Geachte redactie

Doping

Lance Armstrong heeft bekend dat hij doping gebruikte tijdens alle Tour de Frances die hij won: titels kwijt en claims om sponsor- en prijzengeld terug te betalen. Michael Boogerd bekent dopinggebruik tussen 1997 en 2007, maar zegt in die periode ook wedstrijden zonder dope te hebben gereden. Wanneer wel en wanneer niet, dat zegt hij niet.

Ongeloofwaardig maar handig, want dat maakt het lastiger om zijn overwinningen te schrappen en (prijzen)geld van hem terug te eisen. Sommigen noemen zijn bekentenis moedig. Ik zeg: het net sloot zich rondom hem. Dus niet moedig, maar onvermijdelijk en berekenend. Sympathie voor Michael Boogerd is ongepast!

Lucas de Muinck Keizer, Amsterdam

Doping (2)

Nu blijkt dat iedereen doping heeft gebruikt, van bazen en bovenbazen tot knuppels en onderknuppels, resteert de vraag: waar zijn eigenlijk de slachtoffers in deze zaak? De sportliefhebber heeft de wedstrijden gekregen waarop hij hoopte, de sponsor zijn publiciteit en de media hun kijk- en oplagecijfers. Straks zal blijken dat het vooral de renners zelf zijn die hebben verloren, wanneer ze de fysieke consequenties van hun stelselmatige medicijnmisbruik moeten aanvaarden.

E.F. Riemersma,

Amsterdam

Doping (3)

Dus dat is het belangrijkste nieuws in het land: Michael Boogerd heeft tien jaar lang doping gebruikt. Niks crisis, werkeloosheid, bezuinigingen. Hoe zeggen ze dat ook maar weer in Duitsland? Deine Sorgen möchte ich haben.

Gerard Kohl, Zwiggelte

Citoscore

Volgens de Algemene Vereniging van Schoolleiders is de Citoscore bedoeld als onafhankelijk hulpmiddel, ter ondersteuning van het advies van de leraar (voorpagina, 7 maart). Heeft u wel eens meegemaakt wat er voor nodig is om een kind met positief advies van de school maar met één puntje tekort in de Citoscore op een gymnasium te krijgen? Dan weet u wel beter.

Piet van Mourik, Broek in Waterland

Farah Karimi

Oxfam Novib-directeur Farah Karimi reageert als een ouder die niet wil accepteren dat haar kinderen zelfstandig worden en voor zichzelf kunnen zorgen (Economie, 6 maart). Gelukkig begint het in de rest van Nederland door te dringen dat arme landen ook rijke landen kunnen worden.

De minister-president van Ethiopië, Hailemariam Deselagn, begon zijn gesprek met onze minister van Ontwikkelingssamenwerking en Buitenlandse Handel met te zeggen dat Ethiopië van 'aid naar trade' wil. Farah Karimi zal moeten accepteren dat haar visie niet meer synchroon loopt met die van haar kinderen (de arme landen). Haar kinderen hebben door de moderne communicatiemiddelen de mogelijkheid gekregen te ontsnappen aan de beklemmende zorg van hun ouders (de rijke landen). Oxfam Novib wordt uiteindelijk overbodig. Was dat niet juist het doel van ontwikkelingshulp?

Henny Schrauwen-Dirkzwager, Rosmalen

Armoede

Ruim 1 miljoen mensen leven in ons land in armoede, van wie 180.000 kinderen. Maar de beter betaalden hebben samen 340 miljard euro op spaarrekeningen staan. Tezelfdertijd zouden wij een land in crisis zijn (appelgaarden voor de dorst op spaarrekeningen) en beschaafd. Dacht het niet.

O. Reich, Amsterdam

Freud en pesten.

Nou, van je psychotherapeut moet je het maar hebben, als gepest kind. De toon waarop mevrouw Freud over gepeste kinderen praat, is niet alleen neerbuigend, maar volgens haar zijn zij ook zelf de oorzaak van het probleem (O&D, 2 maart). Daarom adviseert ze om deze kinderen weerbaar te maken en op cursus te sturen. Want pesten bestaat nou eenmaal. Tja, dat klinkt verstandig, maar is het dat ook?

Kinderen die pesten hebben altijd een achterliggende reden. Kinderen (en ook volwassenen!) die pesten, gedragen zich problematisch en antisociaal. Zij misdragen zich en het lijkt me van belang om uit te zoeken waarom. Deze kinderen behoeven een stevig gesprek, eventueel een vorm van therapie of ze zouden een cursus moeten gaan volgen ter verbetering van hun sociale gedrag.

De pester veroorzaakt het probleem en niet de gepeste, zoals u schijnt te denken, mevrouw Freud. We leven niet in de omgekeerde wereld !

Janet Kleiberg, Uitberg

undefined