Het uitlekken van de pleitnota is een farce

De ingezonden lezersbrieven van zaterdag 19 maart.

Geert Wilders en advocaat Geert-Jan Knoops. Beeld anp
Geert Wilders en advocaat Geert-Jan Knoops.Beeld anp

Wilders

Wie heeft belang bij het uitlekken van de pleitnota? Wilders wil het proces ondermijnen en dit incident komt als geroepen. Wilders: 'Dit proces is nu al een farce.' Het OM, de rechters noch de tegenstanders van Wilders hebben er baat bij om precies dezelfde reden: het speelt de verdediging in de kaart. Dat advocaat Knoops lekt is zeer onwaarschijnlijk omdat het hem zijn reputatie kost. Rest de vraag of Knoops zijn computer fatsoenlijk heeft beveiligd. Iedereen moet zijn fiets goed op slot zetten; zeker zo'n kostbare.

G. Mensink, Utrecht

Pak het nou op, Matthijs!

'Je boek ligt op tafel bij Matthijs van Nieuwkerk!' Het was 's avonds ergens in de nazomer van 2003, zo ongeveer tien voor acht. Mijn uitgever belde mij, overenthousiast. Ik deed met trillende hand de tv aan, riep mijn vrouw - het was een soort schreeuw - en zag Van Nieuwkerk aan tafel zitten met Martin Bril.

En inderdaad, ik zag mijn roman op tafel liggen. Op dat moment sloot Van Nieuwkerk zijn programma af en maakte plaats voor de reclame. Maar verdomd, daar lag ik. Althans, mijn tweede boek, Road.

Zo verging het ook Walter van den Berg en diens uitgever, en ook de uitgever van Rodaan Al Galidi. Zij profiteerden volop van de media-aandacht in Van Nieuwkerks tv-programma, zo blijkt uit het artikel 'Koop! Dit! Geweldige! Boek!' (+) van Haro Kraak in de Volkskrant van zaterdag 12 maart. Kraak beschrijft het succes dat schrijvers en uitgevers ten deel valt als hun boeken getoond en besproken worden in De Wereld Draait Door. Mooi.

Wat Kraak niet belicht - en waarom zou hij ook - is wanneer een boek wel op tafel ligt, maar niet 'omhoog gehouden' wordt. Ik kan dat wel belichten.

Zo'n beetje ín de tv bekeek ik de herhaling van het programma. Daar lag mijn boek, voor mij duidelijk herkenbaar, maar vermoedelijk ook alleen maar voor mij (en mijn vrouw en mijn uitgever) omdat ik wist hoe de omslag eruitzag. Ietwat schuin van boven keek ik zenuwachtig neer op mijn roman, die regelmatig bepoteld werd door Van Nieuwkerk terwijl hij gezellig koutte met Bril over god mag weten wat.

Ik deed mijn uiterste best Van Nieuwkerk via telepathie te dwingen mijn boek omhoog te houden; het boek het publiek te tonen; mij in de vaart der volkeren omhoog te stuwen. De tijd kroop voort. Even scharrelden zijn vingers over de randen van mijn roman, spanden zich als het ware in om Road te ontworstelen aan de krachten die het plat op de tafel hielden - en spanden zich dus in, die vingers van Van Nieuwkerk, om mij, de schrijver, te ontrukken aan de vergetelheid. Enfin, ik keek met ingehouden adem tot het programma werd afgekondigd. Daarna haalde ik weer adem, niet opgelucht maar teleurgesteld.

Wat ik maar wil zeggen is dit. Het is een uiterst dunne lijn tussen succes en falen. Ik heb gefaald; Road bleef nagenoeg onopgemerkt. Een schrijvers-carrière mede in de kiem gesmoord door de ondoortastendheid van Van Nieuwkerks vingers. Het is de achterkant van het succes van De Wereld Draait Door. Althans, zo zie ik het vanaf deze kant.

Wiebren Rijkeboer, Groningen

Lunchen op school

'Straks ook op Nederlandse scholen warme lunch?' (Ten eerste, 14 maart) 'Ook' omdat dit in 'omringende landen al heel gebruikelijk' is. In dit hele artikel wordt voorbijgegaan aan het feit dat dit in omringende landen cultuurgebonden is. Fransen ontbijten met een korst hard stokbrood en blijven langer op school, 'tuurlijk eten die warm in de middag. Dus logisch dat het al gebruikelijk is, dunkt me.

