'Het kwaad is van een verbijsterende en smerige alledaagsheid,' schreef Bert Wagendorp in een mooie column dinsdag in de Volkskrant. Hij had het over de aanslag in Barcelona, over ideologisch geweld in het algemeen.

Toch vraag ik me af of 'het kwaad' de beste term is. Zelden wordt bijvoorbeeld afgevraagd waar het kwaad in Assad jr. vandaan komt, terwijl vergeleken bij zijn moordzucht de daders van Barcelona kleine jongens zijn.

Het doel van terrorisme is aandacht. Voor de ideologie van de daders, ook voor de daders zelf. De wereld besteedt nu aandacht aan jongens aan wie anders nooit aandacht was besteed. Het is makkelijker om met geweld 'door te breken' dan met zingen of schilderen.

Wij leven in een zogenaamde aandachtseconomie. Het zou gezond zijn minder gefascineerd te zijn door het terroristisch geweld. Daarmee verdwijnt het niet, maar de excessieve aandacht ervoor, de obsessie ermee, maakt het alleen erger.