Er is een hetze gaande tegen mijn honden. Blijf met uw rotpoten van mijn strontfabriekjes af

Recentelijk werd ik in deze krant in één adem genoemd met René Froger, Nelly Frijda, thrillerschrijfster Annet de Jong en andere vaderlandse coryfeeën. Er zijn ondertussen meer Bekende dan Onbekende Nederlanders maar in eerste instantie voelde ik mij toch gevleid. De euforie sloeg om toen bleek dat het artikel over al dan niet dubieuze hondenhandel ging.

Ik zou net als de collega-BN’ers via Animal In Need in het Spaanse La Linea een Koekebakkertje hebben geadopteerd (een verwijzing naar Peter Koekebakker, de legendarische oprichter van de stichting, die twee jaar geleden overleed).

Mijn grote vriend Rob Hoogland is ambassadeur van de stichting. Ik belde de Telegraaf-columnist - die in tegenstelling tot mij wel een Koekebakkertje heeft - en verzuchtte: ik word nog liever geassocieerd met cocaïnesmokkel dan met hondenhandel, oom Rob.

De ouwe zweeg veelbetekenend.

Ik kwam ooit met vijf honden van Paraguay naar Portugal. Daar zijn er nog twee van over: Jamba en Tita. Na het overlijden van hun zus Raya (haar smartelijke lijdensweg beschreef ik in mijn column) werd het tijd voor vers bloed in de uitgedunde roedel. Mijn verloofde werkt in het plaatselijk asiel en haar oog viel op Matcha. Ik heb niets tegen Spaanse zwerfhonden maar Matcha is puur Portugees en dus geen Koekebakkertje.

In deze krant verscheen prompt na het hondenhandelverhaal een essayette met de dwingende kop: Dierenliefhebbers moeten eigenlijk geen huisdier nemen. Ik citeer Mirjam Jansen: huisdieren zijn gevangenen. Zelfs als ze intens worden liefgehad (sic, AvA), blijft de verhouding vergelijkbaar met die van een sultan tot zijn favoriete slavin. Een tedere dictatuur. Welk mens zou voor zo’n lot kiezen? Toch worden intelligente, gevoelige wezens gedwongen tot levenslange verveling. Ik las dit voor aan Jamba, Tita en Matcha en zij voelden zich niet aangesproken.

Er is een landelijke hetze gaande tegen honden. De deugmaffia wil alles wat leuk en lekker is verbieden: tabak, alcohol, drugs, suiker, diesel, vlees, een vette bek halen, houtkachels, onveilige seks en nu dus ook onze trouwe viervoeters. Ja, roepen die azijnpissers dan: honden zijn strontfabrieken! Weet u wie pas strontfabrieken zijn? Kinderen!

De echte vervuiler van de planeet is de mens, niet zijn huisdier. Maar drastische geboortebeperking in de geest van Thomas Malthus is in Nederland een gigantisch taboe. Ik laat mij niet beleren door progressievelingen die zich tegen beter weten in voortplanten. Verbeter de wereld en begin bij uzelf, kynofobe koekebakkers, en blijf vooral met uw rotpoten van mijn strontfabriekjes af.