Het is niet de bedoeling dat je fanatiek op jacht gaat

nlangs ontvouwde iemand in het café ongevraagd zijn toekomstplannen: 'Weet je, als ik op mijn veertigste nog steeds vrijgezel ben, dan ga ik naar Brazilië. Daar zijn genoeg mooie vrouwen.' Alles onder controle, zo lijkt het, maar toch klinkt er enige angst om over te schieten in door. Naar Brazilië kan altijd nog, zelf ga ik eerst toch maar eens iets dichter bij huis kijken.

Een middagje fietsen bijvoorbeeld, met Arcus. Een bureau dat de single al acht jaar lang wat afwisseling biedt in een relatieloos bestaan, voor 45 euro per kwartaal. Kosten van de activiteiten zijn voor eigen rekening.

Rond half twaalf arriveer ik op de afgesproken plaats voor het station in Venlo. In de trein was de zondagsrust ver te zoeken geweest: hij zat vol onder invloed verkerende bezoekers van de houseparty Sensation in Amsterdam en publiek dat naar Dynamo Open Air op weg was. Collega-fietser Fred uit Den Bosch kan erover meepraten. Klaarblijkelijk zaten we in dezelfde intercity.

Er wordt op de ontmoetingsplek meteen druk gesproken; de meeste Arcus-mensen kennen elkaar al. Nadat de 25 deelnemers een geschikte huurfiets hebben gevonden, wordt aan sommigen een routekaart uitgedeeld.

De tocht gaat over de Heronger heide, even over de Duitse grens. Fred houdt zich afzijdig. Als hij de kaart moet lezen, gaat het mis. Nee, laat dat maar lekker aan anderen over. Bovendien is 35 kilometer fietsen alleen al vermoeiend genoeg.

Hij is nu drie jaar lid van Arcus. Waarom? Het aanbod van activiteiten is zo leuk. Zoals een puzzeltochtje op een waterfiets over de Utrechtse grachten. En natuurlijk die informele contacten die je opdoet.

Informeel ja, want het moet wel leuk blijven. Het is niet de bedoeling dat je fanatiek op relatiejacht gaat. Oké, wanneer je twintig vrijgezellen bij elkaar zet, kan er natuurlijk altijd iets gaan broeien, maar in dat geval zal de ongeschreven regel in werking treden. Stellen die elkaar via Arcus hebben ontmoet, zullen met zachte hand worden gedwongen de club te verlaten; singles only.

En er zijn meer regels. Als je je na afloop van een uitje wel voor je kop kunt slaan omdat je het telefoonnummer van die ene leuke dame of heer niet hebt durven vragen, mag je Arcus bellen. Niet dat je dan meteen het nummer krijgt. Het kantoor bemiddelt en zal de persoon in kwestie vragen of die behoefte heeft aan jouw telefoontje. Gewoon, om eventuele stalkingpraktijken te voorkomen.

Net over de Duitse grens is het tijd voor een tussenstop. In de romantische setting van een terras langs een provincieweg met uitzicht op een tankstation, komen de gesprekken goed op gang. Zo wordt al snel duidelijk dat mannen bang zijn voor mondige vrouwen en weinig ondernemend zijn, volgens de dames althans. Dat zou kunnen kloppen, de mannen zijn vandaag in de minderheid.

Er klink wat besmuikt gelach op uit een groepje vrouwen. Ze hebben het plan opgevat een subclubje in Italië op te richten. Dáár moeten mooie mannen rondlopen die tenminste geen witte sportsokken dragen. Fred onthoudt zich wijselijk van commentaar. Zijn sokken hadden er wellicht aanleiding toe gegeven.

Fred krijgt al helemaal het vakantiegevoel wanneer we door het Duitse plaatsje Herongen rijden. Binnenkort vertrekt hij naar Barcelona met een reis voor alleengaanden. Volgens hem voel je je als single tussen lotgenoten meer op je gemak.

Misschien is dat de reden voor het redelijk grote animo om eenmaal terug in Venlo nog een afzakkertje te gaan halen. Bij het afscheid nemen zegt Fred dat hij hoopt mij nog eens bij Arcus terug te zien, want we hebben toch een gezellige tijd gehad? Zeker, maar ja, Fred is geen vrouw. En het grote aftellen tot het vertrek naar Rio is tenslotte begonnen.