Goud voor hockeysters na zinderende finale
Na de gouden medaille bij de Olympische Spelen in Peking raakten de Nederlandse hockeysters hun onaantastbare positie langzaam kwijt. De Argentijnse vrouwen bleken steeds vaker de bovenliggende partij en namen de macht door de winst van de wereldtitel in 2010 in Rosario over. Onder leiding van bondscoach Max Caldas, die de ontslagen Herman Kruis na het WK opvolgde, vond Oranje langzaamaan de weg omhoog. Dat leidde opnieuw tot de olympische titel.
Voor 16.000 toeschouwers in de Riverbank Arena was het Nederlandse team met 2-0 te sterk voor Argentinië. Na een tegenvallende eerste helft, waarin beide landen weinig risico's namen, maakte Oranje na rust het verschil. Carlien Dirkse van den Heuvel opende de score. Haar levenspartner Maartje Paumen besliste het duel door de bal uit een strafcorner hoog en hard in het doel te slaan. Nederland kwam daarna niet meer in gevaar en mocht zo de derde olympische titel, na 1984 en 2008, bijschrijven.
'Zij hebben fenomenaal gespeeld', zei Caldas over de speelsters van Oranje. 'Ik heb nooit getwijfeld. We speelden degelijk in het toernooi, maar het was wachten tot individuen zouden opstaan om het niveau omhoog te krikken. Dat gebeurde nu.'
De Argentijn begon begin 2011 bij de hockeybond. Hij maakte een speciaal trainingsprogramma en bracht met zijn hockeysters veel tijd door op sportcentrum Papendal. 'De speelsters en ik hebben elkaar recht in de ogen gekeken. We hebben afgesproken wat we wilden bereiken en wat we ervoor wilden doen. We willen niet een WK winnen, we willen altijd de beste van de wereld zijn.'
Nederland trof de Argentijnse vrouwen na de verloren WK-finale van 2010 nog een paar keer. Bij de Champions Trophy in 2011 was het team van Caldas de sterkste, maar afgelopen winter moest Oranje de zege tijdens de laatste editie van dat toernooi toch weer aan de Zuid-Amerikaansen laten. Toen het er vrijdag echt om ging, bleek Nederland toch de sterkste.
'Mooier kan toch niet?' zei aanvalster Kim Lammers, die zowel in 2004 als 2008 buiten de selectie van Oranje werd gelaten en op 31-jarige leeftijd alsnog de olympische titel pakte. 'Er zat best wat spanning op. En we moesten geduldig blijven, dat was erg belangrijk. We hebben onze momenten afgewacht en echt als een team gespeeld. Hier heb ik 8 jaar lang voor geknokt. Het is het meer dan waard geweest.
