Hoe noem je mijn rol?

Oma

Mijn kinderen, van 22 tot 42 jaar, zijn in de ogen van mijn partner ónze kinderen. Toen er een kleinkind werd geboren wilde zij oppas-oma zijn, zij is dol op die jongen. Zij wordt oma genoemd door mijn zoon en door mijn kleinzoon. Niet moeilijk doen, niet denken in termen van ‘aanspreektitel’. Gewoon: oma.

Maria

De zoon van mijn partner en haar schoondochter noemen mij bij de voornaam. Hun dochtertjes doen dat ook. Ik ben dus Henk. Mijn drie dochters en de schoonzonen spreken mijn partner met haar voornaam aan. En mijn zes kleinkinderen doen dat ook. Zij heet Nel, voor iedereen. Jij bent Maria. Laat je door iedereen dan ook zo noemen. En oma is oma.

Oma Maria

Opa’s en oma’s zijn echt veel liever dan alle papa’s en mama’s van de hele wereld, dat kan elk kind je vertellen. Het aantal opa’s en oma’s maakt niet uit, zolang ze maar een naam hebben. Oma Maria, ik wens je veel plezier met je ‘kleinjongen’.

Oma Taart

De kinderen van mijn stiefkinderen noemen mij Oma Joke en soms, omdat ik nogal eens met taart kom aanzetten, Oma Taart.

Oma-Maria

De ouders van mijn kleinkinderen hebben op de geboortekaartjes de drie trotse oma’s en twee opa’s met naam en toenaam vermeld. Aanvankelijk noemde ik mezelf Oma Marjanne, maar inmiddels noemt mijn kleinzoon van 3 mij Oma Marraineke. Zijn twee andere oma’s heten Nonna en Oma-Koekenpan. Noem jezelf Oma-Maria en vertrouw erop dat een band ontstaat door contact en niet door hoe je wordt genoemd.

Oma

Ik heb vier opa’s en vier oma’s. Ik weet wie mijn echte opa’s en oma’s zijn. Ik vind ze allemaal even leuk. Voor mij maakt het niks uit. Mijn tip is dus: jezelf gewoon ook oma noemen. Het kindje is een baby en hem maakt het niet zoveel uit. Ik snap niet goed wat het probleem is. Dat bedoel ik niet stom.

Oma Maria

Wij hebben in onze familie door echtscheiding ook een ‘oma-overschot’. Bij ons is het opgelost door alle opa’s en oma’s aan te spreken met óók hun voornaam, dus, bijvoorbeeld, Oma Rie en Opa Piet.

Oma

Ik heb twee oma’s, een stief-oma, een vriendin van mijn oma, een opa en verder nog een stief-opa. Ook is het voor mij fijner om mijn opa’s en oma’s geen ‘stief’ te noemen. Ik probeer te denken dat het allemaal gewone opa’s en oma’s van mij zijn. U bént dus een stief-oma, maar u moet denken dat u oma bent, dan voelt het vast beter. Ik noem ze opa of oma met hun voornaam erachter, dan is het makkelijker, zeker wanneer ze bij elkaar zijn.

Beppe

Twee jaar geleden kreeg mijn stiefdochter haar eerste kind en toen liep ik ook tegen het oma-verhaal aan. De kleine heeft al twee ‘echte’ oma’s dus ik wilde mij geen oma laten noemen (ik voel mij ook geen oma). Ik kom uit Friesland en daar gebruiken we ‘beppe’ voor oma. Dat voelde voor mij net iets anders. Misschien heb jij uit jouw geboortestreek ook een benaming voor oma.

Het nieuwe dilemma: Moet ik mijn man laten chatten met vrouwen?
Mijn man en ik zijn twee hippe vijftigers en hebben niet bepaald een saai en ingedut huwelijk. Zoals in elke relatie is er weleens een wolkje. Een paar jaar geleden ontdekte ik dat mijn man, via msn, contacten onderhield met een stuk of acht vrouwen over allerlei privézaken.

Ik voelde me daar niet prettig bij omdat hij er met mij niet over sprak. Hij deed het wanneer ik op mijn werk was. We hebben daarover goede afspraken gemaakt, dacht ik.

Tot ik laatst merkte dat hij weer hetzelfde doet. Ik ben niet abnormaal jaloers, maar het voelt niet fijn. Mijn dilemma is: moet ik hem er nu weer op aanspreken en uitleggen hoe ik me voel? Of moet ik deze behoefte van mijn man accepteren als iets wat hij nodig heeft?