Paulien Cornelissein 150 woorden
Er was er een stilstaand voertuig gesignaleerd, en dat was mijn voertuig
Een paar weken geleden was ik bij de garage, waar bleek dat ik niet wist wat een wielmoeradapter was, terwijl dat het belangrijkste object is in een mensenleven. Het ding was ook nog eens kwijt, maar ik vond hem terug, halleluja.
Nu klapte mijn band op de A1. Het was natuurlijk mooi de berm eens van dichtbij te zien; er groeide koolzaad dat niet beter wist. Nog mooier was dat de anderen ineens 70 gingen rijden, omdat er een stilstaand voertuig was gesignaleerd, en dat dat mijn voertuig was. Prachtig was de bergingstruck, waarop de auto werd gereden, waarna ik ineens hoog voortsnelde, in mijn eigen auto, zonder zelf te hoeven sturen.
Maar wat was het beste? Dat ik tegen de man van de ANWB, die het wiel kwam verwisselen, kon zeggen: ‘Ik denk dat u de wielmoeradapter nodig heeft? Die heb ik hier.’ En dat ik daarna nonchalant mijn neus ophaalde alsof ik een voetballer was.
