Haren die niet gezien mogen worden

Veel mannen doen erg hypocriet als het gaat over vrouwelijk lichaamshaar. Zo hèbben vrouwen gewoon geen snorren, en alleen manwijven met een hormonaal probleem hebben veel haar op de benen of een weelderig begroeide 'bikinilijn'. Vrouwen die zich scheren? Misplaatste ijdelheid. Alsof mannen zelf de haargroei op hun kin niet uit alle macht proberen te temmen.

Het gevolg van dat soort kritiek is dat het verwijderen van ongewenst lichaamshaar door vrouwen nog altijd een taboe-onderwerp is. Geen vrouw doet de voordeur open met een bovenlip vol hars of ontharingscrème; de badkamerdeur liever ook niet, trouwens. Rond de verkoop van scheerapparaten hangt een aura van geheimzinnigheid, alsof de belangstellende vrouw de enige ter wereld is met haar op de benen. Verkoopsters praten op een fluistertoon wanneer de klant vraagt welke ontharingscrème aan te bevelen is voor haar huidtype.

Feitelijk is er echter weinig intiems aan een behaard been. Dus is het maar beter eens te bekijken wat daar zoal tegen te doen is. De meest verkochte huis-, tuin-, en keukenremedie is ontharingscrème, verkrijgbaar vanaf een paar gulden per tube. Crèmes breken de haar vlak boven het huidoppervlak af. Voordeel is dat ze makkelijk zelf toe te passen zijn. Nadelen zijn dat elke afgebroken haar een hard stoppeltje achterlaat en dat bij veel vrouwen de huid geïrriteerd is na gebruik. Dat laatste komt ondermeer doordat de inwerktijd nauw luistert. Veel nauwer dan de globale 'vijf tot tien minuten, afhankelijk van de stugheid van de haren', die de gebruiksaanwijzing doorgaans vermeldt.

Onthaarde oksels laten zich maar moeilijk combineren met deodorant, omdat in veel okselverfrissers alcohol zit en dat bijt in die geïrriteerde huid. Merken als Vaseline komen daarom speciaal met alcoholloze deodorants die wel te verdragen zijn na het ontharen.

Het directe gevolg van de klachten over huidirritatie is dat veel merken ontharingscrème voortdurend van samenstelling veranderen. Dit in de hoop dat de toevoeging het spul ook voor de onhandigste koper acceptabel maakt. De helende stof aloëvera duikt steeds vaker op in ontharings- en scheercrèmes, evenals kamille. Maar ook honing en suiker schijnen de schade te kunnen verminderen.

Grote merken als Strep en Veet hebben een hele lijn van ontharingsprodukten die tegemoet moeten komen aan de uiteenlopende wensen van klanten. Ze verkopen zowel crèmes als harsen, van spul dat speciaal geschikt is voor de gevoeligere huid in de liezen en in het gezicht, tot 'oriëntaalse was op basis van suiker' om de benen voor langere tijd van haargroei te ontdoen.

Strep verkoopt bovendien een verkapte vorm van het aloude haarbleekmiddel waterstofperoxide, voor wie begroeiing op zichzelf niet ontoelaatbaar vindt, maar vooral de opvallende donkere kleur ervan. Een slimme gedachte, want deze methode voorkomt het kaalgeplukte gevoel dat een verwijderde snor dagen achterlaat, en zo'n wit donsje ziet er heel natuurlijk uit.

Ook scheren is populair, met mesjes en schuim die nu eindelijk in een vrouwelijke variant op de markt zijn verschenen, en scheren met elektrische apparaten. Die laatsten worden gemaakt door producenten als Philips en Braun. Ze zien er veelal uit als martelwerktuigen en soms klinkt de gebruiksaanwijzing ook zo: 'De invoerkam leidt de haartjes tussen de roterende epileerschijfjes die openen en sluiten als pincetten en de haartjes aan de wortel verwijderen.' (Braun Silk-épil, ¿ 139,-.) Dit epileren van beenharen is inderdaad nogal pijnlijk.

Wat de gebruiksaanwijzingen ook beweren, scheren betekent het afsnijden van haren en laat altijd stoppels achter die snel weer hard aanvoelen. Bovendien wordt de haargroei er bepaald niet minder van. Anderzijds is de methode wel meer voor veelvuldige herhaling vatbaar dan het gebruik van crèmes die de huid irriteren.

Harsen is onder doe-het-zelvers relatief impopulair, omdat het pijn doet je eigen haren uit je huid te trekken. Het voelt een beetje als een goed vastzittende pleister, die verwijderd moet worden. Harsen behoort daarom eigenlijk tot het vakgebied van professionals. Zo heeft schoonheidsspecialiste Barbara Overbeek - in Amsterdam werkend onder de vlag van Parfumerie Douglas - zich toegelegd op harsen. Zij onthaart zo zelfs gevoelige plekken als liezen en oksels.

Een specialist, stelt Overbeek, kan de pijn beter binnen de perken houden. De huid wordt strak gespannen en de repen hars worden er vervolgens razendsnel afgetrokken. Het voordeel van harsen is ook dat de haar helemaal wordt uitgetrokken in plaats van afgesneden, waardoor de haargroei langer wegblijft en er uiteindelijk een zacht haartje teruggroeit.

Een definitievere, maar ook omslachtiger manier is het elektrisch ontharen. Een methode die alleen mag worden toegepast door professionals die er een diploma voor hebben gehaald. Omdat de haren een voor een moeten worden verwijderd - en omdat de methode tijdrovend en pijnlijk is - is deze ontharingsmethode eigenlijk alleen geschikt voor het verwijderen van gezichtshaar. Vrouwen die daadwerkelijk last hebben van overbegroeiing, maken er gebruik van. De kosten van de behandeling worden door het ziekenfonds vergoed.

De meest toegepaste manier van elektrisch epileren is de blend-methode. Zoals bij alle manieren, wordt ook bij de blend-methode in het haarvat een zeer dun naaldje gestoken, legt Ineke Sommer uit. Ze is docent elektrisch epileren in Amsterdam. Via dat naaldje wordt een stroomstootje toegediend. Dat maakt tegelijk de haar los van de wortel, en veroorzaakt in die wortel een chemische reactie waarbij loog vrij komt. Dat loog tast de eiwitten in de haarwortel aan, waardoor de verwijderde haar in het gunstigste geval niet meer terugkomt. Pijnlijk, tijdrovend en duur, dus voornamelijk aan te bevelen aan vrouwen die echt grote problemen hebben met de haargroei.

Mieke Zijlmans