Haarhuis laat rackets en zijn vorm thuis
Wedstrijden tussen jong en oud, tussen groen en rijp vormen de grote aantrekkingskracht van het Masterstoernooi. Het gejubel van Krajicek op Wimbledon na zijn zege in 1996 werd woensdag in het Warmondse halletje ruimschoots overtroffen door de wijze waarop Wouter Standaart zijn overwinning op Paul Haarhuis vierde....
Van onze sportredactie
AMSTERDAM
'Te gek toch', jubelde de tennisleraar na zijn overwinning met 6-4 en 6-3. 'Zoiets overkomt je maar één keer in je leven. Dan is het genieten geblazen.' De als tweede geplaatste Haarhuis - na Dennis van Scheppingen en Peter Wessels al de derde nationale topper die vroegtijdig het veld moest ruimen - was er niet rouwig om.
Voor de echte toppers is de decembermaand er een van medische herstelwerkzaamheden of vakantie. Haarhuis verkoos na de hektiek van het WK-dubbel zijn vrije dagen op Mauritius door te brengen en keerde allerminst gemotiveerd terug. De hoofdprijs van 'slechts' 15.000 gulden kon hem evenmin inspireren.
Bij aankomst in de Dekkerhallen bleek Haarhuis zelfs zijn rackets te hebben vergeten. 'Dat is me nog nooit overkomen. Het zegt misschien iets over mijn instelling op dit moment.'
Daar had Wouter Standaart uiteraard geen boodschap aan. De linkshandige speler van hoofdklasser de Metselaars liet een jaar of vier jaar geleden nadat hij jeugdkampioen was geworden, even zijn neus zien op het circuit. Het geringe aantal punten dat hij toen bijeensloeg, bracht hem al snel tot inkeer. Deze zomer sprokkelde hij bij vijftien A-toernooien zijn punten voor de nationale ranglijst bijeen.
Hij won bij het Haagse Leimonias, Sla Raak in Winschoten, Unicum in Leiden en Woerden. 'Daar kom je geen spelers van de klasse van Haarhuis niet tegen.' Hij had dan ook geen idee of hij het tempo zou kunnen bijhouden. Eerlijk gezegd lukte dat ook niet. Het hoefde niet, omdat Haarhuis nogal wat ballen uitsloeg. Hij begon met zijn service in te leveren. Dat overkwam hem bij 1-1 in de tweede set nog eens. Toen daar een fout van de scheidsrechter overheen kwam, had hij het wel gezien. Haarhuis: 'Je moet er maar niet teveel conclusies aan verbinden. Mijn humeur wordt er in elk geval niet door bedorven.'
Martijn Bok probeerde er in Warmond helemaal een gekke boel van te maken. Hij hield de wederom sterk serverende Raemon Sluiter bij tot 6-6, maar moest toen afhaken: 6-7, 3-6.
