Gestommel in de ideale studentenkamer

Vorige week kreeg ik de sleutels van de ideale studentenkamer. Compleet met eigen badkamer, keuken en stereo-installatie. Huur hoefde ik niet te betalen, zolang Rood, de poes, elke dag haar brokjes maar kreeg. Een week lang woonde ik vlakbij de universiteit. Toen kwamen mijn neef en zijn vriendin terug van vakantie en was het gedaan met mijn baantje als oppas.

Vrijdag was het Halloween. Tijdens college praatten mijn vrienden over gruwelijke horrorfilms en 's avonds krioelde het op televisie van levensgrote spinnen, kettingzagen en gemaskerde mannen. Ik ging vroeg naar mijn bed in het souterrain, maar kon niet in slaap komen. Verbeeldde ik het me, of hoorde ik gestommel op de bovenverdieping? Met bonkend hart verzamelde ik al mijn moed. In mijn ene hand nam ik een schoen, in de andere Japie, mijn knuffel. Stil sloop ik naar boven. Met een ruk deed ik de deur open. Geen zombie te bekennen. Alleen de poes, die luid miauwend wegrende. Opgelucht ging ik naar bed. Een poes in huis was wennen, maar ik was allang blij dat ze me niet met een dode muis kwam wekken.

Een andere avond kwamen een paar studievrienden bij me eten. Enthousiast laadde ik in de supermarkt mijn mandje vol. Bij de kassa legde ik de sla, de taco's en de wijn achter het beurtbalkje. Eenmaal in de keuken werd ik een beetje wanhopig. Met welk knopje ging de oven aan? Waar vond ik een koekenpan?

Het recept op de tacoverpakking zag er eenvoudig uit, maar schijn bedriegt. Toen mijn ouders vorig jaar in Spanje waren, bleef ik alleen thuis. De eerste avond maakte ik vissticks met rijst. Het leek niet al te moeilijk, maar na tien minuten belde ik in paniek naar Spanje. De vissticks lagen zwartgeblakerd in de koekenpan. Een keukenprinses ben ik nooit geweest.

Ook de taco's leken gedoemd te mislukken. Gelukkig belden er op dat moment twee vrienden aan. Wouter zette ik achter het gasfornuis en aan Heerko vroeg ik met mijn liefste glimlach mijn fietsband te plakken. Zelf ging ik de tafel maar dekken. Het was een gezellige avond, het eten was heerlijk en zelfs over de stapel borden, pannen en wijnglazen maakte ik me niet druk. Op kamers wonen is best makkelijk, met een afwasmachine en handige vrienden.