Geen coureur lijdt zo mooi pijn als Boogerd
Met een gesprongen lip en twintig punten voor het bergklassement besloot Michael Boogerd de week waarin hij boven zichzelf was uitgestegen....
Voor de andere renners heeft Boogerd geen geheimen meer. Ze weten wat er staat te gebeuren als de tanden zich ontbloten en de rits van zijn trui omlaag wordt getrokken. Geen coureur lijdt zo mooi pijn als de Hagenaar.
Donderdag was hij een van de sterkste renners geweest. Hij nam zijn kopman Denis Mentsjov bij de hand op weg naar Pla De Beret, nadat Michael Rasmussen van kop af was gegaan. ‘Ga jij maar, want je bent vandaag ijzersterk’, fluisterde de bergkoning van vorig jaar zijn ploegmaat in.
Dus reed hij door, op zijn buitenblad. De anderen waren al overgestapt op een lichtere versnelling, maar Boogerd kon de hele wereld aan. Als hij niet te snel had teruggeschakeld en daardoor even in het luchtledige trapte, had hij nog op kop gezeten, grijnsde hij.
Slechts vijf dagen had hij zich zo goed gevoeld als in de zwaarste etappe door de Pyreneeën: Valkenburg ’98, Luik-Bastenaken-Luik ’99 en 2004, Amstel Gold Race 2003, en natuurlijk La Plagne, in 2002, toen hij bergop zijn eerste Touretappe won.
In de Pyreneeën dacht Boogerd er niet aan hoe het was geweest als hij een vervolg had kunnen geven aan La Plagne. Hij stelt zichzelf deze Tour in dienst van Mentsjov, die hij de beste kopman noemt met wie hij heeft samengewerkt. De rol die hij in zijn elfde Tour speelt, is anders, maar niet minder leuk. Hij had niet gedacht dat knechtwerk zo lonend kan zijn.
Dat de euforie steeds wordt verstoord door het omstreden Nederlandse kampioenschap van vorige maand, is zijn eigen schuld. Niemand heeft het meer over De Trui, behalve Boogerd. Hij denkt dat mensen hem zijn derde nationale titel misgunnen, maar dat is niet zo. Er wordt slechts getwijfeld aan de manier waarop hij een deal zou hebben gesloten met zijn medevluchter Sebastian Langeveld.
Zondag continueerde Boogerd zijn vorm in de laatste krachtmeting voor de Alpen, die deze Tour fungeren als scherprechter voor het klassement. Maar de punten voor de bergtrui die Boogerd bijeensprokkelde, waren volgens zijn ploegleider Breukink van weinig waarde. Alleen het werken voor Mentsjov heeft prioriteit.
De score toonde vooral aan hoe Boogerd de met valpartijen gelardeerde etappe had doorstaan. Op 40 kilometer voor het einde gingen de gedachten terug naar 2003, toen de finish eveneens in Gap lag. Lance Armstrong moest naar het gras uitwijken nadat Joseba Beloki voor hem tegen de vlakte was gegaan. De taferelen van gisteren op de Sentinelle hadden veel weg van de afdaling van de nabijgelegen Rochette.
Nadat de Spanjaard Canada met zijn voorwiel weg was geslipt in een bocht, duikelde de Duitser Kessler in zijn uitwijkpoging met fiets en al over de vangrail. Ook Verbrugghe ging onderuit.
De Belg liep een gebroken dijbeen op, bij Canada werd een sleutelbeenbreuk geconstateerd. Kessler kon wel doorrijden. Voor Fedrigo en Commesso lag de weg naar de finish open toen ze Aerts hadden afgeschud. Fedrigo berekende zijn eindsprint het beste.
Zeven tellen later arriveerde Boogerd. De rits van zijn trui hing op half zeven en zijn koortslip was gebarsten door de hitte, maar hij had er niets van gemerkt.
