Er is welgeteld niet één 'gekleurde' volksvertegenwoordiger

Brief van de dag: Hoezo kunnen we ze niet vinden?

De Tweede Kamer is op het gebied van diversiteit in geen enkel opzicht een brede volksvertegenwoordiging. De Turken en Marokkanen pakken het aardig aan, tot aan de Kamervoorzitter aan toe. Maar er is welgeteld niet één 'gekleurde' volksvertegenwoordiger. Nu dreigt ook het kabinet-Rutte III die kant op te gaan. 'Kom bij mij niet aan met het verhaal 'we kunnen ze niet vinden', zei Neelie Kroes. 'Het suggereert dat er geen goede vrouwen zijn, terwijl er fantastische vrouwen zijn.' (O&D, 18 oktober (+)). Maar zij had het over de positie van vróúwen.

Mark Rutte wil de premier van álle Nederlanders zijn. Maar hij komt met een kleurloze ploeg. Met welke argumenten zal hij zich dit keer proberen te redden?

- We kunnen niemand vinden met de achtergrond die we zoeken.
- Ik kijk naar kwaliteit.
- Het gaat om de persoon.
- Stabiliteit boven diversiteit.

Geven we als 'niet-westerse' gemeenschap wel voldoende tegengas? Mijn bijdrage is deze brief. Pechtold, Buma, Segers en Rutte: pak de handschoen op. Maar ook: lokale afdelingen van D66, CDA , ChristenUnie, VVD én de 'niet-westerse' gemeenschap zelf: laat van jullie horen. Overstelp de partijleiders met cv's van 'gekleurd' toptalent. Laten we zorgen dat Rutte geen enkel zwak argument kan gebruiken. En zeker niet: we kunnen ze niet vinden.

'Drie keer is scheepsrecht', zegt een oude Nederlandse wijsheid. Dat geldt zeker voor Rutte, die nu zijn derde kabinet formeert. Ik wens hem en de andere partijleiders die wijsheid toe.

_{Carlo Strijk, gewone Nederlander en directiecoach, Amsterdam}

Saskia Noort

Duizendmaal dank aan Saskia Noort (O&D, 19 oktober) voor het geven van woorden aan wat helaas ook mijn ervaringen en gevoelens daaromtrent zijn en waarmee ik moet zien te leven.

_{Antoinette Kuipers, Bussum}

Taboe

Het verhaal van Saskia Noort echoot de ervaringen uit mijn ruim 40-jarige praktijk in de hulpverlening. Respect en hulde voor haar moed om dit publiek te delen. Tegelijk is dit een onverholen aanklacht tegen dit voortdurend maatschappelijk taboe in onze samenleving.

_{Felice Eisenburger, Assen}

Seksuele avances

Waarom is het zo moeilijk om de grens van het toelaatbare te zien bij het bepalen of bepaald gedrag in machtsverhoudingen toelaatbaar is of niet?

Je hoeft het alleen maar om te draaien: stel dat het een vrouw is die een man zo behandelt, is dat acceptabel of niet? Er bestaan natuurlijk ook vrouwelijke roofdieren, maar die zijn zeldzaam.

Het zijn mannen die zich de vrijheid hebben gegund mij te betasten toen ik 14 was, in mijn slaap te verkrachten op een hotelkamer toen ik 30 was, en ontelbare malen zogenaamd grappige seksuele avances hebben gemaakt.

Nu ik 64 jaar oud ben gaat er minder directe seksuele dreiging van uit, maar nog steeds bepaalt het feit dat ik een vrouw ben hoe ik word beoordeeld - omdat het mannen zijn die de macht hebben om mijn uiterlijk en gedrag te veroordelen.

_{Effie Andrée Wiltens, Voorburg}

Handen thuis

Ja, Grunberg, wij zijn allen handelaren in lichamelijk kapitaal (Voetnoot, 19 oktober (+)). Maar dat is het punt hier niet. Het punt is dat vrijwel elke vrouw vroeger of later te maken krijgt met mannen die hun handen (en/of hun lul) niet kunnen thuishouden. En die je negeren of je belachelijk maken als je er iets van zegt.

_{Wineke de Boer, Amsterdam}

Cowboytje spelen

Een actiegroep die haar prioriteiten weet te kiezen heeft protest aangetekend tegen kinderen die cowboytje en indiaantje spelen (Ten eerste, 19 oktober). Een godsgeschenk van de wakkere activisten waarmee we de luwte kunnen vullen die heerst voordat het zwartepietendebat weer zal losbarsten. Ik beken dat ik met mijn vriendjes - meisjes mochten niet meedoen (#Ihave) - heb deelgenomen aan dat racistische tijdverdrijf waarin we ons alvast op symbolische wijze konden bekwamen in het eindeloze drama van goed en kwaad.

Zoals de meesten van ons identificeerde ik me echter eerder met de nobele wilde en diens begerenswaardige rechtschapenheid en stoïcisme, dan met bonen etende bleekscheten die niet eens konden paardrijden zonder zadel. Ik word doodmoe van al die identiteitsspelen. Misschien wordt het tijd dat de mens van de aarde verdwijnt. Dat biedt de insecten tenminste ook kans op herstel.

_{Robert Storm, Arnhem}

Indiaanse cowboys

Dat Actiegroep De Grauwe Eeuw stelt dat cowboys voor een groot deel verantwoordelijk zijn voor de genocide op de oorspronkelijke bewoners van Amerika is een typisch geval van de klok horen luiden maar niet weten waar de klepel hangt.

Cowboys waren hardwerkende jonge mannen die een kudde koeien over de prairie naar de veesteden dreven, alwaar de kudde op de trein naar de slachthuizen van Chicago werd gezet.

De grote schuldige van de genocide was de Amerikaanse regering die verdragen met de Indianen sloot om ze vervolgens niet na te komen. De regering gaf het leger opdracht om de Indianen die daartegen in opstand kwamen gevangen te nemen en naar reservaten te leiden.

Dit ging gepaard met grote moordpartijen en immens leed onder de overlevenden, die onder barre omstandigheden, vaak te voet, naar een reservaat ver weg werden gevoerd. Velen kwamen tijdens die transporten om het leven (the Trail of Tears). Cowboys en Indianen waren dus niet per definitie vijanden.

Er waren zelfs Indiaanse cowboys!

_{Nol Wagemakers, Eindhoven}