'Hier werden journalisten behandeld als verdachten'

Afgezien van het wachtlopen bij gesloten deuren waarachter lang vergaderd wordt, heeft de politieke verslaggeving doorgaans weinig fysieks. Grote uitzondering vormen de verkiezingsavonden van de PVV, heb ik dit jaar aan den lijve ondervonden.

Als makke schapen lieten wij van de media ons op woensdagavond 19 maart bijeendrijven in Grand Café De Tijd aan het Plein in Den Haag. Uren voordat er ook maar iets zou gebeuren, moesten we ons laten opsluiten. Om veiligheidsredenen, heet het altijd als Wilders van de partij is.

Dat we met tientallen journalisten in een hoekje met louter staanplaatsen werden gepropt, had met veiligheid niets te maken. Een koord scheidde ons van de Wilders-aanhang. Wilders wil niet dat journalisten met PVV'ers praten, wil sowieso eigenlijk geen journalisten in de buurt. De paranoia ging zo ver dat beveiligers meeliepen naar de wc.

Ik zit niet te wachten op consumptiebonnen of balpennen met partijlogo. Maar dit was het andere uiterste, hier werden journalisten behandeld als verdachten. Er sprak een minachting uit die bijna net zo veelzeggend is als wat nog zou volgen. Daar moet je geen kwade wil achter zoeken, zouden uitgetreden PVV'ers later uitleggen. Allemaal onhandigheid, bij de PVV wordt niet goed nagedacht over dat soort dingen.

Of dat het nu erger of minder erg maakt, daar ben ik tot op de dag van vandaag niet uit. Zo werd ook gesuggereerd dat die formulering met 'minder Marokkanen' bij toeval zou zijn ontstaan. Wilders had hem eerder spontaan gebruikt bij een bezoekje aan de Haagse markt. Dat klinkt wel lekker, moet hij gedacht hebben.

Die avond in café De Tijd liet Wilders zo lang op zich wachten dat wij van de media er verkreukeld bij stonden. Van achter zijn plexiglas katheder met drie ballonnen kwam vervolgens die geruchtmakende reeks: Willen jullie meer of minder Europa? Meer of minder PvdA? Meer of minder Marokkanen? Minder, minder, minder, scandeerden de PVV'ers op aangeven van hun leider. 'Dan gaan we dat regelen,' zei hij met een grijns.

Je wist het meteen: hier wordt historie geschreven. Geen mooie historie, en om te begrijpen hoe lelijk, hoefde je alleen Marokkaan door jood te vervangen. Historie is grenzen verleggen, en dat is wat hier gebeurde. Het zou de laatste grens niet zijn. Later dit jaar deed Kamerlid Machiel de Graaf er een schep bovenop met zijn oproep alle moskeeën te sluiten. Waarna Dion Graus opperde dat er geen moslims mogen werken in de veiligheidszone van Schiphol.

De PVV is in een verbale bewapeningswedloop met zichzelf beland. Wordt vervolgd in 2015.