ReportageJeugdsport
Eindelijk hebben tweeling Lise en Sophie (11) en Hidde (5) weer een hockeystick in hun handen
Na al die tijd mocht de jeugd het woensdag weer. Sporten, hollen, kletsen, lol maken. Zoals bij hockeyclub Rotterdam.
De 5-jarige Hidde dribbelt langzaam naar de kop van de cirkel. Na zeven weken stilstand vanwege het coronavirus mogen liefst 1.700 kinderen weer hockeyen bij HC Rotterdam. De ‘kabouters’ worden woensdag in het stadion van de club begeleid door aanvoerder en international Jeroen Hertzberger. ‘Rennen en schieten Hidde, je mag best een beetje moe worden.’
Hidde duwt de bal naast het doel, maar hij straalt. Eindelijk heeft hij weer een hockeystick in zijn kleine handen. Rotterdam heeft een welhaast militaire operatie opgezet om de jongste jeugd tot 12 jaar zeven weken na het beeindigen van de competitie te laten starten.
‘Het voelt als een logistieke monsterklus’, zegt verenigingsmanager Karianne Lagendaal. ‘We doen het gefaseerd, we moeten immers aan allerlei voorwaarden voldoen om de kinderen veilig te laten sporten.’
Verkeersleider
Lagendaal marcheert als een verkeersleider over het complex. ‘Jongens, jullie moeten die kinderen ophalen’, zegt ze tegen de trainers. De restricties vanwege het coronavirus zijn overal zichtbaar. De ingang is afgesloten, met dranghekken worden de velden afgeschermd. Linten geven de looproutes voor de kinderen aan.
‘Elk veld heeft een aparte ingang en uitgang, kinderen mogen de trainingsmaterialen niet aanraken om besmetting te voorkomen’, aldus Lagendaal. ‘Bovendien worden die materialen na afloop van de trainingen meteen gedesinfecteerd. En we zien er streng op toe dat ouders niet het complex betreden.’
En glimlachend: ‘Het kost ze soms moeite om hun kinderen los te laten. Voor die kids is het wel fijn als ze mama of papa niet horen schreeuwen langs de lijn.’
Het parkeerterrein bij Rotterdam is omgetoverd in een heuse ‘kiss and ride’, Martine Stijlen is een van de ouders die haar jongste dochter afzet en vervolgens rechtsomkeert maakt. Ze toont begrip. ‘De club heeft alles goed geregeld, ik ben blij dat mijn kinderen weer sporten. Het was één groot feest vandaag.’
Ook Stijlen combineert het thuiswerken met lesgeven aan haar kinderen. ‘Dit voelt als een kentering, als straks ook de scholen weer opengaan kunnen we voorzichtig terug naar het normale leven. Van het ene op het andere moment ging de club op slot. De kinderen hebben hun vriendjes bijna twee maanden niet gezien. Ze zijn jarig geweest en hebben feestjes gemist, mijn dochters zaten echt te stuiteren in de auto.’
De meisjes van de D1 kunnen niet wachten om te trainen. ‘Alleen maar Netflix kijken en thuiszitten is ook niks’, zeggen de 11-jarige tweelingzusjes Lise en Sophie. ‘Nu mogen we eindelijk weer hockeyen, we hebben het zo gemist. Gelukkig kunnen we hier partijtjes spelen, na de meivakantie kunnen we slechts in groepjes weer naar school. Bij Rotterdam kunnen we al onze vriendinnen zien.’
Achter het parkeerterrein worden de kinderen opgevangen door de trainers. Brian Vervoort, coach van Dames 1 van Rotterdam, spreekt nu de ukkies van 5 en 6 jaar toe. Vereningsmanager Lagendaal: ‘Van Dames 1 naar de kabouters, jij kan dat Brian.’
Rotterdam-voorzitter Diederik Chevalier zegt kippenvel te krijgen van al die blije kinderen. ‘Toch is het een dubbel gevoel. Al die dranghekken zorgen voor een bizarre ambiance, dit hoop ik nooit meer mee te maken.’ Alexander Bakker, woordvoerder van Rotterdam, wijst naar zijn zoon Jochem die in het eerste team speelt en nu ook de jeugd aanwijzingen geeft. ‘Deze club is normaal zijn tweede huis, hij eet hier wel vier keer per week. Voor al die jongens is hun sociale omgeving weggevallen.’ Het bestuur van Rotterdam vreest dat de oudere jeugdleden tot 18 jaar minder enthousiast zullen zijn, zolang zij op anderhalve meter afstand moeten blijven. Verenigingsmanager Lagendaal: ‘Mijn zoon houdt vooral van de wedstrijdvormen, maar dat gaat nu niet.’
