Fluitende bouwvakker

Tegenover stagiaires zou de Nederlandse man zich (volgens FNV-onderzoek) al helemaal slecht beheersen; een op de vier stagiaires wordt seksueel geïntimideerd. Wat daaronder precies moet worden verstaan, is echter nergens gedefinieerd. Valt bijvoorbeeld de fluitende bouwvakker, de moppentapper van de postkamer of de troostende chef onder 'hardnekkig vuil' zoals de vice-voorzitter van het FNV het verschijnsel omschreef?

Ook de kantonrechter buigt zich, meestal bij een voorgenomen ontslag, over deze vraag. Hij twijfelt niet over het ontslag van een werknemer die bij twee collega's zijn handen niet thuis kon houden en zelfs met geweld zijn zin hoopte te krijgen. Moeilijker is de kwestie van een werknemer die tegen een collega had gezegd: 'dat hij een spanningsveld tussen hen voelde, dat hij de drang had haar te knuffelen en dat hij thuis ook wel eens aan haar dacht'. De kantonrechter acht dit gedrag verwijtbaar en onprofessioneel, maar niet voldoende voor een einde aan een tienjarig dienstverband.

Recent oordeelde de kantonrechter over een verzoek tot vergoeding van immateriële schade na beschuldiging van seksuele intimidatie. De werknemer (docent aan een opleiding voor verpleegkundigen) was geschorst en de werkgever stelde een onderzoek in. De docent had overigens erkend dat hij een leerling weleens op de wang had gezoend en een ander had getroost door een arm om haar heen te slaan. De kantonrechter vond, gezien de vaagheid van de klachten, de schorsing onterecht en stelde vast dat aan de reputatie en goede naam ernstige schade was toegebracht. Van algemene bekendheid achtte de kantonrechter het dat een klacht over seksuele intimidatie ernstige psychische spanningen meebrengt. De werknemer kreeg 25 duizend gulden.

Van de rechter mag de bouwvakker blijven fluiten. Gelukkig maar.

Yvonne Berkeljon

De auteur is advocaat in Amsterdam.