Favoriete vrouwen mijden NK halve marathon

Lukkien, de coach die nimmer een blad voor zijn mond neemt, had bij de organisatie naar de lijst van deelnemende atletes gevraagd. Die héb je al, was het antwoord: De namen staan onderaan je mannenlijst.

Inderdaad, daar stond Nadja Wijenberg, met haar record van 1.09.48 de enige serieuze kanshebster voor de titel. Daarmee had je het meteen wel gehad; géén Vivianne Ruijter, géen Wilma van Onna, géén Erika van de Bilt, géén Irma Heeren aan de start.

Wél op de lijst met een stokoud pr van 1.08.54 Carla Beurskens, groot marathonloopster uit de vorige eeuw, maar met haar 50 jaren nou niet bepaald een topatlete van de laatste tijd. Let op, die pakt straks zilver, voorspelde Lukkien voorafgaande aan de start.

Lukkien kreeg net geen gelijk. Wijenberg prolongeerde inderdaad haar titel, Beurskens pakte echter 'slechts' een bronzen medaille, finishend net na een andere Carla, Carla Ophorst, met haar grijze haren bepaald ook niet meer de jongste.

Beurskens, die met haar 1.22 niet ontevreden hoeft te zijn, besloot pas vlak voor het pinksterweekeinde naar het NK af te reizen: 'Ik kon met Nadja meerijden, er was ook nog een hotelkamer beschikbaar.'

De nog steeds broodmagere Limburgse atlete stond tijdens haar lange carrière 'toch wel' zo'n 24 maal op een nationaal podium, 'leuk dat het vandaag weer lukt. Aan de andere kant is het bedroevend gesteld met de wegatletiek bij de vrouwen in Nederland dat het kan gebeuren.'

Even verderop stond Gerard Nijboer. De bondscoördinator, nota bene jonger dan Beurskens, met wie hij in de jaren tachtig in menige olympische selectie zat: 'De spoeling is dun en het wordt ook niet veel beter. Er is weinig aanwas bij de vrouwen. Jammer is het dat Heeren, Van Onna en Ruijter er om uiteenlopende redenen niet bij zijn.'

Het was maandag in Utrecht een gedevalueerd vrouwenkampioenschap, daar was iedereen het wel over eens. Bij de mannen liepen de beste wegatleten van Nederland - Kamiel Maase, Luc Krotwaar en Greg van Hest - ook al niet door het poortje onder de Domtoren, maar gelukkig zorgden daar Marco Gielen (tweede) en vooral Jeroen van Damme wel voor een alleszins acceptabel wedstrijdverloop.

Vooral Van Damme viel op. Al na vier kilometer liep hij samen met de volstrekt onbekende Keniaan Dennis Ndisio op kop. Het verschil in loopstijl was groot, de Nederlander met de hakken tegen de billen, de ellebogen hoog, de Keniaan soepeltjes. Die gaat winnen, dachten de volgers.

Ze kregen geen gelijk. Na twaalf kilometer draven op de lommerrijke weggetjes nabij Fort Rhijnauwen en landgoed Amelisweerd, stokte het ritme van de Keniaan. Alleen ging Van Damme terug naar de gemeentegrens van Utrecht, onbedreigd snelde hij onder de Dom door, waarna hij in 1.04.13 over de streep kwam. Een acceptabele tijd, gezien de onverwacht warme omstandigheden.

Het was de eerste nationale titel voor Van Damme, die enkele weken geleden na 25 kilometer uitstapte tijdens de marathon van Rotterdam. Trainer Ed Sligchers: 'Hij was er toen met z'n kop niet bij, z'n vriendin was een paar dagen eerder in het ziekenhuis opgenomen met nekkramp.'

Met de vriendin gaat het weer beter, en Van Damme kan weer vrijuit lopen. Gisteren liep hij sterk, maar nog nooit liep hij een echt goede héle marathon, steeds komt hij na 25 kilometer in de problemen.

Sligchers: 'Daar werken we nu aan. We beginnen nu weer aan het baanseizoen, Jeroen gaat 3000 en 5000 meters lopen. Maar de lange duurloop blijft ook op het programma staan. In het late najaar volgt dan wellicht weer een 42 kilometer, misschien in Lissabon of Florence. En we blijven natuurlijk dromen van een olympische marathon.'