Film vol geheimen

De films van Bruno Dumont (Twentynine Palms, Hors Satan) geven hun geheimen moeilijk prijs. In Flandres, dat ergens balanceert tussen abstracte oorlogsfilm en liefdesdrama, wordt vijwel niks uitgesproken. Ergens is oorlog, maar waar precies en waarom - niemand lijkt het te weten. Ook de jonge boerenzoons niet, die met een laadtruck worden opgehaald om te dienen in de strijd. In een winters dorpje draaien de jonge boeren Demester en Blondel en het meisje Barbe om elkaar heen. De naar binnen gekeerde Demester vrijt soms met Barbe, even emotieloos als gehaast. Maar zeggen dat hij van haar houdt kan hij niet. Dus kiest ze voor Blondel. En dan vertrekken beide mannen naar de oorlog. Barbe geeft zich aan de lelijkste man van het dorp, en wordt opgenomen in een inrichting. Flandres, waarmee Fransman Dumont in 2006 de juryprijs won tijdens het filmfestival van Cannes, is een film die weerstand biedt. Dialoog blijft beperkt tot een enkele zin, blikken verraden weinig tot niets. Iets dierlijks lijkt de boerenpersonages voort te drijven. De vraag dringt zich op of een oorlog deze mensen wel kán beschadigen. Misschien waren ze al beschadigd, altijd al. Maar juist in zo'n afgevlakte kale wereld kan een vermoeden van tederheid al raken.

Flandres (Bruno Dumont, 2006)

Nederland 2, 0.05-1.30 uur.

Milk

(Gus Van Sant, 2008) Degelijk portret van de Amerikaanse homo-activist Harvey Milk, dat heftig begint met archiefmateriaal van politieacties tegen homo's. Dan verschijnt Milk (gespeeld door Sean Penn) in beeld, die eind jaren zeventig, thuis aan zijn tafel, een taperecorder inspreekt. Deze opname, zo zegt hij in de microfoon, mag alleen worden afgespeeld in het geval hij wordt vermoord. Met die ongecamoufleerde hint naar de gruwelijke afloop van Milk geeft regisseur Gus Van Sant weinig weg. Daarvoor is zijn beoogde (Amerikaanse) publiek te goed bekend met het treurige einde van het leven van de man die als eerste openlijke homoseksueel in Amerika een politieke functie bekleedde, in San Francisco. Ondanks een gevarieerde stoet aan bijfiguren draagt Penn de film. Hij toont andermaal zijn talent om volledig in iemands huid te kunnen kruipen. De acteur neemt maniertjes in zijn spel op die doorleefd en authentiek voelen, en niet als een gelikte kopie.

Canvas, 22.20-0.25 uur.

Rounders

(John Dahl, 1998) Conventionele maar geweldig goed gemaakte genrefilm. Matt Damon is het watje (student) dat om uit de schulden te raken aan de pokertafel belandt, en daarmee in een wereld van criminele Russen en ander gespuis. Ook met John Malkovich en Famke Janssen.

Eén, 23.35-1.30 uur.

Filmmaker

Bruno Dumont

legt in de Volkskrant uit waarom hij het liefst met niet-professionele acteurs werkt.

undefined