‘Flodder’ opgenomen in canon van 16 films
Het Nederlands Filmfestival heeft een canon gepresenteerd van Nederlandse films uit de 20ste eeuw...
Geen Soldaat van Oranje (1977). Geen Oscarwinnaar – De Aanslag (1986), Antonia (1995) of Karakter (1997). Wel Flodder (1986), de aso-film van Dick Maas. De canon van de Nederlandse Film, gisteren gepresenteerd door het Nederlands Filmfestival, zal vanaf 26 september in de festivaltent op de Utrechtse Neude genoeg discussie opleveren.
De canon bestaat uit ‘belangrijke, gezichtsbepalende films’ die de veelzijdigheid van de Nederlandse filmgeschiedenis weerspiegelen. ‘Het is niet een lijst geworden van de allerbeste Nederlandse films aller tijden’, zegt PvdA-coryfee Jeltje van Nieuwenhoven, voorzitter van de commissie die de lijst met zestien films samenstelde.
De oudste titel in de canon is De mésaventure van een Fransch heertje zonder pantalon aan het strand te Zandvoort van Albert en Willy Mullens uit 1905, over een man op het strand die wordt achtervolgd door een agent. De recentste titel komt uit 2000: de animatiefilm en Oscarwinnaar Father and Daughter van Michael Dudok de Wit.
De canon bestrijkt de filmgeschiedenis van de twintigste eeuw. De bekendste titels zijn Fanfare (Bert Haanstra, 1958), Als twee druppels water (Fons Rademakers, 1963), Turks Fruit (Paul Verhoeven, 1973) en Flodder (Dick Maas, 1986). Van Pim de la Parra, Wim Verstappen, Jos Stelling, Frans Weisz, Marleen Gorris en Louis van Gasteren is geen werk opgenomen.
Bij haar keuze heeft de commissie, waarin onder anderen mediahistoricus Karel Dibbets en hoogleraar film- en televisiewetenschap Sonja de Leeuw zitting hebben, zich laten leiden door uiteenlopende criteria. Daaronder vielen historische spreiding, de verdeling over de disciplines, de kwaliteiten van de individuele films en het belang van het oeuvre van een maker.
Van Nieuwenhoven: ‘Daarbij stond steeds de betekenis van de film voor de filmgeschiedenis voorop. Die hebben we laten prevaleren boven de maatschappelijke context. Om die reden ontbreekt een titel als Blue Movie, die door het vele bloot veel reuring gaf.’
De commissie begon met duizend titels. De lijst is tijdens vier bijeenkomsten teruggebracht tot de zestien films tellende canon, omdat ‘we de lijst zo kort mogelijk wilden houden’.