Verder is een lunch op school geen wondermedicijn tegen overgewicht. In 'omringende' landen zijn lunches op school juist zeer ongezond gebleken, zoals in het Verenigd Koninkrijk. Het verwerpelijkste argument is 'scheelt voor drukke ouders ook weer tijd'. Wie heeft er nou geen tijd voor zijn kind om een broodje te smeren en avondeten te maken. Misschien schop ik nu tegen zere benen maar persoonlijk vind ik aandacht belangrijker dan een gezonde lunch.

Heeft iemand gevraagd wat de kinderen het liefst eten? Een boterhammetje met kaas? Of liever een bord gore cateringpasta waardoor je langer op school moet blijven en je ouders met minder zorg het diner klaarmaken?

Floris Boudens, Utrecht

Over koppen gesproken

Uw Ombudsvrouw had vorige week op de plek hiernaast een column over krantenkoppen die iets moeten zeggen over de inhoud van het stuk.

Maar neem de kop: 'Afrika belieft onze afgedragen westerse kloffies niet langer' (Ten eerste, 15 maart). Niets van wat hier staat, geeft de inhoud van het artikel weer. Ze willen de te grote concurrentie voor de eigen industrie tegengaan, zelf weer kleding produceren, werkgelegenheid stimuleren. Dat is een heel ander verhaal en heeft niets met kloffies en afgedragen te maken.

Mieke Koenen, Nijmegen

Pippin

Lovende recensies voor de Broadwaymusical Pippin, deze maand in Carré, al wijzen recensenten op het happy end op waarin de jonge held zich lijkt te schikken in een keurig leven met vrouw en kind . Het Amerikaanse musicalpubliek zou het in de jaren zeventig niet anders hebben gewild. Een jeugdig lolletje is leuk, maar het brave gezinsleven gaat boven alles (V, 15 maart).

Dit was anders in de oorspronkelijke productie uit 1972, waarin de cynische levensvisie van regisseur-choreograaf Bob Fosse de boventoon voerde. Als Pippin aan het slot gevraagd wordt door zijn geliefde of hij zich verraden voelt nu hij al zijn grote dromen heeft moeten opgeven, antwoordt hij: 'No. I feel trapped. But happy. Which isn't too bad for the ending of a musical comedy.'

Diane Paulus, de regisseuse van de huidige versie, schrapt deze zinnen, met als resultaat een beduidend minder dubbelzinnig einde. Klaarblijkelijk was ironie in een musical in de jaren zeventig acceptabeler dan nu.

Daniël Cohen, Amsterdam

Fouilleren

Met de Brief van de Dag van maandag 14 maart over fouilleren ben ik het grondig eens. Onlangs reisden mijn man en ik vanaf vliegveld Eindhoven met Transavia naar Malaga. Bij de veiligheidscontrole lichte het lampje op. Meteen zei ik dat dat de beugel in mijn bh zou zijn.

'Ja, dat kan, want het lichtje brandde op die hoogte', zei de veiligheidsmevrouw. Toch werd ik - bijna 82-jarige - op een zeer onprettige manier overal betast. Ik ben vaker gefouilleerd en heb er nooit moeite mee gehad, maar deze keer wel. Het was zeer onaangenaam. Het voelde alsof ik aangerand was. Deze controle gaat echt te ver.

Lenie Droesen, Tiel

Lekker gamen

In Ten eerste van 17 maart staat een artikel over ouders die zich zorgen maken over gamende kinderen. Ik denk dat we ons meer zorgen moeten maken over de opvoedkundige vaardigheden van de ouders.

Berthil Pat, Brummen

Geen werk geen brood

De voorzitter van de Nederlandse Vereniging voor Arbeids- en Bedrijfsgeneeskunde, Jurrian Penders merkt op dat het een illusie is te denken dat de zzp'er aan preventie van klachten doet (ten eerste, 14 maart). Welke zzp'er bedoelt hij?

Ik maak als zzp'er werk van preventie. Ik heb een gezonde leefstijl en doe mijn uiterste best ook mijn psyche goed te verzorgen en problemen in psychosociale sfeer te voorkomen. Ik moet wel, als zelfstandige, immers: geen werk geen brood. Maar belangrijker nog: zo te leven vergroot mijn gevoel van onafhankelijkheid.

Soms krijg ik het gevoel dat de zzp'er in een kwaad daglicht wordt gesteld door ongenuanceerde of zelfs foute beweringen. Overigens waardeer ik zijn moed om de trom te slaan over niet medische ziekmeldingen. In hoeverre de rest van zijn verhaal klopt weet ik niet, maar zijn boodschap is helder: voorkom dat mensen thuis komen te zitten zonder arbeid.

