Geachte redactie

Voedselbombardement

Zojuist heb ik op het NOS Journaal de oproep van de verhongerende pater in Homs gezien. De hongerdood is een van de ergste vormen van sterven. En het treft natuurlijk weer de onschuldigen. Kunnen er niet op korte termijn voedselbombardementen worden georganiseerd? Ik heb ze meegemaakt in 1945 in Amsterdam en mede dankzij dat voedsel uit de lucht hebben we de oorlog overleefd.

Laat die mensen in Homs niet sterven...

Ton Visser, Dronten

Psychiatrische patiënten

De heer Pleiter betoogt dat het euthanasieverzoek van psychiatrische patiënten even serieus genomen dient te worden als dat van patiënten die lijden aan somatische stoornissen (O&D, 27 januari). Hij merkt op dat veel mensen die voorstander zijn van de mogelijkheid van euthanasie toch aarzelen als het gaat om psychiatrische stoornissen.

Het verschil met somatische aandoeningen ligt niet in de ondraaglijkheid van het lijden, maar in het criterium van uitzichtloosheid. Pleiter suggereert dat dit komt doordat psychiatrische aandoeningen onvoorspelbaarder zijn en dat er eerder gedacht wordt dat een nieuwe therapie misschien wel effectief zal zijn. Maar dit is niet het primaire probleem.

Wat psychiatrische stoornissen anders maakt dan somatische stoornissen is dat ze van invloed kunnen zijn op het vermogen om de uitzichtloosheid van de eigen situatie goed in te schatten. Bij een depressie is dit bijvoorbeeld duidelijk een probleem: de depressie maakt niet alleen dat het heden als zinloos wordt ervaren, maar beïnvloedt ook hoe iemand naar zijn verleden en toekomst kijkt. De depressieve persoon ontkent ook in het verleden ooit gelukkig geweest te zijn en kan zich niet voorstellen dat het in de toekomst ooit beter zal gaan. De inschatting van de toekomst wordt gekleurd door de depressie.

Psychiatrische stoornissen kunnen de betrouwbaarheid van de eigen inschatting van uitzichtloosheid beïnvloeden - en daarom is extra voorzichtigheid geboden bij het honoreren van een verzoek tot euthanasie.

Sanneke de Haan, Amsterdam

Herders en schapen

Ze bestaan nog steeds, de aartsconservatieve katholieken. Dat zij hun geloof willen beleven, zoals de heer Van Boetzelaer beschrijft (O&D, 27 januari), is hun goed recht. Maar in de twee laatste alinea's van zijn artikel werd mij weer de ware aard van het geloof van mijn voorvaderen duidelijk: ondemocratisch, autoritair en hoogmoedig. De schapen, dit zijn de gelovigen, moeten hun mond houden, in het belang van hun zielenheil. De aangestelde, dus niet gekozen, herders weten precies wat de Heer wil en dicteren de leer aan de achterlijke schapen. In de kerk die de nieuwe paus Franciscus nastreeft, een kerk voor de mensen, zal geen plaats meer zijn voor Olaf van Boetzelaer.

Julle Halsema, Leusden

Latijnse mis

Olaf van Boetzelaer pleit voor het laten weerklinken van het Latijnse Credo in de kerk. Graag nodig ik hem uit de hoogmis in de Vredeskerk te komen bijwonen. Zondag was ik daar (het is mijn parochiekerk) en ik heb genoten van een prachtige Latijnse mis, zoals die daar iedere twee weken gevierd wordt (om de week in het Nederlands en het Latijn). Ook in de Papegaai wordt iedere zondag de mis in het Latijn gevierd. En de traditionele Tridentijnse mis kan men iedere zondag in de St. Agneskerk bijwonen. En dan zijn er ook nog de mooie missen in de St. Nicolaasbasiliek.

Ido Sieswerda, Amsterdam

Een blije katholiek, die niet weggelopen is uit de kerk, maar een bekeerling die gereformeerd is opgevoed en zich heel erg thuis voelt in de r.k. kerk

War! Huh!

In zijn Voetnoot van 28 januari refereert Arnon Grunberg aan het boek van Ian Morris, War! What is it good for?, en omdat Arnon zelden wars is van een beetje erudiet vertoon vermeldt hij dat hij de Duitse vertaling van die kreet mooier vindt.

Ik heb dat boek niet gelezen, maar ik wil wedden dat Morris, toen hij die titel koos, in zijn achterhoofd het jaren zeventignummer War hoorde van soulzanger Edwin Starr. Voor dat nummer is Grunberg misschien te jong, maar het klonk onmiddellijk in mijn eigen hoofd toen ik het stukje las.

Heus, als je Starr hoort zingen 'War! Huh! What is it good for... Absolutely NOTHING! Say it again!' dan bazel je niet meer over een Duitse variant.

O ja, het nummer is ook nog gecoverd door de Britse Ugly Rumours, ooit de band van... Tony Blair (maar die was er niet meer bij toen ze dat opnamen).

Bart Doets, Hilversum

undefined