Geert Henderickx (1953-2017) was nestor van de Nederlandse poprecensenten

'Hij was monumentaal in zijn bescheidenheid. Hij reserveerde zijn bewondering voor anderen. Wat hij zelf deed was naar eigen zeggen niet te danken aan talent, maar het resultaat van geploeter en hard werken', zegt zijn neef en 'leenkind' Ludo Diels uit Maastricht.

Geert Henderickx was vormgever van boeken (onder meer de goedkope bulkboeken voor scholieren) en tijdschriften. Maar hij is vooral bekend als popjournalist. Vanaf 1973 werkte hij als freelancer voor het muziekblad Oor en werd hun langstzittende recensent. 'We zullen Geert enorm missen. En vooral ook zijn soms onnavolgbaar virtuoze schrijfstijl, vol stilistische acrobatiek', aldus een in memoriam in Oor. Later schreef hij ook voor het blad Heaven, waarvan hij mede-eigenaar werd.

Henderickx overleed 1 september op 64-jarige leeftijd in zijn woonplaats Utrecht. Oorzaak was darmkanker, die vijf maanden geleden bij hem was vastgesteld. Diels: 'Hij voelde zich toen al even niet lekker en dacht dat het aan een darminfectie lag. Ineens bleek het kanker te zijn. Hij wilde niet aftakelen met chemo's en bestralingen en er als een oude man gaan uitzien. Daarom besloot hij tot euthanasie.' Op zijn crematie waren onder anderen Frank Boeijen, JW Roy, Jack Poels van Rowwen Hèze en Maurits Westerik van Bewilder aanwezig. Boeijen sprak en Poels en Westerik zorgden voor muziek.

Vijf jaar geleden overleed zijn levenspartner Eveline Berghuis als gevolg van een hartstilstand. Zij werd 59. Voor Diels is het een enorm verlies. 'Hij was popliefhebber en vormgever. Zij was hoofd communicatie van de Koninklijke Bibliotheek in Den Haag. Ik was 'hun project'. Ik werd opgevoed door mijn ouders in Limburg. Maar zij leerden mij alvast van muziek en boeken te houden.'

Countryrock

Kinderen had Henderickx niet. Zijn jongere broer overleed al eerder en ook zijn ouders leefden niet meer. Diels stond ineens heel dichtbij. 'We kennen elkaar al van jongsaf', zegt hij.

Henderickx was Limburger. Hij werd geboren in Grathem bij Roermond, waar zijn vader een aannemersbedrijf had. Geert ging naar de kunstacademie in Maastricht en trok daarna naar het westen van het land waar hij zich met vormgeving ging bezighouden.

Maar hij had veel belangstelling voor muziek en kon daar pakkend over schrijven. Toen hij in 1973 begon bij Oor, het toonaangevende blad voor de betere popmuziek, floreerde deze muziekvorm als nooit tevoren en eigenlijk ook nooit meer daarna. Henderickx had vooral belangstelling voor wat toen countryrock werd genoemd: werk van The Band, Gram Parsons, Linda Ronstadt, Neil Young en Emmylou Harris. Nu valt het onder de noemer americana.

Eric van Domburg Scipio, oprichter van Heaven, dat zich op oudere popliefhebbers richt, zegt dat Geert zich niet liet meeslepen door hypes. 'Als het popjournaille massaal achter iemand aanliep vanwege één album dan wachtte Henderickx nog het tweede af.'

Hij kon ook liefhebber zijn van groepen waar collega's niets van wilden weten. Zo vond hij The Carpenters geweldig, vooral dankzij de stem van Karin Carpenter. Een andere band die bij hem in de smaak viel, was de Tex-Mex-rockgroep Los Lobos, die in 1987 doorbrak met de single La Bamba.

Zijn interesse bleef niet beperkt tot het verleden. Hij ging voor Heaven schrijven omdat hij ook oog had voor nieuwe bands zoals Wilco en Spoon. Andere muzikanten waarmee hij een speciale band had waren John Hiatt, Ane Brun (die zijn dood ook op haar Facebook-pagina meldde) en Rufus Wainwright.