GEACHTE REDACTIE

Adoptie

In het artikel vertellen de geïnterviewden hoe zij aan het kind zijn gekomen. Via een adoptiebureau in de Verenigde Staten adopteren zij een baby van een jonge zwarte moeder. De moeder was pas twintig, had al een kind van tien maanden, had geen opleiding, was haar baan kwijt geraakt, had geen geld, en een vriend die geen verantwoordelijkheid wilde nemen voor haar kind. Echter de moeder kon moeilijk afstand doen van haar baby.

De geïnterviewden vertellen aan het slot dat het enige smetje op de adoptie is, dat voor de biologische moeder is verzwegen dat haar baby geadopteerd is door een homopaar. Dit nu is juist de crux.

Let wel, ik wil geen waardeoordeel uitspreken over het feit dat homo's kinderen adopteren. Het gaat mij om de voorwaarden waaronder dit gebeurt.

Als biologische ouders wordt voorgelogen over de seksuele geaardheid van de adoptieouders, of als dit wordt verzwegen, dan vindt manipulatie plaats van de besluitvorming. De biologische ouders staan hun kind af zonder de waarheid te kennen. In mijn optiek dient dan de adoptieprocedure ongeldig te worden verklaard, en dient de baby herenigd te worden met zijn biologische ouders.

We hebben hier niet met domme jongens van doen (academische opleiding, promovendus, computerprogrammeur). Zij begrijpen heel goed dat als de moeder de waarheid was verteld, zij naar alle waarschijnlijkheid van adoptie had afgezien. De geïnterviewden gaan zelfs zo ver om te verklaren dat de moeder het kind juridisch gezien nog steeds kan terugeisen, maar omdat zij geen geld heeft, zal de kans dat dit lukt zeer klein zijn.

Wat misselijk makend! Zolang jullie behoefte maar wordt bevredigd, zal het jullie een zorg zijn dat jullie het dierbaarste wat er bestaat, de moeder-kind band, verbreken.

Het 'mega-ik tijdperk' viert dus hoogtij. Mijn boodschap aan de adoptieouders: als jullie echte kerels waren, en echt om de baby zouden geven, zouden jullie voor de financiële voorwaarden zorgen waardoor de baby door zijn natuurlijke moeder kan worden opgevoed.

AMSTERDAM S.A. Slavenburg

Smakeloos

Terwijl de crisis doorwoekert als een kwaadaardig gezwel en iedereen die betrokken is bij de varkenspest door het diepste dal uit zijn/haar carrière gaat, acht onze minister van landbouw de tijd rijp om aan te kondigen dat hij vóór het einde van de crisis de regelgeving rond wil hebben voor een inkrimping van de varkensstapel met 25 procent!

Nog los van het feit dat dit getuigt van een enorme smakeloosheid, begint bij de sceptici in de sector ook het idee post te vatten dat deze 'minister van de te late kleine stapjes', de crisis misbruikt om zijn doel te bereiken. Lukt het niet via het mestbeleid of de interimwet, omdat de varkenshouderij in Nederland zeer inventief en flexibel is, dan gebruiken we toch de varkenspest?

Na vier maanden van te laat ingrijpen, nalaten zich in Brussel in te zetten voor een noodvaccinatie onder voorwaarden, overdreven aantal ingezette screeningsbezoeken, verkeerde prioriteitenstelling bij ruimingen, nalatigheid met betrekking tot preventieve ruimingen, is het nu dus de beurt aan de overbevolkingsbestrijding.

Er zijn ministers die voor heel wat minder ernstig wanbeleid naar huis zijn gestuurd. Daarvoor is het nu toch wel de hoogste tijd. En laat iemand hem opvolgen die wil luisteren naar deskundige adviseurs en pas roept dat de crisis onder controle is, als dat werkelijk zo is.

GEMERTJ.W. Zwolscher

dierenarts

Doodschamen

De varkens beginnen in de volle stallen aan elkaar te knagen, kunnen geen poot bewegen, worden bewogen door de rest.

De minister zegt dat hij ervan weet, maar niks kan doen. Want de destructiecapaciteit is te klein. Inenten zou de oplossing geweest zijn, maar dat mag niet, want dat zou Nederland miljarden gescheeld hebben aan inkomsten.

En ik vraag me af: Is dit nou de zo goed georganiseerde bio-industrie?

Nederland maakt zich schuldig aan massale dierenmishandeling. Nederland moest zich doodschamen. Een rampenplan voor alles, behalve voor landbouwhuisdieren.

AMSTERDAMMinte Groen

Vogeleieren

Mijn complimenten voor 'Vogeleieren' van Patrick Faas (de Volkskrant, 9 juni). Hier wordt de lezer geleerd wat hij zoal voor culinaire creativiteit kan loslaten op wettelijk beschermde vogels; u weet wel die vogels, waarvan het vangen, onder zich hebben, doden, et cetera, bestraft kan worden met een gevangenisstraf van ten hoogste twee jaren en een geldboete van ten hoogste 25 duizend gulden.

AMSTERDAMPaul J. Marcus