Wat ik ervan zou zeggen is dat verveling net zoiets is als olijven, of antiek, of groenten, of zwart-witfilms. Kinderen zouden zich onder dwang kunnen overgeven aan de verveling, gewoon omdat er niks anders opzit, maar alleen volwassenen kunnen daar echt de waarde van inzien. Alleen volwassenen beseffen wat een waardevolle plek dat is, die gemoedstoestand van niet echt in slaap zijn, maar toch qua voornemen en bedoeling slapen. Alleen volwassenen begrijpen dat het jaren-zeventigliedje why don't you just switch off the television set and go out and something less boring instead eigenlijk ironisch was bedoeld (want, waarom zou je het in hemelsnaam doen?) Verwachten dat een kind het begrijpt, is net zoiets als verwachten dat het een gerijpt begrip heeft van Freud, of van landbouwbeleid. Hoewel, wie weet, hoe verveelder u uw kinderen maakt, hoe eerder ze dit in de smiezen krijgen.