Het sappige dagboek van de eerste Italiaanse premier
Wat houdt de literaire wereld in het buitenland bezig? Onze correspondenten houden het bij. Deze week Sarah Venema over over de ondeugden van de eerste Italiaanse premier.
18 februari 1836. 'Ondanks mijn beloften ben ik toch teruggekeerd naar Fioro, waar ik 1.200 frank heb verloren. Ik schaam me zodanig voor mijn lichtzinnigheid dat ik om me te straffen me hier officieel voorneem nooit meer 'Gros Goffo' te spelen! Als ik opnieuw bezwijk, mag ik gestraft worden voor mijn onvergeeflijke dwaasheid.'
Andermans dagboeken lezen voelt altijd een beetje voyeuristisch, maar hoe herkenbaar! Ook de allereerste premier van het Koninkrijk van Italië blijkt als een suikerverslindende Bridget Jones via zijn dagboek te hebben geprobeerd zichzelf in het gareel te houden.
Honderd jaar nadat het zoek raakte, is het dagboek gevonden uit de jeugd van Camillo Benso conte di Cavour. Als betrokkene bij de oprichting van Italië was graaf Cavour een van de belangrijkste staatshoofden uit de Italiaanse geschiedenis. In bijna iedere Italiaanse stad draagt minstens een piazza, via of metrostation zijn naam.
Het dagboek dat hij tussen zijn 25ste en 28ste levensjaar bijhield was al eens gecensureerd getranscribeerd - zonder seksscènes - maar daarna was het verdwenen.
Sappig kijkje achter de schermen
Nu vond een antiquariaat vlakbij Cavours geliefde cafe Fioro in Turijn de verhalen over zijn 'vette reisgenoten', de politie-commissaris die 'een dreun verdient' en 'de kamer waarin ik zoveel zoete momenten heb doorgebracht met haar zus' terug tussen een schenking.
Bij de vondst zit ook een schrift met aantekeningen uit 1858-1859, toen Cavour regeringsleider was in het Koninkrijk van Sardinië, waarvan niemand wist dat het bestond.
Ook dat is een sappig kijkje achter de schermen van een geschiedenis die in Italië vaak droog wordt vertelt. Er breekt bijna oorlog uit, Cavour probeert de relatie met Frankrijk goed te houden, maar moet daarvoor uit alle macht een huwelijk voorkomen tussen koning Vittorio Emanuele II - later de eerste koning van Italië - en diens liefje Rosa Vercellana.
'Rosina' is de dochter van een militair en zou met haar simpele afkomst een smet zijn op de reputatie van het koningshuis, net nu Cavour de Franse prins Napoleon Gerolamo wil koppelen aan de 15-jarige dochter van Vittorio Emanuele II. Maar Rosina heeft ook een minnaar.
De boeken gaan mogelijk naar een toekomstig Cavour Museum in Turijn. Hopelijk komt er dan ook een uitleg over het 'Gros Goffo' (gros betekent stevig, goffo is lomp of grof), waaraan de graaf zich keer op keer verloor.