Caroline de Pater, Rotterdam

Beroving pensioenfondsen

Het wordt hoog tijd dat de economisch geschoolden zich eens tegen de nutteloze en schade berokkenende verlagingen van de rente door de ECB verklaren (net als Klaas Knot en Nout Wellink). Dit beleid leidt alleen maar tot het uitsmeren van de schulden van de zuidelijke Europese landen en tot de 'beroving' van de pensioenfondsen en de spaarders, het niet (meer) aanzwengelen van de economische groei en de inflatie. Voor de laatste twee zaken is het rente-instrument uitgewerkt.

Ik stel voor om een claim neer te leggen bij de ECB wegens de gederfde rente-inkomsten van de verzamelde Nederlandse pensioenfondsen van 1 à 2 procent over de laatste jaren.

Als de ECB de economie serieus wil laten groeien, dan moet deze de maandelijkse aankoop van van 80 miljard euro aan obligaties afschaffen (waar alleen de banken beter van worden) en wijzigen in het verstrekken van vouchers (cheques) op naam, die alleen bij besteding waarde voor de ontvanger opleveren, voor iedere Europese belastingbetaler.

J.J. van den Berg, register beleggingsanalist, Stichting Pensioenfonds ING (op persoonlijke titel), Bergen op Zoom

Ik ga niet stemmen

Nog nooit heb ik mijn democratische plicht verzaakt, maar bij het Oekraïnereferendum laat ik het afweten. In de eerste plaats natuurlijk om die malle opkomstdrempel van 30 procent, zodat je als voorstemmer mogelijk de nee-stemmers in het zadel helpt. Daarnaast is aard en timing van het referendum ongelukkig.

Als oud-medewerker van Buitenlandse zaken weet ik hoe lang je met dit soort overeenkomsten bezig bent en hoe nauw deze luisteren. Een dergelijke overeenkomst is bij uitstek ongeschikt om een ja/nee-vraag op los te laten.

Dat blijkt ook, want het argument dat Oekraïne democratischer en welvarender wordt, wordt door zowel voor als tegenstanders gebruikt. Als we dan al zo nodig een referendum moeten houden, dan over kwesties waarover we zelf moeten beslissen. Over onze organen bijvoorbeeld.

Nu is dat 'niet, tenzij' maar dat zou middels referendum kunnen worden omgezet in 'ja, tenzij' .

Dit zou in één keer en democratisch gesanctioneerd het aantal organen doen toenemen en is in elk geval een duidelijke en eenduidige vraag. Dít referendum dient slechts ter bevrediging van de ego's van Jan Roos en Thierry Baudet, en bij mijn weten zijn die reeds groot genoeg.

Ton van Rietbergen, Utrecht

Langharig tuig

Er is een foto van provo Peter J. Muller en anderen van 27 februari 1966 die protesteren ('Beter langharig dan kortzichtig') bij een kapper die langharigen als klant weigert. Deze foto stond in maart 2015 in Het Parool en nu staat de foto in de V van 18 maart en ik wil - al dateert het voorval uit de jaren zestig - rechtzetten dat ik, de kapper, niet tegen langharigen was/ben, maar dat mijn weigering voortkwam uit hygiënisch oogpunt.

J. Belderink, Amsterdam

Kerk en vluchteling

Wordt het niet eens tijd de rol van de r.k. kerk bij de opvang van vluchtelingen te belichten? In Nijmegen staan bijvoorbeeld drie enorme kloostergebouwen vrijwel leeg, maar zaten de vluchtelingen in Heumensoord in de modder. In het hele land staan van die enorme gestolde geloofsbelijdenissen uit de tijd van de triomferende kerk vrijwel leeg. Kardinaal Eijk zegt in een herderlijk schrijven: 'Wij ontvangen de vluchtelingen met ons hart'... Is dat niet wat weinig?

Andreas Schelfhout, Oudwoude

Jongens van Wodan

De 'Soldiers of Odin' (Wodan) stammen uit Finland, zo meldt de Volkskrant vrijdag. Maar Nederland was de Finnen voor. In het laatste kwart van de 20ste eeuw waren hier de 'Jongens van Wodan' actief, onder de bezielende leiding van de tv-persoonlijkheden F. Jacobse en T. van Es.

F. Bakker, Nijmegen

Wilt u belangrijke informatie delen met de Volkskrant?

Tip hier onze journalisten


Op alle verhalen van de Volkskrant rust uiteraard copyright.
Wil je tekst overnemen of een video(fragment), foto of illustratie gebruiken, mail dan naar copyright @volkskrant.nl.
© 2023 DPG Media B.V. - alle rechten voorbehouden