'Het is te hopen dat KNVB harde hand doortrekt naar betaald voetbal'

Er is weer hoop, schreef Paul Onkenhout gisteren in de Volkskrant. Hoop voor het hele Nederlandse voetbal, door de fantastische zege van Ajax op Barcelona afgelopen dinsdag.

Dat 'hele Nederlandse voetbal' begint op de amateurvelden, zoals iedere sporter begint buiten de schijnwerpers. Er is een zwembad waar Pieter van den Hoogenband zijn A-diploma haalde, er is een sporthal of garage waar Bettine Vriesekoop voor het eerst een tafeltennistafel zag, er is een club waar Robin van Persie voor het eerst voetbalde. Begeleid door onvermoeibare ouders en/of clubvrijwilligers, mannen en vrouwen die zelden of nooit genoemd worden als de bekers omhoog getild worden.

Het is dit weekeinde een jaar geleden dat op de voetbalvelden het meest tragische sportmoment van 2012 plaatsvond: de dood van clubgrensrechter Richard Nieuwenhuizen. De KNVB reageerde traag, maar gooide uiteindelijk het beleid om. Er kwam een serie maatregelen, en er wordt dit jaar zeer streng en zonder genade gestraft bij gerapporteerde excessen op de amateurvelden.

In de amateurgangen die ik bewandel, wordt met respect en begrip op deze harde hand gereageerd. Er gaat ook een merkbaar preventieve werking van uit - clubs en spelers weten dat ze niets meer kunnen maken. Er wordt, zover ik dat kan beoordelen, minder gepraat tegen scheidsrechters. Het is te hopen dat de KNVB deze ingeslagen weg wil doortrekken naar het betaalde voetbal. Daar bestormen de voetballers nog wekelijks scheidsrechters, vaak zonder dat het ze zelfs maar een kaart oplevert.

Gisteren speelde ik een uitwedstrijd in Veenendaal. Na een duel bij onze achterlijn gaf de clubscheidsrechter een cornerbal aan de thuisploeg, en als in een oud automatisme protesteerde ik dat ik de bal niet had aangeraakt. 'Oh, dan zag ik het verkeerd', zei de scheids, en prompt gaf hij een achterbal. De linksbuiten knikte, en zei dat ik gelijk had.

Wie weet dat ik over dertig jaar mijn laatste veteranenwedstrijden kan spelen in een competitie waar geen scheidsrechters meer nodig zijn. Net als vroeger, op straat. Ik heb hoop.

^{Dit was de laatste sportcolumn van Jan Beuving voor Volkskrant.nl. Hij blijft dagelijks schrijven over alle podia en uithoeken van de sport op zijn eigen blog, www.kortoversport.nl. Volg Jan ook op Twitter: @janbeuving}