Geen zilverwerk, maar miljoenen mensen verleid

('Column 'De Twaalfde Man' van 24 juni. Ook hier geplaatst omdat we iedereen duidelijk willen maken dat het zo is, en niet anders.)

Zilverwerk. Marco van Basten vindt het jammer dat het Nederlands elftal er onder zijn leiding niet in geslaagd is zilverwerk te veroveren.

Dat vind ik ook jammer, maar niet heel erg, omdat Van Basten als winnaar van het WK in 2006 of het EK in 2008 het schitterende woord zilverwerk waarschijnlijk nooit zou hebben gebruikt.

Toen hij zondag het woord in zijn mond nam, tijdens zijn laatste persconferentie als bondscoach, kon ik mijn gedachten er niet meer bij houden.

De bal was weer even een lederen monster. Frits van Turenhout las op de radio de uitslagen voor van de vandaag gespeelde wedstrijden, het spookte in de Hel van Deurne en als er werd gescoord riepen de mannen op de houten tribunes driewerf hoera en gooiden ze hun pet of hoed in de lucht. Zilverwerk, ik wist niet eens dat het woord nog bestond.

Letterlijk zei Van Basten dat hij begrijpt dat het in het voetbal om zilverwerk gaat. Hij vertelde dit waarschijnlijk niet omdat hij het zojuist had ontdekt of net van Kees Jansma had gehoord. Van Basten weet waarschijnlijk al heel lang dat overwinningen meer worden gewaardeerd dan nederlagen.

Toch was het geen overbodige opmerking. Het was een klein gebaar naar zijn critici die, zo wist Van Basten, hem zouden verwijten dat het Nederlands elftal tussen 2004 en 2008 geen toernooi won.

Wat hij ook zei, is dat het niet alleen om zilverwerk gaat. Dit kan niet vaak genoeg worden gezegd.

Ze vonden ons in de krant nogal mild, geloof ik, na de nederlaag tegen Rusland. Het klonk als een verwijt en misschien was het ook wel zo bedoeld. We hadden harder over Van Basten en de spelers moeten oordelen.

Dat had gekund. Het is soms ook verleidelijk om met de botte bijl te gaan zwaaien, de coach en het elftal snoeihard aan te pakken en er wat zure stukken uit te gooien met de boodschap dat het met Oranje niks was, niks is en niks wordt, dat Van Basten nog héél veel moet leren en dat Bert van Marwijk alle zeilen zal moeten bijzetten om van dit zooitje ongeregeld nog iets te bakken.

Je kunt ook vaststellen dat dit elftal niet zo heel erg getalenteerd is. Vreemd genoeg hoorde en las je dat zelden, de afgelopen maanden, terwijl er toch echt een wereld van verschil bestaat tussen Oranje 2008 en bijvoorbeeld Oranje 1998, de ploeg overigens die op het WK in Frankrijk begaafd genoeg was om zilverwerk te grijpen, maar dat niet deed.

In dat elftal zouden, als ze héél erg hun best zouden hebben gedaan, naast Van der Sar alleen Van Bronckhorst, Sneijder en Robben een plaats hebben gekregen. De rest zou onderdak hebben gekregen in Nederland 2.

Laten we ophouden onszelf voor de gek te houden. Tien jaar geleden waren Stam en Frank de Boer de centrale verdedigers, nu waren Ooijer en Mathijsen dat, ik bedoel maar.

Oranje heeft op het EK vier prachtige voetbalwedstrijden gespeeld, met een vrij matig elftal beter gepresteerd dan ooit iemand voor mogelijk had gehouden en miljoenen mensen verleid.

Nee, de Italianen, de Fransen, de Roemenen, de Turken, de Kroaten, díé waren lekker bezig.

Zilverwerk, wat kan mij dat zilverwerk nou schelen. Voetbal, dat wil ik zien. Leuk, gek, onvoorspelbaar voetbal.