Gesneuvelde reputaties en patat met mayonaise

Mayonaise, patat en Ronald Koeman, daar ging het deze week over. Verder sneuvelden er een paar reputaties, maar dat is niks nieuws.

Op een persconferentie zei Koeman in Southampton dat patat zonder mayonaise geen patat is. Hij keek daar schalks bij. Letterlijk zei hij: 'Chips without mayonnaise is no chips.'

Net zoals Amerikanen vinden Engelsen het raar dat Nederlanders hun patat met mayonaise eten. Het onderwerp was woensdag aangesneden in een stuk op de website van de BBC waarin Koeman werd bejubeld.

Op zoek naar het geheim van het succes van Koeman bij Southampton stuitte de verslaggever op een anekdote uit de tijd dat hij bij FC Groningen speelde, begin jaren tachtig. De anekdote werd verteld door een oud-ploeggenoot, Rob McDonald.

Toen Koeman tijdens een maaltijd een paar frietjes in de mayonaise doopte, zei trainer Theo Verlangen dat het hem 500 gulden zou kosten als hij een hap zou nemen. Maak er maar duizend van, zei Koeman terwijl hij de patat in zijn mond stopte. Hij was pas 19.

In het filmpje waarin Koeman zegt dat patat zonder mayonaise geen patat is, zit hij er tevreden bij. Daar is ook alle reden toe.

In zijn eerste seizoen in Engeland heeft hij het kaalgeplukte Southampton met relatief weinig investeringen naar zijn hand gezet. Volgens de Engelse pers verricht hij wonderen. Ze zijn gek op hem en vinden het geweldig als hij over zijn buik aait en zegt dat hij graag patat met mayonaise eet.

De verovering van Engeland door Koeman heeft mij verrast. Een paar weken geleden kreeg ik een mail van een lezer, Rob van der Horst uit Den Haag. Het was zo'n mail die je liever niet krijgt.

'Wellicht hoopt Paul Onkenhout dat niemand zich meer herinnert dat hij afgelopen zomer een nogal vilein stukje over Ronald Koeman schreef. De voormalige Feyenoord-trainer, aldus Onkenhout, was deze keer toch echt op de verkeerde trein gesprongen door naar het leeggekochte Southampton te gaan.'

Dat schreef ik in de zomer, ik weet het nog. Met de kennis van toen velde ik een scherp oordeel over Koeman. Zo gaat dat vaak en het is mijn werk. Het vervelende is alleen dat de kennis van toen in het voetbal een week, maand of jaar later meestal niets meer waard is. De risee van vandaag is de succestrainer van morgen, Phillip Cocu bijvoorbeeld, en andersom.

Een paar maanden geleden schreef ik een ode aan Fred Rutten, omdat hij met Feyenoord zo lekker nuchter en bescheiden aan de weg timmerde. Deze week verloor Feyenoord van Heerenveen en liep de achterstand op PSV op tot zeventien punten. Ik wil nu niet meteen beweren dat Rutten faalt bij Feyenoord, voor die conclusie is het nog te vroeg, maar hier gaat iets helemaal mis.

Frank de Boer, die is wel al afgeschreven. De ongecompliceerde nieuwkomer die zijn principes onder alle omstandigheden trouw bleef en Ajax naar vier kampioenschappen op rij leidde, is een chagrijnige resultaattrainer geworden die zijn spelers in een stalen mal perst.

Zijn houdbaarheidsdatum is na de nederlagen tegen Vitesse en AZ definitief overschreden en nu we het er toch over hebben: zoveel stelden die vier landstitels nou ook weer niet voor.

Het argument dat De Boer bij Ajax door het 'technisch hart' (zo heet het echt) is opgezadeld met een gammele ploeg in opleiding, is niet valide. Dat niet De Boer, maar zijn werkomstandigheden ingrijpend zijn veranderd, hoor je hoogst zelden. Dan wordt het allemaal nodeloos ingewikkeld. Het is veel makkelijker om alles op het bord van de trainer te schuiven.

'Kom, meneer Onkenhout, we zitten er allemaal weleens naast, maar geef nu toch toe dat u de capaciteiten van Ronald Koeman hebt onderschat', schreef Rob van der Horst.

Ik geef het nogmaals toe en ik heb smakelijk gelachen over zijn uiteenzetting over patat met mayonaise, maar moet wel voor een ding waarschuwen. Morgen is altijd alles weer anders.

Reageren: p.onkenhout@volkskrant.nl