs de zuidgrens. Oud-president Fox bood afgelopen week al een opening, toen hij via website Breitbart zijn excuses aan Trump aanbood voor zijn scheldpartij eerder dit jaar, toen hij zei dat 'Mexico nooit gaat betalen voor die klotemuur'. Fox noemde Trump toen een 'onwetende, gekke, egocentrische, akelige, valse profeet'.

In Trumps eerste honderd dagen als president moet het in gang zijn gezet. De muur tegen de Mexicanen, de ban op moslims. 'Hij gaat geen centimeter afwijken van de agenda die hij heeft opgesteld', zei Roger Stone, een vertrouweling van Trump, tegen de Times. Trump zelf roept mensen op hem te vertrouwen. 'Ik weet dat de mensen zich nu zorgen maken over hoe een president Trump eruit zal zien. 'Maar alles komt goed. Ik word geen president om het land te destabiliseren.'