Friesland, ik kijk er naar uit en zie er tegenop
Aflevering 47: zó veel natuurproblemen in Friesland. Maar die serieuze discussie stemt ook hoopvol.
Koffie in Zurich, in De Steenen Man, pal achter de dijk langs de Waddenzee. De naam Zurich is vermoedelijk afgeleid van Zuderinghe, desalniettemin trekt het dorpje nogal wat Zwitserse bezoekers. Pogingen om de plaatsnaam te ver-Friesen tot Surch strandden daarom op verzet van dorpsbewoners - de Friese nationale trots kent grenzen.
Ik had ook Cornwerd als eerste dorp in Friesland kunnen noemen, als ik direct na de Afsluitdijk naar het zuiden was afgebogen. Dan had ik geschreven wat je van een afstand ziet: een enorme, nieuwe koeienstal die het hervormde kerkje bijna geheel aan het zicht onttrekt. Ziedaar de tragiek van Friesland, had ik dan opgemerkt: proporties die niet meer kloppen.
Friesland, ik kijk er naar uit en zie er tegenop. Gelukkig is het weidevogelseizoen voorbij en heb ik het daar in Noord-Holland al over gehad. Dan is er het ganzendrama dat zich in Friesland in volle omvang ontvouwt. Onlangs nog besloot de provincie om ook in de winter massaal ganzen te gaan doden, een trendbreuk. Uitzichtloos en deprimerend, die ganzentoestand, gelukkig is het nu geen winter.
Maar dan is er nog het derde onderwerp waarmee Friesland regelmatig het landelijke nieuws haalt: landschapspijn. Het woord schopte het vorig jaar bijna tot woord van het jaar. Je kunt het niet los zien van de voorgaande kwesties - het verdwijnen van weidevogels enerzijds, de ganzenoverlast anderzijds - maar landschapspijn betreft meer dan dat. En onder deze noemer gebeurt er in Friesland op dit moment iets opmerkelijks: er is een discussie gaande, tussen alle partijen, over het landschap. En over de toekomst van het platteland. Dat kun je ook als hoopvol zien.
De Steenen Man is een erkende stopplaats voor wandelaars en fietsers die de Afsluitdijk opgaan of afkomen. De E van het woord HOTEL op het dak ontbreekt. Vorig jaar, tijdens een oktoberstorm, was de letter vervaarlijk voorover gebogen. 'Hij hing net boven de ingang, dus we hebben hem eraf gehaald', verklaart de uitbater, Astrid. 'Maar binnenkort gaat hij er weer op. Tjerk heeft 'm eindelijk gerepareerd.' De E gaat, als het goed is, ook weer licht geven.
Caspar loopt
Caspar Janssen loopt een jaar lang door Nederland en brengt al doende het landschap in kaart, en daarmee de planten, dieren, mensen en kwesties van het Nederlandse land. Lees ook eerdere afleveringen uit deze rubriek.
