Galicië verrast door nieuwe uitbraak: ‘Nu weet iedereen dat ook wij moeten oppassen’

En toen keerde het monster van corona terug. Voor vijf dagen moet A Mariña, een gebied met 70 duizend inwoners aan de noordkust van Galicië in Spanje, weer geloven aan een complete lockdown. ‘We hadden hier zo weinig ziektegevallen dat mensen dachten dat we onschendbaar waren.’

‘Wat we doen als we straks niet meer verder kunnen? Nou, we hebben een vriend die begrafenisondernemer is, die woont in het gebied dat afgesloten is. We hebben afgesproken dat hij ons komt ophalen met een lijkwagen. En dan denken we dat we diep in de nacht de grens naar Galicië wel overkomen.’

Luis Serrano en Julián Aina (beiden 46) barsten in lachen uit. Grapje!

Toch stelt de afsluiting van A Mariña, een gebied met 70 duizend inwoners aan de noordkust van Galicië, de twee vrienden voor een serieus probleem. Ze zijn sinds een paar dagen onderweg over de Camino de Santiago, de eeuwenoude pelgrimsroute die naar Santiago de Compostela voert. Nog een paar kilometer, dan staan ze aan de grens van een regio waar op dit moment niemand in of uit mag. Alleen voor noodzakelijke verplaatsingen wordt een uitzondering gemaakt. Op die manier proberen de autoriteiten een nieuwe covid-uitbraak in te dammen.

Enorme rugzak

‘We weten nog niet hoe we het gaan oplossen’, bekent Serrano, die net als zijn vriend een enorme pelgrimsrugzak draagt. ‘Als we worden betrapt, terwijl we over de brug naar Galicië lopen, kunnen we een forse boete krijgen. We denken er nu over om een paar etappes over te slaan, en de bus te nemen naar de overkant van A Mariña. Er doorheen reizen mag namelijk wel.’

De pelgrims, afkomstig uit het oosten van Spanje, zijn lang niet de enige vakantiegangers die werden overvallen door de plotselinge afsluiting van de kuststrook. In het plaatsje Ribadeo, dat net binnen het getroffen gebied ligt, vertellen hoteleigenaars hoe hun gasten zondag halsoverkop hun koffers pakten en wegvluchtten. Ze hadden tot twaalf uur ’s nachts om het gebied te verlaten. Blijven mocht ook, maar dan wel gedurende de hele duur van de afsluiting, vijf dagen lang.

Toerisme

Overal in Spanje steekt het coronavirus weer de kop op, sinds de regering op 21 juni de ‘nieuwe normaliteit’ liet ingaan - een beslissing die sneller werd genomen dan eerder gepland, in de hoop dat zo het toerisme weer op gang zou komen.

De uitbraak in A Mariña is met 131 gevallen en 7 ziekenhuisopnames een van de grotere. Het virus heeft zich vooral verspreid in de cafés rond de vissershaven van Burela, waar volgens de Galicische regiopresident Alberto Núñez Feijóo ‘in twee of drie bars haast alle obers besmet waren’. Tijdens de feesten van San Juan, eind juni, zou het virus er vervolgens razendsnel zijn rondgegaan.

Misschien nog zorgwekkender is de uitbraak in een ander deel van Spanje, in Lleida (Catalonië). Daar raakten al meer dan 500 mensen besmet. Het ziekenhuis van Lleida moest een veldhospitaal opzetten om de toestroom van covid-patiënten te verwerken. Volgens Spaanse media heeft het virus zich ook verspreid onder migranten, die in de regio rond Lleida in slechte omstandigheden dicht op elkaar leven. Ze worden aangetrokken door het seizoenswerk, vooral om vruchten als appels, perziken en kersen te plukken.

Geen toerist meer

In Ribadeo, in Galicië, is geen toerist meer te bekennen. ‘Tijdens andere zomers stond de rij tot aan de deur’, vertelt Begoña García (41), die werkt in het informatiepunt voor toeristen. Ook in de weken hiervoor had ze trouwens weinig te klagen. ‘Het ging veel beter dan we hadden verwacht in maart of april’, zegt ze. ‘Een vakantie in Galicië past bij de nieuwe normaliteit: hier kom je vooral voor het strand en de natuur. Bovendien bleef Galicië grotendeels vrij van covid tijdens deze lente.’

Op het plein tegenover het informatiepunt komt de enige activiteit nu van een groepje ouderen dat bezig is met een potje petanque. ‘Het is goed dat we nu ook een beetje angst krijgen voor het virus’, vindt Carmen García Pulpeiro (65), de enige vrouw in het gezelschap. ‘We hadden hier zo weinig ziektegevallen dat mensen dachten dat we onschendbaar waren. Nu weet iedereen dat ook wij moeten oppassen.’ De petanqueclub paste het gedrag aan. Terwijl vorige week de mondkapjes nog onder de kinnen hingen, zijn ze nu weer netjes voor de monden geplaatst.

Verkiezingen

Zondag zijn er regionale verkiezingen in Galicië. De grote man hier is Alberto Núñez Feijóo; de naam van zijn partij is op de verkiezingsaffiches zo klein afgedrukt dat hij voor zijn verouderde kiezersschare nauwelijks te lezen zal zijn. Maar kunnen de verkiezingen wel doorgaan, nu sommige mensen misschien bang zijn om de drukte van de stemlokalen op te zoeken? ‘Zeker wel’, zegt café-eigenares García Pulpeiro. ‘We houden hier van Feijóo, hij bestuurt Galicië al jaren zo kundig. Ik twijfel er niet over dat mensen naar de stembus komen.’

Tien kilometer naar het westen ligt de grote toeristische trekpleister van dit kustgebied: de Playa de As Catedrais, oftewel het Strand van de Kathedralen. De gelaagde rotsformaties die hier oprijzen uit het strand vormen als het ware enorme boogvensters, die een doorkijkje geven op de golven die onophoudelijk op de kust afrollen vanuit de Atlantische Oceaan.

Hier, dat spreekt voor zich, zijn de toeristen te vinden die ervoor kozen om te blijven in A Mariña. Een bijkomend voordeel: ze hoeven het strand, na de kathedraal van Santiago de Compostela de meest bezochte attractie van Galicië, maar met weinig anderen te delen.

Niet bang

‘Uiteindelijk hebben we geluk’, zegt David Abarca (35), ‘want van drukte is nu geen sprake.’ De Madrileen is hier met zijn vrouw en dochtertje van zeven maanden op vakantie. ‘Na de traumatische situatie in Madrid zijn we hier niet zo bang’, relativeert hij. ‘En met een baby erbij zijn bars en restaurants toch niet aan ons besteed.’

Ondertussen wacht Fernando Pérez (55), van herberg Viruxe in Ribadeo, vergeefs op pelgrims. Hij woont vlak langs de pelgrimsroute, en besloot de benedenverdieping van zijn huis vorig jaar in te richten met stapelbedden. Aan de wand van de receptie hing hij begin dit jaar een enorme kaart op. De bedoeling was dat daarop prikkers zouden komen in alle landen van herkomst van de pelgrims. ‘Met uitzondering van de Arabische landen en Afrika komt hier de hele wereld voorbij’, zegt Pérez.

Hij was er klaar voor: aan de muur bevestigde hij her en der potten met handgel, en de bovenste bedden zette hij af met roodwit lint. Maar het mocht niet baten. De laatste dagen is hij vooral bezig geweest met het weggummen van reserveringen. En de kaart? Daarop is nog geen enkele prikker verschenen, want alle pelgrims kwamen tot nu toe uit Spanje zelf.