GEACHTE REDACTIE

Kansloos

Op grond daarvan kan de belanghebbende, meestal het slachtoffer, bij het gerechtshof een klacht indienen tegen het OM wegens het niet of niet verder vervolgen van daders van strafbare feiten. De rechter toetst dan of het OM op juiste gronden afzag van (verdere) vervolging. De milieuorganisaties kunnen zich echter de moeite besparen!

Uit het eind vorig jaar uitgekomen IRM-rapport (een rapport over belangenverstrengeling binnen de rechterlijke macht) blijkt dat alleen al in het Amsterdamse Hof over een periode van vier jaar 99 procent van die klachten (227 van de 230) ongegrond worden verklaard.

Nu het OM in toenemende mate onder controle van de minister en dus de politiek komt te staan, betekent zo'n uitslag dat in bepaalde gevallen uitsluitend de politiek bepaalt wie er in Nederland wél, maar vooral wie er geen strafvervolging heeft te vrezen. De rechter legt het OM - op dat ene procent na - namelijk geen strobreed in de weg.

Het OM maakt het op zijn beurt de rechters ook niet echt lastig. In de periode 1991-'94 werden 317 klachten over rechters ingediend bij de procureur-generaal van de Hoge Raad. Met een score van 100 procent afgewezen klachten houdt men niet eens de schijn op van een absolute pro forma procedure.

GOUDAMr. P.P.M. Ruijs

samensteller IRM-rapport

Sprookje

Ooit deed prof. Van Maarseveen het staatsrecht af als 'sprookjesrecht' met de woorden: 'Onder vertrouwenwekkende vormen kan een onwezenlijke werkelijkheid gemakkelijk schuilgaan. (. . .) Afkeurenswaardige zaken kunnen met een sprookje bemanteld worden.'

Neem de grondaffaire in Nijmegen. Ook daar is het leerstuk van de politieke verantwoordelijkheid reeds lang geleden in het sprookjesboek bijgeschreven. Het college kan rustig blijven zitten en bij monde van burgemeester d'Hondt een verongelijkte toon aanslaan.

Justitie noemt in 44 dossiers (7000 pagina's) en 160 processen-verbaal 37 verdachten, maar de naam van d'Hondt is haas. Het college wil slechts erkennen dat er incidenteel door 'ambtenaren uit lagere echelons' fouten zijn gemaakt. Maar het zal toch niet zo zijn dat de burgemeester zich achter ambtelijke mandaten wil verschuilen?

Zeer terecht wordt hierover in het boek 'Bestuurlijke integriteit' opgemerkt: 'Men vindt het een vanzelfsprekend goed als mensen in staat zijn om krachtens delegatie en mandaat te werken. (. . .) Het idee dat daar tevens controle bij hoort, bijna even sterk georganiseerd als het afstoten van verantwoordelijkheid naar allerlei afzonderlijke onderdelen in de organisatie, loopt er vaak niet parallel aan. Als je je afvraagt: hoe houd je je organisatie sterk, hoe houd je haar alert, wat doe je daar eigenlijk aan als bestuurder, dan zie je dat daar nauwelijks gedachten over zijn uitgewerkt.

De naam van de auteur?

E.M. d'Hondt, burgemeester van Nijmegen.

TILBURGF. Meeder

Rouw

Wat een nobele kreten bereiken de lezer die 'Niks mediastilte; we moeten rouwen om verlies' (de Volkskrant, 1 februari) onder ogen krijgt. allen begrijp ik het verband niet zo.

In de eerste plaats heb ik een paar vraagtekens bij het verschijnsel 'mosibaat', dus het openlijk rouwen, zoals columnist Kader Abdolah dat beschrijft. Dit kan werken in bepaalde culturen maar bij ons nuchtere, relativerende karakter past het nu eenmaal niet. Een 'mosibatende' Nederlander zou slechts toneel spelen. Bovendien: heeft iemand die zichtbaar treurt meer verdriet dan iemand die dat minder toont?

In de tweede plaats kan ik me voorstellen dat een landelijke rouwpartij, zoals in België plaatsvond, zin heeft. Het gaat daar om het vestigen van de aandacht op smerige kinderpornopraktijken, gekoppeld aan een falend justitieel beleid. Maar in hoeverre helpt gerouw de kinderen die door hun doorgedraaide, wanhopige ouders vermoord zijn?

Heeft het niet veel meer zin om een discussie te openen over mogelijke oplossingen om herhaling te voorkomen? Bijvoorbeeld praten over een mediastilte, of je het daar nu mee eens bent of niet.

BLEISWIJKT. Schroens

Minachting

Hoe komt het toch, dat de jeugd zo slecht bekend staat? Lees dan vooral het artikel 'Skaters, surfers en gabbers' (de Volkskrant, 5 februari).

Zonder enige terughoudendheid wordt beschreven hoe je greep kunt krijgen op de jeugd. Evident hierbij is de minachting voor de jeugd. Reclamemaker sla jezelf maar op de borst.

ROTTERDAM

C.A. Bakker Hildebrandt