'Het leukst is een een-twee aangaan'

De voetbalvrouw is uit, het vrouwenvoetbal in. Nooit eerder beoefenden zo veel vrouwen deze sport. Vanavond speelt Oranje op het EK tegen Duitsland.

VAN ONZE VERSLAGGEVER WILLEM VISSERS

Ze zat op softbal. Dat spel vond ze zo statisch, zo saai eigenlijk. Aïsha Daniels (14) ontdekte voetbal drie jaar geleden en droomt de tienerdroom van een leven als prof. Eerst bij Telstar, dan misschien bij Ajax. Wie weet.

Wat Aïsha overheeft om de top te bereiken, om te voetballen op een toernooi als het EK, waar Nederland vandaag in Växjö (Zweden) Duitsland ontmoet? 'Veel. Alles', zegt de scholiere, die deze zomer speciaal overstapt naar een andere opleiding, de Schoter Scholengemeenschap in Haarlem-Noord.

Daar kan ze studie combineren met de vaste trainingen bij de amateurs van DSS uit Haarlem en, twee keer per week, profclub Telstar, waarmee de topsportschool samenwerkt. Ze traint straks zeker vier keer in de week, en misschien ook nog eens met de jongens bij DSS.

Voetbal is voor Aïsha dynamiek, samenspel, techniek, tactiek. Het spel is stoer en gevarieerd. Ze is gracieus en razendsnel. In voetbal zit alles dat haar aanspreekt in sport. Ze speelt in de competitie met meisjes, tegen jongens. Ze kijkt op tv graag naar Lionel Messi, maar in het stadion geniet ze ook van Dyanne Bito, de rechtsachter van Telstar en de nationale vrouwenploeg.

'Bij softbal stond je vaak stil en hockey vind ik stom. Voetbal is zo dynamisch. Het is heerlijk om voortdurend het spel te volgen en mee te denken met anderen. Het is ook leuk om jongens te verslaan. Het lukt ons vaak en dat is supergaaf.'

Haar moeder, Marleen Zwartkruis, vertelt dat jongens voor de aftrap vaak denken dat ze die meiden van DSS even oprollen. Maar dan wordt zo'n ploeg helemaal van het veld getikt, soms tot huilens van de knullen toe; een doelman plengt dan hete tranen omdat hij vaker dan hem lief is de bal uit het net heeft geraapt. Meisjes kunnen vaak heel goed voetballen. Pas vanaf de B-jeugd (15 jaar) worden de fysieke verschillen te groot en nemen de jongens ruim afstand.

Passeeractie

Aïsha's moeder zette een filmpje op Facebook waaruit haar dochters snelheid bleek, met een creatieve passeeractie en een voorzet. 'Ik ben meestal rechtshalf', zegt Aïsha. 'Het leukst om te doen, vind ik een een-twee aangaan met de rechtsbuiten, waarna ik een voorzet geef van dicht bij de achterlijn.' Een paar meiden in haar team bij DSS zijn nog beter dan zij is.

Zwartkruis geniet langs de lijn volop van de ontwikkeling van haar dochter, een ontwikkeling die overal in den lande gaande is. Overal gaan meisjes op voetbal. Het laatst geregistreerde cijfer, van 1 juli 2012, bedraagt bijna 130 duizend voetballende vrouwen en meiden bij de KNVB.

Dat vraagt om onderzoek, om verdieping. Martine Prange, voormalig prof in België en Turkije, leidt vanaf september een door de Universiteit Leiden uitgevoerd onderzoek naar de opmars van meisjesvoetbal. Het onderzoek draagt de veelzeggende naam Van voetbalvrouwen tot vrouwenvoetbal.

'De financiering is rond, mede dankzij het NWO (dat wetenschappelijk onderzoek aan universiteiten financiert, red.) en maatschappelijke partners als de Cruyff Foundation en marketingbureau TripleDouble. We onderzoeken alles. Geschiedenis, professionalisering, voetbal bij clubs en op straat, de rol van etniciteit en religie, de betekenis van voetbal voor de persoonlijke ontwikkeling van meisjes', aldus Prange, verbonden aan het Instituut voor Wijsbegeerte van de universiteit.

'Eindelijk hebben meisjes ideaalbeelden aan wie ze zich kunnen spiegelen. Ik weet nog hoe groot mijn teleurstelling was toen ik als kind besefte dat ik in Nederland geen profvoetballer kon worden, want de vrouwelijke prof bestond hier niet. Tegenwoordig is het voor meiden totaal niet meer vreemd om te voetballen. Ik ben in de zomer ook leidster bij een kinderkamp. Vroeger voetbalden meisjes niet tijdens zo'n kamp, nu willen ze het zelf. Het is een wisselwerking tussen participatie en acceptatie.'

In het onderzoek komen emancipatoire aspecten aan bod als het dragen van hoofddoekjes tijdens het voetbal, de kijk van veel mannen op vrouwenvoetbal en de aanwezigheid van vrouwenvoetbal in de media. Prange, destijds een van de pioniers in de Nederlandse top: 'Het viel me op dat in Turkije veel minder werd vergeleken met mannen. We zijn in Nederland conservatiever dan we ons voordoen. We denken dat we heel progressief zijn omdat we wiet gedogen en zo, maar we liggen op sommige gebieden enorm achter. We hebben relatief gezien bijvoorbeeld minder vrouwelijke hoogleraren dan op Malta.'

Gerelateerd naar voetbal: 'Johan Derksen, de hoofdredacteur van Voetbal International, kan stoer blijven weigeren aandacht te besteden aan vrouwenvoetbal, maar zelfs hij en de dinosaurussen van het voetbal kunnen de ontwikkelingen niet tegenhouden, of ze nu hoog springen of laag.'

Meisjes zijn niet meer te stoppen. Het spel is te leuk, de weg naar de top ligt open. Aïsha Daniels haalt de neus op voor mannen die roepen dat vrouwen niet kunnen voetballen. Ze heeft genoeg aan haar eigen ambities. 'Ik krijg volgend seizoen een deel van mijn opleiding bij de Telstar Voetbalacademie, bij een profclub. Dat is echt heel vet.

'Later hoop ik Ajax te halen, of Oranje. En als dat niet lukt, wil ik stewardess worden. Misschien kan ik de twee beroepen zelfs combineren.'

undefined

Wilt u belangrijke informatie delen met de Volkskrant?

Tip hier onze journalisten


Op alle verhalen van de Volkskrant rust uiteraard copyright.
Wil je tekst overnemen of een video(fragment), foto of illustratie gebruiken, mail dan naar copyright @volkskrant.nl.
© 2023 DPG Media B.V. - alle rechten voorbehouden