Henk, Dorien en het sidderende hondje Sara

Maar eerst AA Gent - Ajax en het ontslag van Houwaart, de levensgenieter uit Den Haag die gelukkig nog steeds helluf zegt als hij helft bedoelt.

De wedstrijd tussen AA Gent en Ajax speelde zich af in wat in de Nederlandse kranten algemeen werd aangeduid als een naargeestige sfeer. In een naargeestige sfeer worden de geluiden van gaskamers nagebootst, donkere spelers uitgejouwd en stoeltjes vernield, wordt anderhalf uur lang gescholden en geprovoceerd en staan zeshonderd politie-agenten gereed om in te grijpen.

Op de pagina 'Gent en zijn regio' van Het Laatste Nieuws wordt een dag later uitgebreid op de wedstrijd teruggeblikt. De koppen boven de artikelen spreken voor zich: 'Hollanders te dronken voor relletjes', 'Zoveel rijkswacht, het is om bang van te worden', 'Cafés sluiten uit schrik al om 18 uur', 'Ajax-supporters willen hun pinten niet betalen.'

(Gelukkig is er ook goed nieuws. Het 'tuinkabouterfront' in Elsene heeft Sneeuwwitje en zes dwergen vrijgelaten. Alleen de zevende dwerg, Grompot, is nog spoorloos. De gerechtelijke brigade van de politie in Elsene stelt een onderzoek in.)

Het meest tot mijn verbeelding spreekt het verhaal van Florimond Verlodt (73) en Simonne De Pestel (77). Ze wonen al 42 jaar pal naast het stadion in de Bruiloftstraat, aan de zijde waar voor de Ajax-supporters een aparte tribune was gebouwd.

Voor de wedstrijd slaan ze de Ajax-supporters gade 'met hun bibberend hondje Sara'. Gelukkig zijn Florimondt en Simonne wel wat gewend: 'In die 42 jaar hebben wij al alles gezien en meegemaakt. Supporters hebben in onze tuin staan vechten, plassen, alles.'

In de volgende alinea is Sara doodsbang geworden: 'Voor alle veiligheid sloten ze wel alle rolluiken. Rond kwart over zes steeg dan plots een enorm gejuich op vanuit het Ottenstadion. Het sidderende hondje Sara dook nog verder weg in de armen van Florimondt. 0-1 voor Ajax. Ja, 't zat er aan te komen, zuchtten ze.'

De wedstrijd eindigt in 0-6 en de voorzitter van AA Gent spreekt na afloop harde woorden. Het is onaanvaardbaar, de crisis is diep en er zullen maatregelen worden genomen.

Iedereen weet dat de trainer zal worden ontslagen, ook de trainer zelf. Zo gauw Henk Houwaart kan maakt hij zich uit de voeten en gaat hij op weg naar de Maria Aalter-straat in Aalter, naar Dorien en Enzio.

Ik leerde het gezin Houwaart vier jaar geleden kennen. Een interview zou gecombineerd worden met een lunch, zo had Houwaart besloten. We dronken champagne en aten oesters, een gewoonte die Henk en Dorien zich eigen hadden gemaakt.

Houwaart had het breed en hij liet het breed hangen. Hij klom op uit de Haagse Schilderswijk, speelde bij ADO en FC Twente en week uit naar België. Hij leerde er kreeft eten en oesters en ontmoette in een café in Knesselare de hoogblonde bardame Dorien.

Hij werd haar minnaar. Pas vijftien jaar later trouwde hij met haar - het was zijn derde huwelijk. Haar man zat er al die tijd als een wolf bovenop, vertelde Houwaart.

Bij een ruzie tussen man en minnaar porde Houwaart eens een vismesje tussen de ribben van zijn rivaal, zo hoog liep de spanning op. Zelfverdediging, oordeelde de rechter.

De ene anekdote volgde op de andere. Houwaart vertelde ze met smaak, zoals de anekdote over zijn verblijf in Griekenland als trainer. Om Dorien zijn liefde te tonen vloog hij soms in twee dagen van Athene naar Brussel en terug.

Tijdens het interview zaten ze voortdurend aan elkaar te plukken, Henk en Dorien. Dorien was niet erg spraakzaam. Ze keek veel naar haar man, met onverholen trots, en zorgde er voor dat Enzio niet te veel champagne kreeg te drinken. (Enzio betekent Henk in het Italiaans.)

De man die indertijd blakend van het zelfvertrouwen zijn glas champagne leegdronk en het ene prachtige verhaal na het andere vertelde, zat er dinsdag na de wedstrijd tegen Ajax verslagen bij. De supporters van AA Gent die tijdens de wedstrijd hadden aangedrongen op zijn ontslag, zouden hun zin krijgen. Daar twijfelde ook Houwaart niet aan.

Houwaart laat zich echter niet breken. Hij heeft wat niemand in Gent heeft, de supporters niet, de voorzitter niet, de stokende assistent-trainer van AA Gent niet en Florimond en Simonne en hun sidderende hondje Sara ook niet: hij heeft Dorien.

We verlaten België de volgende dag na een barre tocht die in het teken staat van het ontwijken van wegblokkades. Via de Vrijdagmarkt, het Beverhoutplein, de Steendam en de Magelaandkaai verlaten we Gent. Een sluiproute voert ons vervolgens langs plaatsen als Lochchristi, Zeveneken, Lokeren, Duizend Appels en Sint Niklaas. Op een snelweg rijden we een kilometer achteruit. We besluiten koers te zetten naar Perkpolder. Pas op het veer naar Kruiningen is de naargeestige sfeer geheel verdwenen.