Greenpeace is allang geen rebellenclub meer. Campagnedirecteur Pascal Husting verplaatst zich dus zoals elke CEO dat doet: per vliegtuig. Donateurs zijn hier ontstemd over, maar goededoelenspecialist Kellie Liket schoot hem te hulp: 'misschien bespaart hij door wat hij doet wereldwijd meer CO2 dan hij verbruikt'. Misschien wel. Maar het klinkt toch wat pover. En als Husting in de trein lekker doorwerkt, is zijn toegevoegde waarde wellicht nóg groter. Het reisgedrag van Husting kan beter worden opgevat als stille erkenning van de vergeefsheid van de goede zaak waar Greenpeace voor zegt te staan: het maakt niet uit met welk vervoermiddel ik reis, onze ondergang is toch onvermijdelijk. Dat is het lot van een organisatie die al decennia zegt dat het vijf voor twaalf is: ooit is het één minuut na twaalf.

undefined