FC Zwolle laat slordig Twente ontsnappen
Op een avond dat de aanhang van FC Twente mijmerde over een formidabel afstandschot van Epi Drost in de gewonnen bekerfinale van 1977 tegen het toenmalige PEC, deden verdedigers Hulshoff en Heubach hun trouwste volgers gisteren pijn aan de ogen met kinderlijke verdedigingsfouten in een reprise van de bekerfinale, eind...
In een zeer aantrekkelijke wedstrijd kreeg de laatst overgebleven ploeg uit de eerste divisie in het bekertoernooi daarmee veel te weinig en zullen nostalgische bekerherinneringen nog steeds terugvoeren naar 1928 toen Enschedese Boys in de bekerfinale werd verslagen.
Zwolle amuseerde in eigen huis wel veel meer dan zijn hoger spelende opponent, maar vergat op de beslissende momenten toe te slaan. Zo werd het aanhoudende offensief op het doel van Boschker in de tweede helft niet beloond, maar waren sporadische Twente-counters voldoende voor de uiteindelijke winst.
Het zal de rust in de Enschedese bestuurkamers, waar sponsors voor de winterstop de perskamer betraden om vragen te stellen aan trainer Rutten, in elk geval ten goede komen. Niet alleen de tegenvallende elfde plaats in de eredivisie, maar vooral het nalatige aankoopbeleid stond nadrukkelijk onder vuur. Daarvan werd technisch directeur Vonk, die zijn functie noodgedwongen neerlegde, al in november vorig jaar de dupe.
Voor Twente, dat na winstpartijen in de beker tegen Achilles 1894 en Fortuna en een competitie-overwinning tegen Willem II weer was gaan geloven in eigen kunnen, was het duel in Zwolle een goede indicatie van de eigen tekortkomingen, die zich overigens voornamelijk beperkten tot de achterhoede.
Daar stonden, dankzij de langdurige absentie van Grujic en aankoop El Brazi, Heubach en Hulshoff te schutteren als pupillen. Al na 43 seconden profiteerde linkerspits Den Dunnen van Zwolle van een kolossale verdedigingsfout van Hulshoff. Zijn afronding was koelbloedig: 0-1. Echt angstig hoefde Twente gisteren echter niet te zijn, omdat de zelf opgeleide talenten Vennegoor of Hesselink en Houwing hun directe tegenstanders Schol en Wijnands steeds te slim af waren.
Zo bracht Vennegoor de score al na vier minuten weer in evenwicht en rondde Van der Laan na 27 minuten knap af, nadat Booth met een kopbal de paal had geraakt. Dat was alweer een gelijkmaker, omdat Heubach vier minuten eerder zijn eigen doelman Boschker uiterst knullig met de knie had gepasseerd.
Het maakte de toch al niet erg rustige trainer Rutten er niet kalmer op. Want waar Twente een poging deed het spel soepel te verplaatsen, was het in werkelijkheid de ploeg van trainer Lodeweges die als vanzelfsprekend combineerde. Maar leuk voetbal en resultaten zijn al sinds de komst van de Canadees naar Zwolle twee vloekende begrippen.
In vier achtereenvolgende jaren bereikte Zwolle met verzorgd voetbal de nacompetitie, maar steeds bezweek de ploeg in de beslissende fase onder de druk. Zo was het niet Zwolle, maar RBC dat dit jaar de gang naar de eredivisie maakte.
De einduitslag 3-4 (door treffers van Booth en Vennegoor voor Twente en Abbenhus voor Zwolle) zal vooraf niet al te slecht in de oren hebben geklonken, maar zorgde na afloop voor teleurgestelde gezichten.
Blikken die vergelijkbaar waren met die van na de met 5-0 gewonnen nacompetitiewedstrijd tegen Cambuur, die niet genoeg bleek voor promotie naar de eredivisie.
