Hoe voelt het om in quarantaine te zitten vanwege het coronavirus? Onze China-correspondent vertelt

Waar ben je nu?

‘Ik zit in mijn ziekenhuiskamer in het militaire hospitaal in Neder-Over-Heembeek, vlakbij Brussel. Dit is een ziekenhuis van Defensie dat eigenlijk bekend staat om het behandelen van brandwonden. De afdeling voor brandwondenzorg is redelijk makkelijk af te sluiten en steriel te houden, daarom is deze locatie nu gekozen.

‘We zijn zondag op een militair vliegveld in Marseille geland, rond half negen 's avonds vlogen we door naar het militaire vliegveld van Melsbroek. Daar zijn we opgevangen door het Belgische leger, in een zaaltje waar we wat te eten kregen. We waren met Nederlanders, Belgen, Denen, Tsjechen en Slowaken. Zij gingen elk naar een nieuwe bestemming, wij zijn per bus naar het ziekenhuis vervoerd. Onder politie-escorte, dat gaf een behoorlijk onwerkelijk gevoel. Ik weet niet waar dat precies voor nodig was, misschien om te vermijden dat de media te dichtbij zouden komen. Daarna zijn we een voor een van de bus naar onze kamer gebracht.’

Zitten jullie allemaal in aparte kamers?

‘Ja, we hebben eigen kamers. Er is een gemeenschappelijke ontspanningsruimte, maar die mogen we nog niet gebruiken. We zitten nu in fase één, zolang de testresultaten nog niet bekend zijn moet iedereen in zijn kamer blijven. We mogen geen onderling contact hebben. In de loop van vanavond krijgen we het resultaat te horen. Als dat negatief is, gaan we naar fase twee. Dan mogen we met een mondkapje op ook de gang en de ontspanningsruimte in. We mogen elkaar dan weer zien, maar moeten wel een beetje afstand houden.’

Zijn jullie bij aankomst ook op ziekteverschijnselen getest?

‘Al sinds we zijn aangekomen op de luchthaven van Wuhan wordt regelmatig onze temperatuur opgenomen. Ook kreeg iedereen voor vertrek vragen, of we last hebben van hoesten, hoofdpijn en keelpijn. Dat gebeurde ook gisteren weer, bij de opname in het ziekenhuis. De bedoeling is dat dat drie keer per dag opnieuw wordt gevraagd.

‘Op basis van de observaties tot nu toe gaan artsen ervan uit dat alle Belgen gezond zijn. De kans op besmetting is sowieso klein. Als de testresultaten ook nog eens negatief zijn, en we alleen contact hebben met mondkapjes op, wordt dat kleine risico nog kleiner.’

Je schreef al dat er tijdens de evacuatievlucht geen paniek was te bespeuren. Hoe is de stemming sinds de aankomst?

‘Naarmate we dichterbij het ziekenhuis kwamen, heerste vooral opluchting omdat het einde in zicht kwam. We zijn in totaal 38 uur onderweg geweest, iedereen was vermoeid. Iedereen heeft ook wel het gevoel dat de kans dat ze besmet zijn heel klein is, omdat ze twaalf dagen binnen zijn gebleven en nog steeds niet ziek zijn. We snappen dat quarantaine nodig is, uiteraard wil men alles op alles zetten om te voorkomen dat het virus zich in Europa kan verspreiden. Al is de kans minimaal, het is verstandig om alle maatregelen te nemen die nodig zijn.

‘Wel houdt het mensen bezig dat verschillende landen zo anders met de ziekte omgaan. De Fransen gingen bijvoorbeeld naar een vakantiedorp, hoorde de rest van de geëvacueerden toen ze van boord gingen in Marseille. Dat klinkt fijner dan een militair hospitaal. Maar in principe hebben zij verder wel hetzelfde systeem.

In andere landen kunnen mensen thuis in quarantaine zitten, in de Verenigde Staten lieten ze mensen na drie dagen al gaan. Dat roept wel vragen op. Kunnen wij dat niet ook? Mensen hier zijn gerust bereid om in quarantaine te blijven totdat het risico is verdwenen, maar vragen zich wel af of dat extra lang duurt omwille van de publieke opinie.’