Voorzitter Chevalier overlegt woensdag met de Rotterdamse wethouder Sven de Lange of wellicht de huur van de velden tot september kan worden opgeschorst of zelfs kwijtgescholden. Rotterdam betaalt nu 6.000 euro per maand, het organiseren van de trainingen kost per maand tussen 10- en 12 duizend euro. ‘En het eenmalig opstarten nu met desinfecterende middelen nog eens 3.000 euro’, aldus Chevalier. ‘We lopen dit seizoen 100 duizend euro aan inkomsten mis.’
Loslaten
Bezuinigingen zijn onvermijdelijk, maar de jeugd vormt het fundament. Noodgedwongen moet Rotterdam zijn kernwaarden even loslaten, zegt Chevalier. ‘Als familieclub willen we verbinden, nu moeten we juist mensen buitensluiten om hun kinderen te laten sporten. Het kan niet anders, we voeren een tweesporenbeleid.
‘Ik heb de wethouder gezegd dat we als hockeyclub nu vooral een maatschappelijke functie hebben. We starten vooral de samenleving op, de kinderen kunnen weer bewegen en hun energie kwijtraken. Zo geven we ook de ouders een beetje lucht. Het voelt als een eerste lichtpunt.’
Woensdag is ook de 34-jarige Hertzberger weer even kind. Als de 6-jarige Diederik de bal niet in het lege doel weet te pushen, staat de topschutter in Hertzberger op. Snoeihard jaagt hij de bal in het dak van het doel. ‘Het juichende publiek denk ik er wel bij, dit is beter dan een beetje pielen in de tuin.’
Lees ook de portretten van deze kinderen die weer terug zijn op het sportveld: ‘Ik heb die meiden gemist’
Evy (11) en Jasmijn (10), voetbalsters VOC
Evy en Jasmijn spelen bij VOC in Rotterdam. ‘Het is heerlijk om weer te voetballen, ik heb die meiden gemist’, zegt Evy. En Jasmijn: ‘Ik merkte wel dat ik mijn conditie een beetje kwijt was. Ik heb de laatste weken vooral veel tv gekeken en huiswerk gedaan.’ Evy traint in een Barcelona-shirt. ‘Barcelona is mijn favoriete club, Messi is mijn idool.’ Jasmijn draagt het shirt van Feyenoord. ‘Mijn favoriete club, al heeft Feyenoord helaas nog geen vrouwenteam. Ik hoop dat het snel gaat veranderen.’ Natuurlijk hebben ze ook bij de Nederlandse ‘Leeuwinnen’ een voorbeeld. Evy: ‘Onze vaders geven ook training, ze noemen ons altijd Lieke Martens. Of eigenlijk Martens Lieke.’ En Evy: ‘We kunnen niet zonder voetbal.’
Lola (9), paardrijden Rotterdamse Manege
Eindelijk mag Lola bij de Rotterdamse Manege in Kralingen weer op haar favoriete paard rijden. Dallas is een beetje ondeugend. ‘En ik hou wel van stoute paarden’, zegt ze, giechelend. ‘Ik doe sinds anderhalf jaar aan paardrijden. Nu heb ik een paar maanden niet op een paard gezeten. Mijn moeder heeft het coronavirus gehad, ik mocht niet naar buiten. Het was niet fijn, ik kon nergens spelen en zat vooral thuis. Ik ben zo blij dat ik dit weer mag doen. En ik denk dat Dallas merkt hoe fijn ik het vind om hem weer te zien. Het voelt meteen weer vertrouwd, ik ben het paardrijden niet verleerd. Ik rij niet zo vaak op Dallas, maar we voelen elkaar goed aan.’
Loïs (11), tennispark Blijdorp
De linkshandige Loïs heeft bijna twee maanden niet getraind, het is even wennen wanneer ze op de gravelbaan van tennispark Blijdorp de eerste ballen slaat. ‘Ze vlogen aanvankelijk alle kanten op. Geeft niks, ik heb thuis genoeg naar Netflix gekeken. Ik was zo gelukkig dat ik weer mocht trainen. Mijn ouders vinden het ook geweldig, ze hebben nu twee uur vrij. Het is zo leuk om weer met mijn vaste clubje te kunnen trainen. Ik tennis al zeven jaar, het is mijn droom om proftennisster te worden. Serena Williams is mijn idool.’
En lachend: ‘Ik ben een linkshandige Serena, lekker knallen vanaf de baseline.’
Lees ook
De jeugd mag weer sporten: geen tackles meer, zelf tennisballen meenemen
De jeugd mag zich vanaf woensdag uitleven op de sportvelden. Maar vooral bij de jeugd vanaf 13 jaar kunnen nog lang niet alle remmen los vanwege de restrictie van anderhalve meter afstand. ‘Het gaat nu even niet om winnen.’
Met die stomme ouders in dat stomme huis: hoe houden pubers en ouders de lockdown vol?
Pubers mogen wat meer sporten, maar nog zeker tot 1 juni kunnen zij niet naar school. En het was thuis met de ouders al moeilijk genoeg – ook voor de ouders. Hoe hou je het samen vol, of nog liever: aangenaam?
