Feyenoorder in hart en nieren had een neusje voor de goal en voor kleedkamerhumor

Oud-voetballer Cor van der Gijp had zijn twee zonen op het hart gedrukt dat zijn afscheid in kleine kring moest plaatsvinden. Maar toen het nieuws van zijn dood eenmaal was uitgelekt, volgde alsnog een afscheid in héél grote kring. Bijna vijftigduizend toeschouwers waren in de Kuip een minuut lang doodstil voor Cor van der Gijp. ‘Ik kreeg er kippevel van’, zegt zoon Dennis van der Gijp en hij weet zeker dat zijn vader het ook prachtig zou hebben gevonden.

Van der Gijp was een Feyenoorder in hart en nieren. Naast zijn voordeur hing een rood-wit schildje met het embleem van de club. Dat schildje is met hem meegegaan tot in het verzorgingstehuis waar hij de laatste jaren doorbracht. Na het overlijden van zijn vrouw ging het steeds slechter met Cor van der Gijp.

Dennis zocht hem de afgelopen anderhalf jaar elke dag op. ‘Soms wilde hij niet eten of weigerde hij zijn insulineprik. Met mij erbij was het zo gepiept.’ Meestal trof hij zijn vader aan met een groot boek over Coen Moulijn dat overal mee naartoe ging. Op het laatst begon Cor van der Grijp elke dag een bladzijde uit dat boek te scheuren. ‘Echt elke dag en elke dag maar één bladzijde, alsof hij de dagen aan het aftellen was.’

Cor van der Gijp begon met voetballen bij Emma in zijn geboorteplaats Dordrecht. Op het breukvlak van de jaren veertig en vijftig bestond het eerste elftal van Emma voor bijna de helft uit familieleden. Behalve Cor waren dat zijn neef Jur en zijn broers Wim, Janus en Freek. ‘Bij ons thuis werd Emma gegeten, Emma gedronken en Emma geslapen’, zei hij in 2008 in Voetbal International.

In de zomer van 1955 – betaald voetbal was een jaar oud – maakte Van der Gijp de overstap naar Feyenoord. Hij deed dat op krukken. Eerder dat jaar waren zijn kniebanden ernstig beschadigd in een interland. Daarom liet zijn debuut een halfjaar op zich wachten. Op 8 januari 1956 tegen GVAV was het zover. Van der Gijp maakte twee doelpunten, de eerste van 177 goals in 233 competitiewedstrijden. Cor van der Gijp is clubtopscorer aller tijden.

In interviews gunde hij Coen Moulijn, de man van het boek, alle eer. Zonder diens afgemeten voorzetten was de welbespraakte goalgetter nooit zover gekomen. ‘Moulijn heeft mij gemaakt’, zei Cor van der Gijp altijd.

Behalve doelpunten maakte Van der Gijp ook graag grappen. Tegen bevriend journalist Jan D. Swart heeft hij eens gezegd: ‘We hebben misschien niet veel verdiend, maar we hebben veel gelachen.’

Daarbij vormden nieuwkomers een favoriet mikpunt in de kleedkamer. In het boek Kraan en de donderstenen beschrijft Swart hoe Paul Meijers te grazen wordt genomen. De buitenspeler, net getrouwd, krijgt in de kleedkamer te horen dat nieuwelingen hun vrouw altijd een dagje moeten afstaan aan medespelers. Van der Gijp zegt: ‘Geen paniek, hoor. Kwestie van inzepen en shampooën, meer niet.’ De verbouwereerde Meijers stapt naar Feyenoord-voorzitter Kieboom, die hem geruststelt. ‘Trek je er niets van aan, Paul. Die Van der Gijp is een grote sodemieter.’

Na zijn loopbaan werd Cor van der Gijp trainer, zonder daarin grote successen te boeken. In 1989 werd hij technisch directeur bij zijn grote liefde Feyenoord. Dennis: ‘Een rampzalig seizoen. Geen eer aan te behalen.’