Het gaat om regels, niet om billijkheid

Uitslagen zijn streng, zeker in olympische kwalificaties. Ze komen hard aan bij de topsporters die hun dromen dachten waar te maken maar in plaats daarvan op de venijnige straatstenen wakker worden. Dat is vaak lastig te accepteren, maar het zou bij het incasseringsvermogen van de sportman of -vrouw moeten horen.

Sporters grijpen met enige regelmaat naar een laatste, juridische mogelijkheid om de werkelijkheid te veranderen. Ze stappen naar de voorzieningenrechter of de geschillencommissie, zoals schaatsster Yvonne Nauta dinsdag deed. Zij verloor een zaak, een verzoek tot herkansing, die zij zelf ook al als weinig hoopvol zag.

'Ik was er gemakshalve van uitgegaan dat dit niet zou lukken. Dat was ook om een volgende klap te voorkomen', zei de Friezin na afloop van de zitting.

Haar advocaten zullen haar ingefluisterd hebben dat de kansen gering waren. Regels staan boven sportieve billijkheid. Nauta een extra kans geven, zou van de buitenkant bekeken best redelijk zijn, maar die herkansing had ze alleen gekregen als daartoe in het olympische kwalificatiereglement een regel tot billijkheid was opgenomen.

Soepele, multi-interpretabele regels worden bij voorkeur niet geschreven door juristen die weten dat interpretatieverschillen voor de rechtbank snel leiden tot gezichtsverlies. Zeker na de vorige olympische cyclus, met tal van rechtszaken en conflicten over turnen, atletiek, BMX'en en judo, wordt toegezien op nauwkeurige redactie van de kwalificatieregels.

De ervaringen van de juridisch gekleurde aanloop naar Londen 2012 waren divers. Jeffrey Wammes won een kort geding tegen de turnbond KNGU over de vroegtijdige aanwijzing van Epke Zonderland. Waarna Céline van Gerner hetzelfde pad koos en ook won, ten koste van de aangewezen Wyomi Masela.

Atlete Miranda Boonstra verloor bij de voorzieningenrechter in Arnhem. Zij miste de olympische marathon op 8 seconden maar werd toch voorgedragen door haar eigen bond, de KNAU. Het Nationaal Olympisch Comité wees haar af en kreeg steun van de rechter. Strengheid was de norm.

Dat gold ook voor Lieke Klaus, een BMX-rijdster die naar de rechter in Utrecht stapte om de olympische uitzending van Laura Smulders onmogelijk te maken. De rechter schaarde zich aan de zijde van de bondscoach, die het in Klaus niet zag zitten. Dat wordt de discretionaire bevoegdheid genoemd. De coach mag in redelijkheid opstellen wie hij wil.

Dinsdag bleek de schaatsbond KNSB over een geoliede juridische machine te beschikken. In recordtempo, binnen een uur, lag de uitspraak op tafel.

Nauta en haar coach Marianne Timmer waren teleurgesteld, maar ze toonden zich tevreden over de snelle afhandeling. Hun olympische concentratie is een dikke week verstoord geweest. Nauta kan via de EK allround in Hamar haar route naar Sotsji voortzetten. De winnaar in dit geschil, Annouk van der Weijden, kan afreizen naar haar trainingskamp in Inzell.

In schaatskringen is de rechtspraak de laatste jaren niet omstandig getoetst. Vorig jaar kwamen Thomas Krol en Rhian Ket tot een schikking.

Uit 2005 stamt de laatste overwinning van een rijdster op de KNSB. Kunstrijdster Karen Venhuizen eiste toen voor de geschillencommissie haar ticket voor het WK in Moskou op. Dat was gegund aan het talent Zuiderwijk. Venhuizen kreeg haar gelijk, zoals Carla Zijlstra van die commissie in 1999 100 duizend gulden (45 duizend euro) schadevergoeding kreeg toegewezen omdat ze ten onrechte buiten de kernploeg was geplaatst.

undefined