Hoe Kevin (26) de held van honderden bejaarden werd

Zijn donkerblauwe Jaguar staat koen voor het huis, klaar om uit te varen, de wagen die hij altijd wilde: Kevin is trots. Reclamebord Amerikaans in de voortuin en ook zijn kantoortje is Amerikaans: het donkerhouten bureau, de lederen directiefauteuil, de lambrisering, de kast met de champagnefles, de dossiers op de vloerbedekking, die dikke, gebonden agenda. Het is de kleinste kamer van het huis waar Kevin met zijn ouders woont, op een woonerf in mooi Aalten, achterin de Achterhoek, maar hij zit er en het gaat hem goed.

Hoe mr. Kevin Wevers, 26 jaar, een bedrijf begon en de held werd van honderden bejaarden - het is hemzelf ook een geschiedenis. Maakt zijn agenda open en leest voor: vijftien hoorzittingen in Berkelland, acht rechtszaken in Lochem. 'Van alle gemeenten is Lochem de meest asociale', zegt hij. 'Daar kunnen ze me wel killen.'

Vers afgestudeerd kreeg Kevin geen baan, dus ging hij voor 700 euro de bijstand in en moest hij van de gemeente Aalten als tegenprestatie 32 uur werken in een fabriekshal: 'planten modelleren', 'nepbloemen uit elkaar vouwen'. Hij weigerde. Dat lukte. 'Ik ken de wet.' Wel mocht hij zijn eigen bedrijf oprichten, Jurist Wevers, en een jaar later heeft hij driehonderd klanten, werkdagen van vijftien uur, werkweken van zeven dagen. En een Jaguar. Zijn klanten zijn ouderen die de vergoeding voor hun huishoudelijke hulp kwijtraakten door de Wet Maatschappelijke Ondersteuning. 'Het is waanzin', zegt Kevin, die niet doet aan diplomatieke taal. Gemeenten als Lochem die categoraal de HH1 schrappen (schoonmaakhulp) mogen dat niet doen volgens de wet, want die schrijft maatwerk voor: alleen een keukentafelgesprek is niet genoeg. 'Het is een puinhoop.'

Stond hij dat uit te leggen in café De Snor in 's Heerenberg, als snotaap 'tussen al die oude mensen'. Kevin kan er werkelijk boos van worden. En die boosheid werd zijn businesscase: van bijstandstrekker tot Jaguarrijder in een jaar, 'da's leuk'.

Als de participatiewetgeving iets goed heeft gedaan, dan is het de lancering van Kevin Wevers. Tot nu toe won hij alle hoorzittingen. Hij won bijna alle kortgedingen - die tegen de gemeente Bronckhorst was gelijkspel. Huishoudelijke hulp is een ADL, een Algemeen Dagelijkse Levensverrichting, 'en dat moeten de gemeenten gewoon ondersteunen. Maar ze hebben zich in de luren laten leggen door vage adviezen van dure advocaten en de VNG, die doen alsof ze alles kunnen afschaffen. Hier in de Achterhoek zijn wethouders meestal gewoon boeren. En die moeten nu ineens omgaan met de zorg. Dan gaat het mis.'

Met Berkelland, Aalten en Duiven valt te praten, zegt Kevin, maar in Lochem 'is het constant ruzie, echt onwil, achterbaks en laks handelen, ook door een dure ingehuurde advocaat. Die wethouder kan mijn bloed wel drinken.'

Ik bel met Lochem en communicatieadviseur Marjon Baaij laat namens wethouder Trix van der Linden weten dat 'het beëindigen van hulp vervelende gevolgen kan hebben voor de betrokkenen'. 'Het is goed te weten dat er iemand is die ze bijstaat.' De WMO is een nieuwe wet, zegt ze, 'dat is pionieren'.

Ik bel Cor Kruunenberg uit 's Heerenberg, een van Kevins eerste klanten. Cor is uit 1932. Hij woont alleen en 'vanwege mijn lichamelijke gesteldheid, ernstige artrose, daar kan ik ook niks aan doen, ik kan niets tillen' kreeg hij drie uur per week huishoudelijke hulp. Op 1 januari 'pakten ze dat zomaar van me af, dat kan toch niet?' Kevin regelde een rechtszaak en nu krijgt Cor weer hulp. 'Kevin is niet bang en dat zijn de meeste oudjes wel. Zodra ze tegenslagen krijgen, steken ze meteen het hoofd onder het maaiveld.'

Kevin heeft zijn bejaarden leren kennen als 'paniekerig', zegt hij. 'Ben je tachtig jaar, moet je voor het eerst naar de rechter. Ze voelen zich vaak schuldig.'

Hij is hun held, al ziet hij het liever zakelijk. Nog is zijn directiekamer drie bij drie meter, bij zijn ouders thuis, maar Jurist Wevers' verzorgingsgebied groeit zo sterk dat hij zoekt naar een compagnon. Vanuit de Achterhoek rijdt Kevin naar Vlissingen ('ook zo'n puinhoop'), Amsterdam, Emmeloord, Hellendoorn, Voorst, Utrecht, Groningen - 'in Friesland is ook al zo veel mis!' En morgen wordt het écht interessant: dan begint de bodemprocedure. 'Nu gaat het beginnen!'

Maar wacht even, jurist Wevers, wie betaalt dat allemaal? Glimlach, leunt achterover in zijn directiefauteuil, klaar voor de punchline. Zegt dan: 'de gemeenten'. De gemeenten betalen hun eigen verzet via de proceskostenvergoeding: duizend euro per klant. Daar hebben mensen recht op volgens de wet.

'Dus ja, die Jaguar staat hier gesponsord.'